Dziękuję i gratuluję pozostałym zwycięzcom.

Dziękuję i gratuluję pozostałym zwycięzcom.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mili
next
charlie
Nygusia28
Tajrun Paweł_Ciapraga

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mili
next
charlie
Nygusia28
Tajrun Paweł_Ciapraga

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Spokój i cisza.
Nadeszła wiosna, zrobiło się ciepło, wreszcie mogłam wyrwać się z miasta, uciec od jego zgiełku. Ładuję akumulatory w lesie.
Wakacyjnych baz namiotowych o tej porze roku oczywiście nie ma, tego się spodziewałam, ale poza większymi miejscowościami wypoczynkowymi nie działają jeszcze nawet kempingi i pola namiotowe. Trochę szkoda, bo o ciepłym prysznicu mogę zapomnieć, ale za to jak przyjemnie mieć cały las tylko dla siebie, bez żadnego ryzyka imprezy grillowo-alkoholowo-discopolowej w zasięgu wzroku i słuchu od mojego obozu.
Cisza.
Przyjemna cisza lasu.
Wypełniona kojącymi odgłosami przyrody, jakże odmiennymi od hałasów miasta. Szum wiatru, szelest liści, ptasie śpiewy. Czasem gdzieś w oddali jakieś trzaski i szelesty - to zwierzyna. Sarna, jeleń? Jestem sama, siedzę cicho, może podejdzie bliżej i da się zobaczyć?
Cisza lasu.
Zmierzchem cichnie. Ptaki milkną, wiatr ustaje, duże zwierzę dawno poszło.
Cisza nocy.
Pełna życia. Namiot nieco tłumi dźwięki, ale ciemność słuch wyostrza. Chrobot kory to pazurki, popielica lub łasica, druga pierwszą by zeżarła. Szmer wśród ściółki pewnie mysi, choć łasica też być może. Szelest skrzydeł to nietoperz. Chociaż w takiej ciszy trzepot nawet ćmy usłyszeć można. Świerszczy granie tylko z rzadka, jeszcze solo. Czyżby próby przed letnimi koncertami?
Drobne dźwięki drobnych zwierząt.
Nagle cisza. Już nie pełna. Zanikł szelest, trzaski, świsty. Ani myszka nawet nie drgnie.
Cisza strachu.
Co się zbliża?

Spokój i cisza.
Nadeszła wiosna, zrobiło się ciepło, wreszcie mogłam wyrwać się z miasta, uciec od jego zgiełku. Ładuję akumulatory w lesie.
Wakacyjnych baz namiotowych o tej porze roku oczywiście nie ma, tego się spodziewałam, ale poza większymi miejscowościami wypoczynkowymi nie działają jeszcze nawet kempingi i pola namiotowe. Trochę szkoda, bo o ciepłym prysznicu mogę...

Łukasz do tej pory kochał CISZĘ. Moment, kiedy miał czas tylko dla siebie. Po prostu chwila CISZY i spokoju przynosiła chłopakowi trochę szczęścia i relaksu, do czasu kiedy po raz pierwszy siedział przy szpitalnym łóżku, na którym leżała miłość jego życia. Wtedy CISZA przestała być taka przyjemna. W tamtym czasie nie słyszał nic oprócz cichego pikania maszyny zastępującej serce. Serce, dla którego żył. Teraz CISZA stała się dla Łukasza jeszcze bardziej nieznośna. Kiedy już kolejny dzień z rzędu przeciera zakurzony nagrobek i nie słyszy ani jego głosu, ani pikającej maszyny zrozumiał, że to koniec, a CISZA zostanie już z nim na zawsze.

Łukasz do tej pory kochał CISZĘ. Moment, kiedy miał czas tylko dla siebie. Po prostu chwila CISZY i spokoju przynosiła chłopakowi trochę szczęścia i relaksu, do czasu kiedy po raz pierwszy siedział przy szpitalnym łóżku, na którym leżała miłość jego życia. Wtedy CISZA przestała być taka przyjemna. W tamtym czasie nie słyszał nic oprócz cichego pikania maszyny zastępującej...

