Pierwszy poranek lipca, rok 2020.
Szukająca szcześcia Monique Stones opuszcza łóżko po nieprzespanej nocy i zmierza w kierunku obskurnej, motelowej toalety. Egipski ambasador w Londynie Azam Lakid korzysta z ostatnich chwil wymarzonego urlopu, zażywając odświeżającej kąpieli na jednej z kairskich plaż. Młodziutka Alba Pegue wraz z siostrą Tabithą napełniają wężem potężny ogrodowy basen. Olo Olsen mydli właśnie swoje potargane blond loki pod prysznicem w mieszkaniu narzeczonej. Co połączy ich nie tylko z sobą nawzajem, ale każdą inną osobą zamieszkującą tę samą planetę?
Monique nie jest w stanie spuścić WODY. Azama budzą krzyki turystów i nagły spadek na powierzchnię, którą przed chwilą wypełniała WODA. Siostry obserwują ostatnie skapujące ze źródła krople WODY. Zirytowany Olo opuszcza kabinę przez przerwę w dostawie WODY.

Ona wcale się nie przerwała. Wody już po prostu nie ma.

Dwudziesty poranek lipca, rok 2020.
Świat powoli przeobraża się w pozostałości populacji. Szturmy na magazyny marketów zakończyły się jakiś czas temu, a klimat w odrębnych częściach globu nie pozwala na utrzymanie przy życiu tych, których zapas płynów zdążył się wyczerpać. Amerykanie stracili łączność z siedzibami NASA. Władze państw ogłosiły upadek człowieczeństwa. Azam Lakid otrzymuje tajny przekaz od nieznanej dotąd grupy, a raczej stowarzyszenia nazwanego ,,Służebnicy’’. Warunki są proste: koniec z igraniem z Matką Ziemią. Kim są tajni wysłannicy? Jak ekstrema wpłynie na istnienie ludzkości?

Pierwszy poranek lipca, rok 2020.
Szukająca szcześcia Monique Stones opuszcza łóżko po nieprzespanej nocy i zmierza w kierunku obskurnej, motelowej toalety. Egipski ambasador w Londynie Azam Lakid korzysta z ostatnich chwil wymarzonego urlopu, zażywając odświeżającej kąpieli na jednej z kairskich plaż. Młodziutka Alba Pegue wraz z siostrą Tabithą napełniają wężem potężny...

Koniec był bliski. Jeszcze nigdy nie widziałem, żeby na niebie działo się coś takiego! Ludzie zaczęli spadać z nieba. Nigdy nie byli ubrani, zawsze nadzy, zawsze z kamiennym uśmiechem na twarzy. Nie mieli krwi a nawet serca. Na początku było ich zaledwie kilka, ale potem setki i tysiące padały w tym samym czasie, niszcząc samochody, blokując ulice. Nikt nie potrafił wyjaśnić ohydnych uśmiechów, które mieli, ani nawet skąd pochodzą. Jedna z kobiet rozpoznała jedno z upadłych ciał jako zmarłego krewnego, który zmarł, gdy był nastolatkiem. Potem dokonywano coraz większej liczby identyfikacji. Coraz więcej osób odnajdywało swoich dawno zmarłych bliskich. Nikt nie potrafił wyjaśnić, dlaczego wracają, spadając z nieba. Jeszcze bardziej przerażające było to, że po pozbyciu się ciał, niedługo po tym znowu spadało z nieba. Nie można się ich pozbyć, bez względu na wszystko. Mówią, że piekło jest pełne; umarli będą chodzić po ziemi. A co z niebem?

Koniec był bliski. Jeszcze nigdy nie widziałem, żeby na niebie działo się coś takiego! Ludzie zaczęli spadać z nieba. Nigdy nie byli ubrani, zawsze nadzy, zawsze z kamiennym uśmiechem na twarzy. Nie mieli krwi a nawet serca. Na początku było ich zaledwie kilka, ale potem setki i tysiące padały w tym samym czasie, niszcząc samochody, blokując ulice. Nikt nie potrafił...

