Jest nas tylko czworo. Lub aż zważywszy na nasze umiejętności. Myślimy o sobie jak o Avengersach. Jedynie Maja mówi: atomówki. Ale to dziecko, ma dopiero 5 lat.
Najważniejsze, że postanowiliśmy uciec. Nie możemy dłużej być obiektami eksperymentu. Chcemy być wolni. Tak naprawdę wszyscy jesteśmy dziećmi.
Rory, to ja. Mam 14 lat. Widzę, wszystko widzę. W ciemności, przez ściany, wnętrza ludzkich organizmów, w podczerwieni, ślady po krwi na wyszorowanej podłodze. Jestem naszymi oczami.
Sofia, lat 13. Przemieszcza się ruchem niezauważalnym dla ludzkiego oka (prócz mojego): pełznie jak wąż i stąpa jak pantera - bezszelestnie, niezależnie od powierzchni i innych okoliczności. Do tego jest niezwykle gibka, giętka, wślizgnie się w każdą norę, nawet nawet tą najmniejszą, bo jej ciało chyba nie zawiera stawów.
Poe, lat 9. Nasz mózg. Czasem zachowuje się jak po połknięciu komputera. I to nie zwykłego Della, ale całej maszyny w typie superkomputera Summit z Tennessee. Obliczenia matematyczne wykonuje z prędkością światła (mniej więcej w takim tempie zasuwa Sofia), analizuje setki algorytmów na raz i zna na pamięć położenie wszystkich punktów geograficznych znajdujących się na Ziemi. To supermózg i superpamięć.
Maja, lat 5. Jest naszym aniołkiem: cudnie się uśmiecha, ma złote loki i błękitne oczy. I przeczyta każdą myśl każdego stworzenia.
Poe właśnie odblokowuje cyfrowy zamek, Maja hipnotyzuje strażnika, Sofia wydostała się przez komin i tłucze lampy na zewnątrz, a ja obserwuję...

Jest nas tylko czworo. Lub aż zważywszy na nasze umiejętności. Myślimy o sobie jak o Avengersach. Jedynie Maja mówi: atomówki. Ale to dziecko, ma dopiero 5 lat.
Najważniejsze, że postanowiliśmy uciec. Nie możemy dłużej być obiektami eksperymentu. Chcemy być wolni. Tak naprawdę wszyscy jesteśmy dziećmi.
Rory, to ja. Mam 14 lat. Widzę, wszystko widzę. W ciemności, przez...

Plan ucieczki zaczyna Anna, która widzi przez ściany, upewniając się, że na korytarzu jest już zupełnie pusto wkracza do akcji Toby. Ten niby ma niewielką zdolność...ale ja nie umiem otwierać zamków sznurówkami... Kiedy jesteśmy wolni, John zakłóca pracę kamer w całym budynku, ale nie pytajcie jak, on to po prostu robi kiedy o tym pomyśli. Teraz biegniemy na palcach nie wydając żadnych odgłosów aż do drzwi wejściowych, które oczywiście są zamknięte. Na szczęście Paul zna się na szyfrach, podobno kiedy miał 2 latka, tato kupił mu sejf, żeby maluch czymś się zajął. Przez żwirową alejkę dobiegamy do ostatniej przeszkody, którą jest żelazna brama, tak, tak, oczywiście zamknięta, ale pamiętacie Toby'ego? No właśnie kłódkę na bramie otwarł szczoteczką do zębów. Nie wspomniałam jeszcze o psach, które pilnowały posesji, ale to dla Emmy był pikuś. Ona zna hipnozę... I tak udało nam się zwiać daleko, daleko, bardzo daleko zanim ktokolwiek sie zorientował, że nas nie ma :)

Plan ucieczki zaczyna Anna, która widzi przez ściany, upewniając się, że na korytarzu jest już zupełnie pusto wkracza do akcji Toby. Ten niby ma niewielką zdolność...ale ja nie umiem otwierać zamków sznurówkami... Kiedy jesteśmy wolni, John zakłóca pracę kamer w całym budynku, ale nie pytajcie jak, on to po prostu robi kiedy o tym pomyśli. Teraz biegniemy na palcach nie...

