Radzenie sobie z trudnymi sytuacjami nigdy nie było moją mocną stroną. Podziwiam moją siostrę, która mimo wielu problemów potrafi zawsze dać sobie radę. Rozwód, utrata pracy, stłuczka samochodowa - po takich problemach ja chyba usiadłabym w kącie i ryczała, ale Grażyna po każdym takim ciosie podnosi się silniejsza. Jak ona to robi? Ostatnio odkryłam jej tajemnicę. Grażynka w każdym wolnym czasie chodzi do schroniska i opiekuje się biednymi zwierzakami. Jest wolontariuszką i kocha to zajęcie. Długo to ukrywała, ale w końcu to z niej wyciągnęłam.
- Nieważne, jak bardzo jest źle, pamiętaj o tym, że inni mają gorzej. Dlatego trzeba się cieszyć z tego co się ma. - moja siostra nieustannie to powtarza. Podziwiam ją i myślę sobie, że w razie jakiegokolwiek problemu też zahaczę o wolontariat... Może wtedy inaczej spojrzę na życie.

Radzenie sobie z trudnymi sytuacjami nigdy nie było moją mocną stroną. Podziwiam moją siostrę, która mimo wielu problemów potrafi zawsze dać sobie radę. Rozwód, utrata pracy, stłuczka samochodowa - po takich problemach ja chyba usiadłabym w kącie i ryczała, ale Grażyna po każdym takim ciosie podnosi się silniejsza. Jak ona to robi? Ostatnio odkryłam jej tajemnicę. Grażynka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój własny sposób na trudne sytuacje, jest wręcz oryginalny. Za każdym razem, gdy czuję, że już gorzej być nie może, myślę sobie, iż niektórzy mieli jeszcze większe kłopoty. Biorę choćby przykład z mojego dziadka – Henryka G. Był sierotą, miał siedem lat, gdy rozstrzelano mu ojca, często głodował, miał tylko jednego buta na zimę. Potrafił jeździć ciągnikiem URSUS MF 255 bez kabiny w srogi mróz, to była mała Syberia, a kiedyś była taka zima w Polsce, bodajże lata ’80. Za każdym razem gdy wspominam tego, zacnego człowieka, przypominają mi się jego słowa: ,,Nie ma takiej rzeczy, z którą mógłbyś sobie nie poradzić, należy zachować się jak mężczyzna i działać do skutku”. W porównaniu przy tym, co spotkało mojego dziadka, to takie problemy z jakimi się dziś borykam są naprawdę błahe, i nie pozostaje mi nic innego, jak szybko je rozwiązać. Nie ma czasu chwytać się za głowę. Nie chowam jej w piasek, bo nie mam na to czasu. Jeżeli sam sobie nie radzę, otwieram się na sugestię, bo nikt nie powiedział, że tylko politycy mają doradców. Jeżeli chodzi o odreagowanie, to najlepiej wszystko przelać na papier, wszystkie emocje władować w tekst. Gdy czuję zaś niedosyt, uciekam w pracę, bo wbrew pozorom lubię to, co robię. Jestem robotnikiem :) Co do dziadka, to był sponiewierany szlachcic, a najbardziej mnie imponowało w nim to, że żył dokładnie tak jakby nie nic się nie stało. Zawsze szedł z uniesioną głową do góry, to był mój mistrz!

Mój własny sposób na trudne sytuacje, jest wręcz oryginalny. Za każdym razem, gdy czuję, że już gorzej być nie może, myślę sobie, iż niektórzy mieli jeszcze większe kłopoty. Biorę choćby przykład z mojego dziadka – Henryka G. Był sierotą, miał siedem lat, gdy rozstrzelano mu ojca, często głodował, miał tylko jednego buta na zimę. Potrafił jeździć ciągnikiem URSUS MF 255 bez...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja kocham czytać książki, ciszę i spokój. Niemniej jednak, gdy znajduję się w trudnej, stresującej sytuacji potrzebuję pozbyć się całej złej energii. Zdecydowanie pomaga mi wtedy zmęczenie fizyczne! Niezależnie czy jest to bieganie, rower, rolki, czy zwykłe ćwiczenia w domu! Wysiłek fizyczny pomaga mi oczyścić umył, podejść na świeżo do kłopotów, spokojnie i bez stresu. Zdecydowanie łatwiej jest mi wtedy podejmować decyzję i zacząć od nowa funkcjonować.