A gdyby tak okazało się, że Ziemia tak naprawdę jest maleńka w obliczu reszty wszechświata i okazała się być... pryszczem na czyimś nosie? Koniec świata mógłby nastąpić przez wyciśnięcie ziemskiego pryszcza, tak po prostu, w parę sekund, bo nawet my, malutkie ziemskie ludziki wiemy, że pryszczy nie powinno się wyciskać, ale przecież tak naprawdę to jest silniejsze niż wola i nie można się mu oprzeć? Tak więc właściciel pryszcza, na którym w sumie już całkiem wiele zdążyło się wydarzyć przez te wszystkie stulecia, testuje własną cierpliwośći bije się z myślami, czy jednak nie wycisnąć ze swojego nosa Ziemi, czyniąc przy tym niemałą eksplozję, która siłą rzeczy skończyłaby się naszym końcem świata.

A gdyby tak okazało się, że Ziemia tak naprawdę jest maleńka w obliczu reszty wszechświata i okazała się być... pryszczem na czyimś nosie? Koniec świata mógłby nastąpić przez wyciśnięcie ziemskiego pryszcza, tak po prostu, w parę sekund, bo nawet my, malutkie ziemskie ludziki wiemy, że pryszczy nie powinno się wyciskać, ale przecież tak naprawdę to jest silniejsze niż wola...

Ziemia podlega zmianom, których nie dostrzegamy w naszym krótkim życiu. Jeśli jednak przyswoimy wiedzę z zakresu geologii, okaże się, że pewne procesy zachodzą, co jakiś czas i nie potrzeba do tego ingerencji kosmitów, ludzi i wielkich meteorytów.

Wystarczy, że nasili się aktywność jądra ziemi, nastąpi kilka wybuchów wulkanicznych, które będą zdolne wyrzucić do atmosfery tyle pyłu, że nastąpi nagłe ochłodzenie klimatu. Większość ludzi zginie z zimna i braku pożywienia, Ci którym uda się schronić pod ziemią, będą wegetować jeszcze jakiś czas lecz i ich czeka rychły koniec. Świat umrze wśród śniegu i zimna. Nikt nie zapłacze, a nawet jeśli to łzy zamarzną na policzkach.

Ziemia podlega zmianom, których nie dostrzegamy w naszym krótkim życiu. Jeśli jednak przyswoimy wiedzę z zakresu geologii, okaże się, że pewne procesy zachodzą, co jakiś czas i nie potrzeba do tego ingerencji kosmitów, ludzi i wielkich meteorytów.

Wystarczy, że nasili się aktywność jądra ziemi, nastąpi kilka wybuchów wulkanicznych, które będą zdolne wyrzucić do atmosfery...

Społeczeństwo ślepo podąża za samozwańczymi przywódcami, pozwalając sobą sterować jak zdalnie sterowanym samochodzikiem o niezbyt dalekim zasięgu, za to z niezawodną baterią i kompletną obojętnością kto trzyma pilot. Właśnie dlatego coraz więcej osób przestało widzieć siebie spoglądając na własne odbicie w lustrze. Początkowo, poszczególne fragmenty ukazywały się zamazane i przypuszczano jakąś epidemię oddziałującą na wzrok. Kiedy odbicia całkowicie pozanikały, a ich właściciele popadali przez to w osłupienie katatoniczne, sprawa stała się poważniejsza i bardziej zagadkowa.
Społeczeństwo zaczęło się dzielić na mniejsze grupy celowo zachowujące się w sposoby powszechnie uważane za niemoralne. Robili to tylko po to, by nie dopuścić do zniknięcia własnych odbić, jednak ten sposób nie zapewniał bezpieczeństwa i całe gromady stopniowo się wykruszały, a czasem jednocześnie wszyscy członkowie zapadali się w sobie. Zjawisko zdawało się nie do powstrzymania, a personel szpitalny szybko zamieniał się w kolejnych pacjentów z katatonią.
Wielu wierzyło, że pozasłanianie luster i pozbycie się powierzchni, w których można dostrzegać odbicie, załatwi problem. Okazało się, że nie trzeba patrzeć w odbicie, by wyczuć, że zanika. Nie wiadomo jak to się zaczęło. Zaraza postępuje tak szybko, że lada dzień przekonamy się jak to się skończy. Czy to koniec rasy ludzkiej? Czy sami ściągneliśmy na siebie to... przekleństwo? Poznamy odpowiedzi, czy braknie nam czasu?