Starałam się bardzo ostrożnie stawiać każdy swój krok, nie miałam zamiaru wydać ani jednego odgłosu,mimo że niby nikogo tu nie było, ale przezorny zawsze jest ubezpieczony. Nigdy w życiu nie pomyślałabym nie pomyślała że miejsce do którego chodzę prawie codziennie od sześciu lat o północy może być takie przerażające, chociaż w sumie szkoła nigdy nie wydawała mi się jakoś szczególnie miłym miejscem, ale teraz to mogłaby być sceneria prosto z horroru. W końcu kto by pomyślał że nasza szkoła nie ma nocnego alarmu. Podziękowałam sobie w duchu za lata spędzone na wchodzeniu na drzewa, teraz przydały się kiedy przeskakiwałam przez szkolne ogrodzenie. Niby nigdy nie byłam pilną uczennicą ale po raz pierwszy groziło mi nie zdanie do następnej klasy a jedyna możliwa poprawa jest jutro, w moim przypadku matematyka to zło wcielone, a odpowiedzi są teraz zaledwie parę metrów ode mnie, tak jak mówiły plotki drzwi do pokoju nauczycielskie zawsze stoją dla uczniów otworem. Zaczęłam grzebać w papierach na biurku. Po chwili zrozumiałam że nie jestem tu sama, na żyrandolu wisiała stara, dobra pani Nowak, nauczycielka angielskiego, a obok niej stał największy sadysta naszej szkoły, pan Kowalski – nasz matematyk, odsuwał krzesło na którym pewnie stała nauczycielka zanim się powiesiła albo została powieszona. Pan Kowalski wysłał mi najpotworniejszy uśmiechnął jaki kiedykolwiek widziałam i zaczął do mnie podchodzić, byłam zbyt przerażona żeby cokolwiek zrobić, potem była tylko cisza.

Starałam się bardzo ostrożnie stawiać każdy swój krok, nie miałam zamiaru wydać ani jednego odgłosu,mimo że niby nikogo tu nie było, ale przezorny zawsze jest ubezpieczony. Nigdy w życiu nie pomyślałabym nie pomyślała że miejsce do którego chodzę prawie codziennie od sześciu lat o północy może być takie przerażające, chociaż w sumie szkoła nigdy nie wydawała mi się jakoś...

Adam uwielbiał wędrować po lasach, a ponieważ wieś w której mieszkał otaczały lasy mógł bez ograniczeń oddawać się swojemu hobby. Co najmniej raz w tygodniu wyruszał na wycieczkę zabierając ze sobą tylko smartfona, którym robił mnóstwo zdjęć i spory koszyk na przeróżne leśne skarby.
Pewnego razu w ciepły wrześniowy poranek wybrał się nazbierać grzybów i zawędrował głębiej niż zwykle. W pewnym momencie ogarnął go niepokój, początkowo nie potrafił określić jego źródła, jednak w końcu zrozumiał, że jego powodem była cisza. W lesie zawsze było cicho, ale nie w ten sposób, zwykle można było usłyszeć śpiew ptaków lub szum liści na wietrze, a teraz nic absolutnie martwa cisza jakby cały las wstrzymał oddech w oczekiwaniu.
Zaniepokojony Adam zamarł w miejscu i nasłuchiwał tak dobre kilka minut gdy ogarnęło go przemożne poczucie, że ktoś lub coś mu się przygląda. Z minuty na minutę uczucie to rosło jakby to coś zbliżało się do niego. Przerażony nie mógł nawet drgnąć i gdy był już niemal pewny iż coś stoi dokładnie za nim odezwał się dzwonek jego smartfona. Nagle cisza ustała, ptaki zaczęły śpiewać, w koronach drzew znowu szumiał wiatr, zniknęło uczucie czyjejś obecności, a paraliż ustąpił. Adam sprawdził smartfona by ustalić kto okazał się jego wybawcą. SMS od biedronki brzmiał:
„ Promocja dwa kilo pomarańczy w cenie jednego tylko do końca weekendu”
Nigdy wżyciu nie cieszył się tak z spamu. Czym prędzej opuścił las, to była jego ostatnia samotna wędrówka.

Adam uwielbiał wędrować po lasach, a ponieważ wieś w której mieszkał otaczały lasy mógł bez ograniczeń oddawać się swojemu hobby. Co najmniej raz w tygodniu wyruszał na wycieczkę zabierając ze sobą tylko smartfona, którym robił mnóstwo zdjęć i spory koszyk na przeróżne leśne skarby.
Pewnego razu w ciepły wrześniowy poranek wybrał się nazbierać grzybów i zawędrował głębiej...

