Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mystery
Charlie1608
Villanelle
nitka91
Klauduniek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mystery
Charlie1608
Villanelle
nitka91
Klauduniek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

No niestety nie mam dobrych wspomnień z pożyczania książek kiedyś miałam bardzo fajną książkę o przyrodzie i roślinach nawet nie zdążyłam jej dobrze obejrzeć kiedy mój kolega ja ode mnie pożyczył. Po kilkukrotnym dopominaniu się o nią powiedział mi, że jego brat ją zgubił. Oddał mi pieniądze za nią ale co z tego kiedy nie dostałam już drugiej takiej samej. Bardzo żałowałam że ją pożyczyłam. Zginęło mi również kilka innych książek które komuś pożyczyłam a on mi ich nie oddał a ja zapomniałam komu je dałam. Dziś staram się nie pożyczać książek.

No niestety nie mam dobrych wspomnień z pożyczania książek kiedyś miałam bardzo fajną książkę o przyrodzie i roślinach nawet nie zdążyłam jej dobrze obejrzeć kiedy mój kolega ja ode mnie pożyczył. Po kilkukrotnym dopominaniu się o nią powiedział mi, że jego brat ją zgubił. Oddał mi pieniądze za nią ale co z tego kiedy nie dostałam już drugiej takiej samej. Bardzo żałowałam...

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Pożyczyłam kiedyś komplet Milenium Stiega Larsona. Ze względu na objętość ubytek łatwo zauważyć na półce, co mnie umknęło! Z drugiej strony trudno pominąć trzy pokaźne tomy zalegające dodatkowo na czyiś półkach. Pożyczającemu tez wyszło niemożliwe na medal!
Jak tu teraz odszukać swoją zgubę, gdy nie wiadomo gdzie szukać?
Swego czasu książki te były bardzo popularne, trudno dostępne w bibliotekach. Więc mój komplet był w ciągłym ruch. Uruchomiłam łańcuszek ludzi dobrej woli, wypytywałam po kolei wszystkich, którym wiedziałam, że pożyczyłam książki. Wiem, ze niektórzy naprawdę się przyłożyli. I nic. Kiedyś mimowolnie, w luźnej rozmowie zwierzyłam się winowajcy. Ten, jakby obudzony z głębokiego snu wykrzyknął, że ma, ale musi poszukać. Potem już było gorzej - zapomniał, nie miał , czasu, chyba mi zwrócił, wyleciało mu z głowy itd, itp.
Przyszedł jednak moment zwrotny, nie tylko dla mojego Milenium, ale i w życiu winowajcy - przeprowadzka. Wtedy chytrze, pomijając wcześniejsze perturbacje zadzwoniłam do winowajcy ze słowami "I co moje Milenium namierzyłeś?" i o dziwo Milenium do mnie wróciło. Pyszni się teraz na półce, zajmując 1/3 jej długości i śmieje się w głos ze swoich przygód.

Pożyczyłam kiedyś komplet Milenium Stiega Larsona. Ze względu na objętość ubytek łatwo zauważyć na półce, co mnie umknęło! Z drugiej strony trudno pominąć trzy pokaźne tomy zalegające dodatkowo na czyiś półkach. Pożyczającemu tez wyszło niemożliwe na medal!
Jak tu teraz odszukać swoją zgubę, gdy nie wiadomo gdzie szukać?
Swego czasu książki te były bardzo popularne, trudno...

Najlepszą historią o nieoddanej książce jest ta o "Książce Widmo". Dlaczego? Bo nigdy nie widziałam jej na oczy, a podobno ją pożyczyłam i nie oddałam.

Dawno temu, będąc jeszcze uczennicą chodziłam na korepetycje do pewnego Pana. Ów Pan i jego Żona uczyli kilku języków, które mieli możliwość perfekcyjnie przyswoić sobie przez wiele lat pracy na zagranicznych placówkach. Byli to ludzie inteligentni, kulturalni i bardzo sympatyczni. Opowiadali ciekawe historie o swoich podróżach i przebywanie w ich towarzystwie było wielką przyjemnością.

Pewnego razu, już nie tak miły i uprzejmy jak dotąd Pan nakazał mi zwrot książki do angielskiego, której nigdy w ręku nie miałam. Na nic się nie zdały moje tłumaczenia, zostałam potraktowana jak kłamczucha. Pan ten mieszkał w sąsiedztwie, widywałam go często na ulicy i zawsze musiałam wysłuchiwać wyniosłej perory, jaka to niegodziwa jestem, skoro nie potrafię oddać cudzej własności. Potrafił nawet nachodzić w domu mnie i moją rodzinę. Nasze stosunki gwałtownie się ochłodziły i już zamierzałam zrezygnować z zajęć. Wtedy właśnie okazało się, że książka się odnalazła, bo pożyczył ją inny uczeń.