Społeczeństwo ślepo podąża za samozwańczymi przywódcami, pozwalając sobą sterować jak zdalnie sterowanym samochodzikiem o niezbyt dalekim zasięgu, za to z niezawodną baterią i kompletną obojętnością kto trzyma pilot. Właśnie dlatego coraz więcej osób przestało widzieć siebie spoglądając na własne odbicie w lustrze. Początkowo, poszczególne fragmenty ukazywały się zamazane i...

Koniec świata zaczyna się chrzęstem kości.
"Zaczyna się od poczucia lekkości...Tak, proszę mi nie przerywać. Potem wszystko zaczyna się łamać. Jeden ruch wystarczy, żeby złamać kończynę. Tak, zakładamy gips. Proszę mi uwierzyć... Robimy wszystko, co w naszej mocy. Tylko nasz personel też choruje. Na moim dyżurze dwójka lekarzy się złamała. O co pan pyta? Co łamie się jako ostatnie?
A tak zapomniałem powiedzieć... Ostatnie łamie się serce."
Lekarz zakończył wykład. Dał znać ręką sanitariuszom, aby wynieśli kilku słuchaczy. Reszta patrzyła na "załamanych" w milczeniu.
„Nie łatwo jest wytrzymać. Postanowiłam się nie ruszać. Piszę tylko, bo przecież złamanie palca to nic strasznego. Nie wiem, co zrobię, jak skończy się jedzenie. Nie mam pojęcia.
Moje dzieci się złamały. Po prostu pewnego dnia jedno upadło na placu zabaw. A Lala... Po prostu odwróciła głowę w łóżeczku. Jeszcze tam leży.
Ale ja nie mogę wstać. Poczekam, aż znajdą mnie i pomogą. Przecież lekarze, technologia... Ma przyjechać zespół lekarzy z Ameryki. Tak mówili w telewizji. Tylko że nie usłyszałam całego wykładu, bo przerwali. Prezenterka się złamała. Mój mąż..."
Strażak zgniótł znaleziony przy zwłokach kawałek papieru. Na nic mu kolejna, podobna do tysiąca innych historia. Wyszedł przed budynek i spojrzał na zachód słońca. Obserwował swoich przyjaciół, którzy sprzątali w pobliskich domach. Nasłuchiwał charakterystycznego chrzęstu.
Zrobił krok w przód. Upadł. Strażacy odwrócili głowy. Wrócili do pracy.

Koniec świata zaczyna się chrzęstem kości.
"Zaczyna się od poczucia lekkości...Tak, proszę mi nie przerywać. Potem wszystko zaczyna się łamać. Jeden ruch wystarczy, żeby złamać kończynę. Tak, zakładamy gips. Proszę mi uwierzyć... Robimy wszystko, co w naszej mocy. Tylko nasz personel też choruje. Na moim dyżurze dwójka lekarzy się złamała. O co pan pyta? Co łamie się jako...

Koniec świata byłby cichy i powolny. Choć dla niektórych będzie nagły i burzliwy. Ludzie zaczęliby tracić tożsamość stając się bezkształtną masą istot o potrzebach niewykraczających poza pragnienia przeżycia kolejnego dnia cofając nas miliony lat wstecz. Wszystkie unikalne cechy ludzi zanikłyby zmieniając nas żywe posągi, które w mgnieniu oka zmienią się w proch .

Koniec świata byłby cichy i powolny. Choć dla niektórych będzie nagły i burzliwy. Ludzie zaczęliby tracić tożsamość stając się bezkształtną masą istot o potrzebach niewykraczających poza pragnienia przeżycia kolejnego dnia cofając nas miliony lat wstecz. Wszystkie unikalne cechy ludzi zanikłyby zmieniając nas żywe posągi, które w mgnieniu oka zmienią się w proch .

Z mojej perspektywy koniec świata się zaczyna, a jego ogniwem są właśnie ludzie. A szczególnie Ci, którzy myślą wyłącznie o tym, by wybić się ponad innych, pokazać, że dzięki pieniądzom mają pełnię władzy i pragną, byśmy tańczyli im tak, jak zagrają. Tak bardzo zapatrzeni w siebie samych, że stają się obojętni na krzywdę drugiego człowieka. Mówią o ochronie środowiska, ratowaniu zwierząt przed śmiercią, podczas gdy rzucają śmieciami na lewo i prawo, pozwalają na wycieki substancji z fabryk do wód czy wymierania świata wodnego. Chwalą się bogactwem i stają się tak pyszni, że potrafią na ubogiego człowieka patrzeć wilkiem. A nawet go wyśmiewać, zapominając, że kiedyś dzielili być może podobny los. Niektórzy opierają swoje ambicje na byciu zauważalnym na mediach społecznościowych, robi wszystko, by stać się marionetką internetu. Mieszają innych z błotem, zabierają szansę na rozwój, wymagają, by za nich robiono wszystko. Panuje coraz większy chaos, absurd. To wystarczy, by reszta legła w gruzach- warunki życia, zasoby żywieniowe, warunki środowiskowe. Moim zdaniem koniec świata to nie nagłe zderzenia z meteorytami, zagłada istot pochodzących z zupełnie innego wymiaru. Koniec świata to najprościej ujmując, działania ludzi, którym pozwolono na zbyt wiele, którzy dążą do posiadania pełni władzy. A Ci, którzy nawet nie wiedzą nic o tym świecie, niepożądanie stają się ofiarami.

Z mojej perspektywy koniec świata się zaczyna, a jego ogniwem są właśnie ludzie. A szczególnie Ci, którzy myślą wyłącznie o tym, by wybić się ponad innych, pokazać, że dzięki pieniądzom mają pełnię władzy i pragną, byśmy tańczyli im tak, jak zagrają. Tak bardzo zapatrzeni w siebie samych, że stają się obojętni na krzywdę drugiego człowieka. Mówią o ochronie środowiska,...

Tak naprawdę nie da się zniszczyć ludzkości. Bez pracy rąk ludzkich, umysłów nie istniałby świat.

Gdybym była pisarką i musiałabym, pozbyć się ludzkości to wprowadziłabym aplikację, w której widnieje napis: „Dotknij mnie” i za pomocą tego przycisku niespodziewanie, każdy z używających bohaterów tej aplikacji ginie. Ona będzie sprytnie ukryta pod jednym z klawiszy.

Przedstawiony przeze mnie sposób na opisanie koniec ludzkości myślę, że jest zilustrowany pomysłowo, gdyż jest bezpiecznie, gdyż nie zawiera elementów drastycznych z elementami krwi.

Tak naprawdę nie da się zniszczyć ludzkości. Bez pracy rąk ludzkich, umysłów nie istniałby świat.

Gdybym była pisarką i musiałabym, pozbyć się ludzkości to wprowadziłabym aplikację, w której widnieje napis: „Dotknij mnie” i za pomocą tego przycisku niespodziewanie, każdy z używających bohaterów tej aplikacji ginie. Ona będzie sprytnie ukryta pod jednym z klawiszy.

...

Bóg powiedział by stała się jasność - tak stworzył świat. Apokalipsa zatem oznaczać musi ciemność. Po prostu stanie się ciemno.

Nie będzie działać elektryczność, nie zaświeci już ani słońce, ani księżyc, ani nawet jedna gwiazda. Ogień, którym możnaby zapalić świeczkę - zgaśnie na zawsze. Ludzie przestaną chodzić do pracy, przestaną odwiedzać sklepy, nie będą na siebie patrzeć, nie będą się widzieć. Zapanuje chaos, zacznie się szukanie po omacku jedzenia wokół siebie, kłótnie, kradzieże i zbrodnie. W końcu przestaniemy się poznawać, zaczniemy samotnie egzystować zamknięci w swoich domach, czekając na śmierć. Tak upadłaby ludzkość w mojej powieści.

Bóg powiedział by stała się jasność - tak stworzył świat. Apokalipsa zatem oznaczać musi ciemność. Po prostu stanie się ciemno.

Nie będzie działać elektryczność, nie zaświeci już ani słońce, ani księżyc, ani nawet jedna gwiazda. Ogień, którym możnaby zapalić świeczkę - zgaśnie na zawsze. Ludzie przestaną chodzić do pracy, przestaną odwiedzać sklepy, nie będą na siebie...