Oddech. Skup się na oddechu. Serce bije jak oszalałe w mojej piersi. Jeszcze trochę i nasza trójka ucieknie z tego raju. Raju, który dla nas jest więzieniem. Czekamy wtopieni w ścianę aż strażnik patrolujący korytarze schowa się za zakrętem. Kontroluj oddech. Kiedy strażnik znika, Luke dezaktywuje swoją moc. Opadamy lekko na palce stóp. Krok za krokiem, przyczajeni przy samej ścianie podążamy do ślepego korytarza w północnym skrzydle. Unoszę głowę i mój wzrok staje się mętny. Patrzę przez ściany czy aby nikt z Przyjaciół nie zbliża się do nas. Bezpiecznie. To paradoks, że teraz używam tego słowa. Wzrok odzyskuje ostrość, przykładam dłonie do ściany. Czuję jak Luke oraz Kayl kładą ręce na moich ramionach. Czuję drżenie pod palcami, delikatny ruch cząsteczek uskakujących spod moich dłoni. Otwieram wrota. Jesteśmy na zewnątrz. Teraz układ się zmienia. Kayl wysuwa się na prowadzenie. Skanuje wzrokiem otoczenie lokalizując źródła ciepła. Jego dar niejako uzupełnia mój. Kiedy nigdzie nie widać żołnierzy oraz ich psów, posuwamy się powoli naprzód. Krok za krokiem. Już tylko kilka metrów dzieli nas od ogrodzenia. Wolność. Czym jest wolność dla nas przeklętych darem? Jeszcze jedna sztuczka z przenikaniem i jesteśmy poza terenem instytutu. Kilka kroków i pochłania nas ciemność lasu.

Oddech. Skup się na oddechu. Serce bije jak oszalałe w mojej piersi. Jeszcze trochę i nasza trójka ucieknie z tego raju. Raju, który dla nas jest więzieniem. Czekamy wtopieni w ścianę aż strażnik patrolujący korytarze schowa się za zakrętem. Kontroluj oddech. Kiedy strażnik znika, Luke dezaktywuje swoją moc. Opadamy lekko na palce stóp. Krok za krokiem, przyczajeni przy...

Jestem Luke Ellis super mądry ze mnie człowiek,sami się przekonajcie co ja potrafię zrobić.Powiem wam w sekrecie że potrafię się przenosić do różnych światów, jak i telepatycznie rozmawiać z ludźmi. Wykorzystuje do tego swój dar którym zostałem obdarzony przez Boga.Teraz jestem uwięziony w więzieniu w amerykańskim mieście Maine ,jest to miejsce z którego nie ma wyjścia,i jakiejkolwiek możliwości ucieczki.

Jednak ja bystry i mądry Luke Ellis się nie poddam.I postanowiłem tę ucieczkę zaplanować.Wiecie co wpadłem na pomysł: może po prostu kiedyś zniknę,a pomogą mi w tym moje nadzwyczajne umiejętności- wykorzystam do tego mój niezwykły dar ,i ucieknę.Tylko wy moi przyjaciele musicie mi w tym pomóc,łącząc się ze mną telepatycznie i prowadząc potajemne rozmowy.

Proszę Was wasz Luke przychodźcie do mnie musimy porozmawiać.Wiem że mnie słyszycie,a wszystko przez to co mam w sobie,a dokładnie w mojej głowie.
Wymyślimy plan wspólnie,a wy drodzy przyjaciele pomożecie mi go zrealizować.A ja po ucieczce z "Instytutu chce zapomnieć o swoich umiejętnościach telepatii i telekinezy,i zacząć normalnie żyć.Muszę uciekać.W tym więzieniu pracuje ktoś nienormalny,nie chciałbym taki być Wasz kochany Luke.

Wraz ze swoimi przyjaciółmi podjęliśmy decyzję iż do owej ucieczki użyję telekinezy, przy pomocy której zmienię swoją tożsamość i stanę się innym człowiekiem.Chcę zacząć nowe życie i zapomnieć o tym co działo się w więzieniu,bawić się z przyjaciółmi, kolegami,koleżankami.Czerpać z życia całymi garściami,a jak dorosnę chcę się zakochać i mieć własną rodzinę.Oto mój plan na siebie.Niezapomniany mam nadzieję Luke Ellis.

Tylko czy plan się powiedzie?

Jestem Luke Ellis super mądry ze mnie człowiek,sami się przekonajcie co ja potrafię zrobić.Powiem wam w sekrecie że potrafię się przenosić do różnych światów, jak i telepatycznie rozmawiać z ludźmi. Wykorzystuje do tego swój dar którym zostałem obdarzony przez Boga.Teraz jestem uwięziony w więzieniu w amerykańskim mieście Maine ,jest to miejsce z którego nie ma wyjścia,i...

Instytut[bookLink]4877852|Instytut[/bookLink]

Instytut[bookLink]4877852|Instytut[/bookLink]

 [bookCover]4877852|Instytut[/bookCover]