Ja kocham czytać książki, ciszę i spokój. Niemniej jednak, gdy znajduję się w trudnej, stresującej sytuacji potrzebuję pozbyć się całej złej energii. Zdecydowanie pomaga mi wtedy zmęczenie fizyczne! Niezależnie czy jest to bieganie, rower, rolki, czy zwykłe ćwiczenia w domu! Wysiłek fizyczny pomaga mi oczyścić umył, podejść na świeżo do kłopotów, spokojnie i bez stresu....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem urodzonym pechowcem i już od najmłodszych lat musiałam uczyć się, jak sobie radzić w trudnych sytuacjach. Nie warto polegać wtedy na innych, bo nigdy nie wiadomo, czy dana osoba nagle nas nie zawiedzie. Trzeba polegać wyłącznie na samym sobie, i zamiast szukać sił do walki na zewnątrz, odnaleźć tę moc w sobie.
Wiem, że brzmi to jak bzdury prosto z „personal coachingu”, i może wydawać się trywialne, ale na swoim własnym przykładzie wielokrotnie przekonałam się, jak ważne jest to, abym mieć oparcie w samym sobie. Bywały w moim życiu sytuacje, gdy załamywałam się i chciałam umrzeć, łaknąc pocieszenia i szukając go w ludziach wokół. Zawsze okazywało się, że takie zachowanie przynosi tylko szkodę i rozczarowanie.
Nie twierdzę, że osiągnęłam jakieś cudowne „zen”, dzięki któremu jestem w stanie przetrwać wszystko – naprawdę daleko mi do tego. Zawsze jednak staram się kierować myślą, że muszę być silna i twarda, by sama móc sobie radzić.
Życie często zadaje mi ciosy prosto w twarz. Wyobrażam to sobie jak walkę na ringu: życie to wielki, mocny przeciwnik, z którym mam niewielkie szanse wygrać, ale aby dotrwać do końca rundy, muszę porządnie trzymać gardę i absolutnie się nie poddawać. Oglądaliście może film „Rocky”? Bohater wiedział, że nie pokona mistrza, z którym się zmierzył, ale za wszelką cenę chciał wytrzymać starcie z nim, nie dać się znokautować.
W trudnych sytuacjach po prostu zagryzam zęby, zaciskam pięści, oddycham głęboko i ruszam do walki, zdając się na samą siebie.

Jestem urodzonym pechowcem i już od najmłodszych lat musiałam uczyć się, jak sobie radzić w trudnych sytuacjach. Nie warto polegać wtedy na innych, bo nigdy nie wiadomo, czy dana osoba nagle nas nie zawiedzie. Trzeba polegać wyłącznie na samym sobie, i zamiast szukać sił do walki na zewnątrz, odnaleźć tę moc w sobie.
Wiem, że brzmi to jak bzdury prosto z „personal...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jedni mówią, że życie to przygoda, inni, że walka, a jeszcze inni, że dar.
Dla mnie życie po prostu jest.
Jestem, więc żyję.

Gdy zdarza się coś przykrego, wydaje mi się, że świat się kończy.
No więc właśnie, wydaje mi się.
Nadal jestem i żyję, a zmieniają się tylko okoliczności.

Przy mniejszych kłopotach typu kłótnia, wystarcza danie sobie trochę czasu i spojrzenie na wszystko z dystansem.
Przy problemach większej materii jak np. choroba bliskiej osoby myślę o śmierci.
Śmierć jest o tyle dobra, że kładzie kres wszystkiemu, co doczesne. To, co staje się powodem mojego cierpienia w końcu dobiegnie końca, jak samo życie.
Nie jestem zwolenniczką gloryfikowania swojego bólu, stąd łatwo mi się wpisać w krąg życia i spojrzeć na swoje kłopoty z szerszej perspektywy.
Gdy coś mnie przerasta, idę na cmentarz albo do szpitala. Spacerując między nagrobkami, medytuję nad sensem istnienia i znaczeniem rzeczy, do których przykładam wagę. Natomiast chodząc szpitalnym korytarzem patrzę na takich samych ludzi jak ja, którzy z pewnością chcieliby mieć błahe problemy, a muszą stawić czoła śmierci.