Chciała krzyczeć, ale nie mogła wydobyć z siebie głosu. Cisza rozdzierała ją od środka. Nikogo nie obchodziło jak się czuła. I to był koniec. Koniec wszystkiego. To nie było już wołanie o pomoc. Nie miała siły kolejny raz próbować zwrócić na siebie uwagę. Po co? Weszła do wanny, całkiem naga, mając nadzieję, że otuli ją szkarłatna suknia z krwi. Wzięła żyletkę i trzęsącą się dłonią zaczęła ciąć. Nie miała dla siebie litości. Nic już jej nie przeszkodzi. Nic nie powstrzyma. Za bardzo tego chciała. Krew zaczęła tryskać z żył, woda stawała się coraz bardziej barwna, a ona powoli zaczęła odpływać w najcichszą z otchłani. Śmierć. I nie uroniła przy tym ani jednej łzy.

Chciała krzyczeć, ale nie mogła wydobyć z siebie głosu. Cisza rozdzierała ją od środka. Nikogo nie obchodziło jak się czuła. I to był koniec. Koniec wszystkiego. To nie było już wołanie o pomoc. Nie miała siły kolejny raz próbować zwrócić na siebie uwagę. Po co? Weszła do wanny, całkiem naga, mając nadzieję, że otuli ją szkarłatna suknia z krwi. Wzięła żyletkę i trzęsącą...

Uwielbiam takie momenty, kiedy mogę odpocząć z książką w ręku, a w domu panuje błoga CISZA. Wtedy nikt ani nic nie zakłóca moich chwil spędzonych na podróży w świat, który powstał w wyobraźni jakiegoś pisarza. Pełen relaks i radość z tego, że jest CICHO.

Fascynująca jest dla mnie CISZA w kontaktach międzyludzkich. Z niektórymi osobami nawet milczenie jest przyjemne, a z innymi - frustrujące.
Zabawne są te momenty, kiedy pytam mężczyzny: "Czemu tak nagle zamilkłeś?", a w odpowiedzi słyszę: "Bo nie mam nic do powiedzenia!".

Uwielbiam takie momenty, kiedy mogę odpocząć z książką w ręku, a w domu panuje błoga CISZA. Wtedy nikt ani nic nie zakłóca moich chwil spędzonych na podróży w świat, który powstał w wyobraźni jakiegoś pisarza. Pełen relaks i radość z tego, że jest CICHO.

Fascynująca jest dla mnie CISZA w kontaktach międzyludzkich. Z niektórymi osobami nawet milczenie jest przyjemne, a z...

Cisza
Już dłużej w tej ciszy nie mogła wytrwać, było w niej całe zło , które drążyło ja od środka.Cisza, pustka , wypalenie. Nic już nie mogło jej uratować.Nie chciała tego. Chciała trwać w niej do końca swoich dni.A równocześnie chciała się z niej wyrwać. Bezsilność niemoc, zmysły już ją otaczają ze wszystkich stron. Cisza, tego chcę> Chcę tak dalej w to brnąć? zadawała sobie wciąż to samo pytanie. Ale nie widziała wyjścia , nie umiała sobie z tym poradzić.Raz po raz odzywało sie w niej poczucie , ze musi sie z niej wyrwać , ze musi, koniecznie coś zrobić. Jeżeli już nie dla siebie , to dla niej. Ona jej potrzebuje. Ona nie chce brnąć z nią w tą ciszę i pustkę. Ona, moja ukochana, dla niej muszę sie wyzwolić. Ale jak? Wciąż to samo pytanie . Jak? I nagle , po miesiącach cierpienia w tej ciszy, coś się w niej obudziło. Dotarł do niej głos, głos , kojący, szepczący. Musisz, musisz dla niej. I wtedy zrozumiała, zrozumiała , ze głos mówi prawdę. Muszę, muszę skończyć z tą ciszą. I resztkami sił, swoją wielką siłą woli wyzwoliła się. Cisza została za nią. Mogła już zamknąć ten rozdział, dla niej . Ona na to zasługiwała.

Cisza
Już dłużej w tej ciszy nie mogła wytrwać, było w niej całe zło , które drążyło ja od środka.Cisza, pustka , wypalenie. Nic już nie mogło jej uratować.Nie chciała tego. Chciała trwać w niej do końca swoich dni.A równocześnie chciała się z niej wyrwać. Bezsilność niemoc, zmysły już ją otaczają ze wszystkich stron. Cisza, tego chcę> Chcę tak dalej w to brnąć? zadawała...