Oczywiście słowa "Przepraszam" nigdy nie usłyszałam. Cała ta magia erudyty i człowieka z klasą w tym przypadku okazała się niestety złudna. Pozostało wielkie rozczarowanie postawą człowieka, który dżentelmenem okazał się całkiem w przenośni.

Najlepszą historią o nieoddanej książce jest ta o "Książce Widmo". Dlaczego? Bo nigdy nie widziałam jej na oczy, a podobno ją pożyczyłam i nie oddałam.

Dawno temu, będąc jeszcze uczennicą chodziłam na korepetycje do pewnego Pana. Ów Pan i jego Żona uczyli kilku języków, które mieli możliwość perfekcyjnie przyswoić sobie przez wiele lat pracy na zagranicznych placówkach....

Ja i Maria miałyśmy podobne podejście do książek.Zakochane w szeleście kartek i magii skaczących po głowie liter próbowałyśmy stworzyć w swoich domach taką " bibliotekę z prawdziwego zdarzenia". Na całą ścianę! Albo na cały pokój! Z powodu braku funduszy często można nas było zastać, gdy buszowałyśmy w koszach marketu z sympatycznym owadem w logo łowiąc perełki po 9.99. Zdarzały się prawdziwe perły literatury polskiej i światowej, a my często wymieniałyśmy się zdobyczami, nie na zasadzie: pożyczę Ci książkę,a jak przeczytasz to oddasz,a raczej: pożyczę Ci 15 książek i sama też wezmę 15, odmiana za kilka miesięcy. I powstała jedna sporna pozycja- obydwie zaopatrując się w tym samym miejscu twierdziłyśmy, że " to na pewno moja" i " coś się Tobie pomyliło". Ja jednak tak pewna,że to Maria się myli obmyśliłam plan. Siedząc u niej pogaduszkach bez znaczenia merytorycznego, a z kluczowym znaczeniem budującym relacje zaczęłam bardzo wymyślać przy herbacie: Zrób mi w dużym kubku! Nie tym! Większym! Wkrój cytrynę od razu! Posłodź! Pokrzykiwałam do niej,by jak najdłużej zatrzymać ją w kuchni a sama wcielałam w salonie mój niecny zamiar. Na tylnej okładce przedmiotu sporu napisałam ołówkiem : Własność Zabookowanej. I... odłożyłam na półkę. Czekałam. Za kilka miesięcy przyszła oddać książkę i przeprosić. Mimo, iż wiedziałam,że od początku była moja dałam jej chyba roczny zapas kosmetyków, których nie używam a posiadam z racji pracy, by choć trochę zagłuszyć wyrzuty sumienia.

Ja i Maria miałyśmy podobne podejście do książek.Zakochane w szeleście kartek i magii skaczących po głowie liter próbowałyśmy stworzyć w swoich domach taką " bibliotekę z prawdziwego zdarzenia". Na całą ścianę! Albo na cały pokój! Z powodu braku funduszy często można nas było zastać, gdy buszowałyśmy w koszach marketu z sympatycznym owadem w logo łowiąc perełki po 9.99....

Znajomi nie rozumieją mojego zapału do czytania książek. Pewnego dnia jeden z nich zadzwonił do mnie i zapytał czy mogłabym mu coś pożyczyć do przeczytania, chciałby spróbować, bo nigdy w życiu nie przeczytał żadnej książki w całości. Pomyślałam, że to idealny moment na nawrócenie go! Wybrałam jedną z lżejszych książek i kilka magazynów. Dałam mu to i dodałam, że jak przeczyta to odda mi lektury, a ja dam mu następne. Minął miesiąc, dwa, nie popędzałam go. Dłużyło mi się, więc postanowiłam go odwiedzić. Zostałam go w sytuacji, gdy czytał. Obok stał stosik nowych książek. Powiedział mi, że nie odda pożyczonej lektury, bo chce stworzyć swoją dużą biblioteczkę. Na początku się obraziłam, ale później zrozumiałam, jaki wpływ mają na nas książki! Cieszę się, że udało mi się przekonać kogoś do czytania.

Znajomi nie rozumieją mojego zapału do czytania książek. Pewnego dnia jeden z nich zadzwonił do mnie i zapytał czy mogłabym mu coś pożyczyć do przeczytania, chciałby spróbować, bo nigdy w życiu nie przeczytał żadnej książki w całości. Pomyślałam, że to idealny moment na nawrócenie go! Wybrałam jedną z lżejszych książek i kilka magazynów. Dałam mu to i dodałam, że jak...

Ja mam ogromny uraz do pożyczania książek. W przedostatniej klasie licealnej pożyczyłam jedną książkę koleżance z klasy i już nie wróciła, później nasze drogi życiowe się rozeszły...wiadomo, inne studia, gdzie indziej mieszkałyśmy,kontakt się urwał, niesmak pozostał. Mam nauczkę do końca życia, teraz wiem, żeby nie pożyczać! I mam na to sposób! Zdradzę go Wam! Jeśli ma przyjść ktoś kto lubi czytać i mógłby zainteresować się moim prywatnym księgozbiorem, ja zawczasu robię "czystki", wynoszę to wszystko do innego pokoju i zamykam drzwi :) Wtedy mam pewność, że nie będzie niezręcznych sytuacji odmawiania użyczenia książki. Potem jak gość wraca do domu, to ja z powrotem wszystkie książki przenoszę na swoje miejsce. Jest to pracochłonne i "wariackie" ale mam pewność, że nic mi nie zginie! Wszystkie moje cudeńka będą w moim posiadaniu!

Ja mam ogromny uraz do pożyczania książek. W przedostatniej klasie licealnej pożyczyłam jedną książkę koleżance z klasy i już nie wróciła, później nasze drogi życiowe się rozeszły...wiadomo, inne studia, gdzie indziej mieszkałyśmy,kontakt się urwał, niesmak pozostał. Mam nauczkę do końca życia, teraz wiem, żeby nie pożyczać! I mam na to sposób! Zdradzę go Wam! Jeśli ma...

Owszem, pożyczam książki. Owszem, mam prawie zawsze problem z ich odzyskaniem. Pamiętam szczególnie jedną sytuację, która okazała się prawie incepcją. Chodziło mianowicie o książkę, którą dostałam zaraz po swojej premierze od swojego ojca chrzestnego „Harry Potter i Zakon Feniksa”. To był hit, każdy chciał tą książkę przeczytać. Ja zarwałam wtedy całą noc ale pochłonęłam ją za pierwszym razem i oczywiście… pożyczyłam swojej siostrze. Anka przeczytała ją dość szybko ale gdy poprosiłam aby odłożyła na moją półkę powiedziała, że … pożyczyła ją naszej koleżance. Ok, Kasia powiedziała, że jak tylko przeczyta to mi ją odda. Trochę czasu minęło, zapytałam się więc jej kiedy będzie mogła mi oddać Pottera bo mi źle bez niej na półce. Ona na to, że… pożyczyła koleżance. Tego to już było za wiele. Dowiedziałam się, że moją książkę ma teraz Justyna. Poszłam więc do niej w odwiedziny by dowiedzieć się, że – jakżeby inaczej – książka jest już u Gośki i że przeprasza ale sądziła, że nie będę miała nic przeciwko skoro wszyscy tak chcą przeczytać już kolejny tom a w bibliotece zabrakło. Znałam Gośkę i jej zamiłowanie do zawijania rogów książek jako formy zakładki. Wyleciałam jak z procy od Justy, wsiadłam na rower i pognałam ile sił w nogach do sąsiedniej miejscowości prosto po swoją własność. Gośka akurat siedziała w ogródku i kończyła czytać moją książkę. Zostało jej może z 50 stron do końca. Poczekałam, własność odzyskałam bez jednego zagięcia – Gośka też wciągnęła Zakon za jednym razem.

Owszem, pożyczam książki. Owszem, mam prawie zawsze problem z ich odzyskaniem. Pamiętam szczególnie jedną sytuację, która okazała się prawie incepcją. Chodziło mianowicie o książkę, którą dostałam zaraz po swojej premierze od swojego ojca chrzestnego „Harry Potter i Zakon Feniksa”. To był hit, każdy chciał tą książkę przeczytać. Ja zarwałam wtedy całą noc ale pochłonęłam ją...

Pożyczyłam "Na południe od Brazos" tom pierwszy nie wiadomo komu. Mam pewne podejrzenia , no ale pewności nie. Nikt się nie przyznał. Szkoda że nie pożyczyłam obu bo żal był by mniejszy. Stoi teraz na półce samotny drugi tom i co , wyrzucić? Poszukać na allegro pierwszego do pary?

Pożyczyłam "Na południe od Brazos" tom pierwszy nie wiadomo komu. Mam pewne podejrzenia , no ale pewności nie. Nikt się nie przyznał. Szkoda że nie pożyczyłam obu bo żal był by mniejszy. Stoi teraz na półce samotny drugi tom i co , wyrzucić? Poszukać na allegro pierwszego do pary?