Śmierć dystansuje od wszystkiego, co nie jest dane na zawsze: od kochających ludzi, relacji, przedmiotów, poglądów, pracy, swojego ciała.
Śmierć pomaga także doceniać to, co mam, począwszy od butów, na samym życiu skończywszy.

Dopóki jestem, żyję, niezależnie od tego, co się stanie.
Gdy zaś umrę, wierzę, że będę nadal.

Jedni mówią, że życie to przygoda, inni, że walka, a jeszcze inni, że dar.
Dla mnie życie po prostu jest.
Jestem, więc żyję.

Gdy zdarza się coś przykrego, wydaje mi się, że świat się kończy.
No więc właśnie, wydaje mi się.
Nadal jestem i żyję, a zmieniają się tylko okoliczności.

Przy mniejszych kłopotach typu kłótnia, wystarcza danie sobie trochę czasu i spojrzenie na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To, że na naszym widnokręgu będą kiedyś ciemne chmury to pewnik. Jak to , że się urodziliśmy i umrzemy.
Gdy jest naprawdę źle staram się nakierować swoje myśli na to co jest moją radością i dumą - rodzinę. Po pierwsze cieszę się, że ją mam. Moi rodzice są po 80-tce , ale dzielnie radzą sobie ze swoimi ograniczeniami. Mąż towarzyszy w wędrówce przez życie dostarczając emocji. Ich słodko-gorzki smak ubarwia codzienną egzystencję. Dorosłe dzieci też burzą regularnie krew w żyłach, ale są ze mną.
Bycie z bliskimi daje mi silę do walki o jutro lepsze od dzisiaj.

To, że na naszym widnokręgu będą kiedyś ciemne chmury to pewnik. Jak to , że się urodziliśmy i umrzemy.
Gdy jest naprawdę źle staram się nakierować swoje myśli na to co jest moją radością i dumą - rodzinę. Po pierwsze cieszę się, że ją mam. Moi rodzice są po 80-tce , ale dzielnie radzą sobie ze swoimi ograniczeniami. Mąż towarzyszy w wędrówce przez życie dostarczając...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie zawsze wszystko układa się po naszej myśli. Czasem życie tworzy lepszy scenariusz niż się spodziewaliśmy, jednak zdarzają się również sytuacje na które nie byliśmy przygotowani. I co wtedy?
Gdzie i jak rozładować te wszystkie emocje, które uzbierały się w nas przez ostatni czas?
Dla mnie najlepszym wyborem jest sport. Mój organizm potrzebuje dużej dawki ruchu, tak, że gdy tylko wracam do domu jestem zbyt zmęczona by rozmyślać nad problemami i po prostu nie mam do tego humoru. Endorfiny na prawdę dobrze na mnie działają.
Także z chęcią pójdę pobiegać czy też przejdę się na basen. I w sumie całkiem się z tego cieszę, bo patrząc na wzrastające społeczeństwo i jego negatywne podejście do wysiłku fizycznego oraz sportu, to trochę mnie to przeraża.
Tak więc, gdy chce uciec myślami od problemów stawiam na ruch, jednak gdy sytuacja wymaga przemyślenia i skupienia wtedy zajmuje się muzyką. Gram na gitarze, nucę pod nosem, albo po prostu jej słucham. Jestem otwarta na wszystkie gatunki muzyczne, co również pomaga mi zachować otwarty umysł.

Nie zawsze wszystko układa się po naszej myśli. Czasem życie tworzy lepszy scenariusz niż się spodziewaliśmy, jednak zdarzają się również sytuacje na które nie byliśmy przygotowani. I co wtedy?
Gdzie i jak rozładować te wszystkie emocje, które uzbierały się w nas przez ostatni czas?
Dla mnie najlepszym wyborem jest sport. Mój organizm potrzebuje dużej dawki ruchu, tak, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy z losem jest się na bakier, kiedy planujesz a życie wykręca ci kota ogonem, kiedy już masz wróbla w garści a ono pokazuje że to puste gniazdo i masz już dość... Znam to z autopsji a wtedy... Buntuję się losowi i pokazuję język. Skoro on mi na przekór to i ja. Nie, nie idę pod prąd, pozwalam się prowadzić a wtedy czmycham na pierwszym lepszym skrzyżowaniu i robię sobie wędrówkę po lesie, przytulam się do drzew i szepczę z roślinami, albo ze spotkanymi ludźmi. Czasem też gdy los chce mnie wepchnąć na emocjonalną huśtawkę, idę z dzieckiem na plac zabaw i też się huśtam, a potem w takim momencie mówię: "dzięki, ale już się wyhuśtałam". Bywa że konspiracyjnie podchodzę do pewnych spraw. Kiedyś powiedziałam znajomemu że życie bez planów jest piękniejsze, i to nie prawda że tak żyją ci którzy nie mają żadnego celu. Po prostu lepiej gdy podstępny los o tych planach nie wie - bynajmniej dla mnie. Więc nie planuję, żyję i cieszę się z tzw. "okazji". A gdzieś z tyłu głowy nadal tkwi cel, do którego zmierzam. Nie dopuszczam więc do tragedii, a jeśli coś się wydarzy - krzyczę gdzieś na odludziu do zdarcia gardła. Wtedy mi jakoś lepiej.

Kiedy z losem jest się na bakier, kiedy planujesz a życie wykręca ci kota ogonem, kiedy już masz wróbla w garści a ono pokazuje że to puste gniazdo i masz już dość... Znam to z autopsji a wtedy... Buntuję się losowi i pokazuję język. Skoro on mi na przekór to i ja. Nie, nie idę pod prąd, pozwalam się prowadzić a wtedy czmycham na pierwszym lepszym skrzyżowaniu i robię...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Trudne sytuacje spotykają każdego bez wyjątku. Nie można ich ominąć, zatem trzeba wykrzesać z nich coś dobrego. Tym dobrem może być lekcja życiowa, dzięki której stajemy się mądrzejsi, wybór innej ścieżki, zmiana jakiejś cechy charakteru, siła, nabycie wiary w siebie.
Jestem znana z niekończących się zasobów optymizmu. Zawsze dostrzegam pozytywy każdego rozwoju zdarzeń. Poza patrzeniem na świat optymistycznie, koncentruję się na pasjach i zainteresowaniach. Gdy jest mi w danej chwili ciężko, staram się odnaleźć odpowiedzi albo rozwiązania podczas spacerów w okolicznościach przyrody, poprzez patrzenie na błękitne niebo, poprzez pisanie wierszy, grę na gitarze czy czytanie książek. Poza tym dobrze problemy łagodzą rozmowy z najbliższymi mi osobami. Jedno ich słowo pocieszenia przywraca ciepłe barwy. Mam również stoicki spokój ducha, który pielęgnuję, nie martwiąc się niczym i odganiając negatywne myśli.

Trudne sytuacje spotykają każdego bez wyjątku. Nie można ich ominąć, zatem trzeba wykrzesać z nich coś dobrego. Tym dobrem może być lekcja życiowa, dzięki której stajemy się mądrzejsi, wybór innej ścieżki, zmiana jakiejś cechy charakteru, siła, nabycie wiary w siebie.
Jestem znana z niekończących się zasobów optymizmu. Zawsze dostrzegam pozytywy każdego rozwoju zdarzeń....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poduszka wszystko zniesie. Stłumi wrzaski. Wchłonie potok soczystych przekleństw. Wessie w siebie strumienie łez. Zdusi histeryczny śmiech. I utuli do snu. Niestety taką poduszkę ze specjalizacją terapeutyczną trzeba co jakiś czas wymieniać na nową. Po czym poznać, że to już? Kiedy w nocy coś słono chlupocze do ucha, a wściekła "ku***" odbija się echem w naszych snach, trzeba wysłać dotychczasową pocieszycielkę na terapię do pralni i zaopatrzyć się w nową terapeutkę.

Poduszka wszystko zniesie. Stłumi wrzaski. Wchłonie potok soczystych przekleństw. Wessie w siebie strumienie łez. Zdusi histeryczny śmiech. I utuli do snu. Niestety taką poduszkę ze specjalizacją terapeutyczną trzeba co jakiś czas wymieniać na nową. Po czym poznać, że to już? Kiedy w nocy coś słono chlupocze do ucha, a wściekła "ku***" odbija się echem w naszych snach,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej