W 1979 roku naszym regionem wstrząsnęła fala niewyjaśnionych zgonów młodych mężczyzn. W przeciągu pół roku w promieniu 60 km od wód Zatoki Gdańskiej znaleziono ciała co najmniej siedmiu chłopców w wieku od 13 do 25 lat. I choć za chwilę miną cztery dekady od tamtych wydarzeń, nikomu nie udało się jeszcze rozwikłać tej tajemniczej zbrodni, ani tym bardziej odnaleźć jej sprawcy. O tym, że wszystkie morderstwa są ze sobą powiązane, świadczy nie tylko aspekt geograficzny oraz zbieżność wieku i płeć ofiar, lecz przede wszystkim zagadkowe przedmioty pozostawione na miejscu odnalezienia ciała każdego z chłopców. Były to pojedyncze wyrwane strony z książki dotyczącej czarnej magii. I choć nie były w żaden sposób uporządkowane, to każda z nich dotyczyła innej metody uśmiercania osób bez jakiejkolwiek ingerencji fizycznej. Jest to o tyle ciekawe, że faktycznie u żadnej z ofiar nie potrafiono stuprocentowo określić, jaka jest przyczyna jej zgonu – nie były to ani obrażenia wewnętrzne, ani zewnętrzne, lekarze lakonicznie stwierdzili jedynie nagłe zatrzymanie akcji serca. Jak już wspomniano, do dziś tak naprawdę nie wiadomo, co się stało na Żuławach w tamtym okresie, a smaku całej pikanterii dodaje to, że na jednej z odnalezionych stron, podobno znajduje się odręcznie dopisane zdanie: „Powtarzać co 40 lat”. Czyli już w przyszłym roku.

W 1979 roku naszym regionem wstrząsnęła fala niewyjaśnionych zgonów młodych mężczyzn. W przeciągu pół roku w promieniu 60 km od wód Zatoki Gdańskiej znaleziono ciała co najmniej siedmiu chłopców w wieku od 13 do 25 lat. I choć za chwilę miną cztery dekady od tamtych wydarzeń, nikomu nie udało się jeszcze rozwikłać tej tajemniczej zbrodni, ani tym bardziej odnaleźć jej...

Późne lata 90. Południowe Karpaty. Zakon Sióstr Miłości Ciepiącej, podnóże Moldoveanu. Nikt już nie zapyta co dręczyło duszę siostry Margaret, jasnowłosej nowicjuszki z Bukaresztu. Trzy miesiące po przekroczeniu furty zakonnej, sześciu egzorcystów z pobliskich diecezji zachwiało się w wierze. Dwóch z nich, a w tym charyzmatyczny ojciec Amelio, znany i ceniony rekolekcjonista, w trudny do opisania sposób targnęło się na własne życie. Dokonali samo-ukrzyżowania głową do dołu - wbrew wszelkim prawom i logice. Kiedy odnaleziono ich ciała, na obu twarzach widniał szeroki i prowokujący uśmiech. O los pozostałych kapłanów skrzętnie zadbali wysoko postawieni dostojnicy Kościoła, lokując każdego z osobna w niedostępnych dla otoczenia miejscach. Panie, strzeż ich! Siostra Margaret, w ostatnich chwilach przed śmiercią, kompulsywnie zapisywała ściany swojej celi. Wydawała z siebie ciche pomruki, które wraz ze staro-koptyjskimi wyrazami, pisanymi na wspak wypełniały szaleńczą mozaiką rzeczywistość klasztorną. Nikt już nie zapyta, gdzie jej ciało zostało złożone...lepiej, żeby nikt się nie dowiedział.

Późne lata 90. Południowe Karpaty. Zakon Sióstr Miłości Ciepiącej, podnóże Moldoveanu. Nikt już nie zapyta co dręczyło duszę siostry Margaret, jasnowłosej nowicjuszki z Bukaresztu. Trzy miesiące po przekroczeniu furty zakonnej, sześciu egzorcystów z pobliskich diecezji zachwiało się w wierze. Dwóch z nich, a w tym charyzmatyczny ojciec Amelio, znany i ceniony...

Przyszła do mnie kilka dni temu. Skrajnie zmęczona i bez nadziei. Mowila, że czytała moje artykuły i z nich wie, że łatwo nie odpuszczam. Opowiedziała mi swoją historię.
Pięć lat temu poszła z Iloną na rozmowę w sprawie pracy. Koleżanką weszła do gabinetu i nigdy z niego nie wyszła. ONA czekała wciąż na korytarzu. Koło 15 pracownik wyszedł, zamknął drzwi i chciał odejść. Zapytany o Ikonę twierdził, że nikt dziś do niego nie przychodził. Boże przecież nie rozpłynęła się w powietrzu. Na monitoringu widać obie dziewczyny. ONA, od tamtego czasu odchodzi od zmysłów. Rodzice Ilony nie zgłosili zaginięcia, twierdzą że wyjechała za pracą do Anglii. Ilony nie ma w żadnym rejestrze lotów.
Sama nie wiem czy zajmować się tą sprawą. Jest w niej wiele niejasności. Prawda miesza się z iluzją. Może Ilona upozorowała swoje zniknięcie. Potrzebny był jej bardzo wiarygodny świadek. W jej rodzinie zdarzały się już dziwne rzeczy. Płonący dom który nie spłonął. Zdjęcie na którym co raz pojawia się ktoś inny. ONA potrzebuje pomocy, a skoro każdy ją odsyła z kwitkiem ja nie mogę. Musimy obudzić nasze sumienia. Relację z poszukiwań będę umieszczać tutaj na łamach naszej gazety. Wszyscy będziecie świadkami, razem jesteśmy silni, a Ilona potrzebuje silnych przyjaciół. Strach pomyśleć gdzie może być i co się z nią dzieje. Granica między rzeczywistością a iluzją jest bardzo cienka i mam nadzieję że jej nie przekroczę. Nie chciałabym skończyć jak ONA...

Przyszła do mnie kilka dni temu. Skrajnie zmęczona i bez nadziei. Mowila, że czytała moje artykuły i z nich wie, że łatwo nie odpuszczam. Opowiedziała mi swoją historię.
Pięć lat temu poszła z Iloną na rozmowę w sprawie pracy. Koleżanką weszła do gabinetu i nigdy z niego nie wyszła. ONA czekała wciąż na korytarzu. Koło 15 pracownik wyszedł, zamknął drzwi i chciał odejść....

Pole róż

Piękno kwiatów i obsiane nimi łąki zachwycają nas co roku. Wrażliwi na naturę i barwę krajobrazu przystajemy, przyglądamy się i odnajdujemy spokój. Jednak pozytywne emocje i błogość nie towarzyszyły Alicji - bohaterce przedziwnego, zimowego zdarzenia.
Dnia 23 grudnia bieżącego roku mieszkanka podwarszawskiej wsi wybrała się na wieczorny spacer ze swoim psem. Trzydziestolatka nie raz przemierzała dobrze znane jej okolice. Niestety to, co spotkało ją tego wieczoru zapamięta do końca życia.
Niezwykła historia z makabryczną zbrodnią w tle i niewyjaśnionym zjawiskiem przyrodniczym już spędza sen z powiek funkcjonariuszom z całego kraju.
Kajtek - pies Alicji pobiegł na polanę, która o tej porze roku spowita była śniegiem. Mroźne powietrze i niska temperatura nie zwiastowały tego, co ujrzy Alicja. Na śnieżnobiałym polu wyrosły róże. Czerwone, kolczaste i nie mające prawa się tam znaleźć. Choć taki widok może zachwycić, spacerowiczka spostrzegła coś jeszcze. Spośród róż wystawała ludzka ręka. Zaciekawiony pies zbliżył się do tego miejsca, nie słuchając nawoływań właścicielki. I wtedy stało się coś strasznego. Ręka wciągnęła w róże psa, a jego skowyt rozprzestrzenił się po całej okolicy. Panika, niedowierzanie i strach ogarnęły Alicję.
- Nie wiem, jak to się stało. To niedorzeczne! Skąd róże? Skąd ludzka ręka? Kiedy Kajtek został przez nią wciągnięty, zaczęła tryskać krew, a w jej miejscu w okamgnieniu wyrosły kolejne kwiaty. Mój ukochany pupil zginął, a policja nie potrafi znaleźć wytłumaczenia dla tego zdarzenia. Jestem strzępkiem nerwów. - opowiada kobieta.
Z kolei policjanci rozkładają ręce. - Zgodnie z naszymi ustaleniami pies nie przeżył. Zabezpieczono ludzką rękę, z której wciąż sączy się krew i reaguje na bodźce. Czekamy na ekspertów ze Stanów Zjednoczonych, licząc na to, że będą potrafili pomóc nam w wyjaśnieniu sprawy. - komentuje Mariusz Rogalski, dowodzący komisarz śledczy.
Trudno przyjąć do świadomości fakt, że na świecie mają miejsce zdarzenia, których nie potrafimy wytłumaczyć. Wydaje nam się, że to człowiek jest panem sytuacji i znawcą świata. Okazuje się jednak, że poza ludzkim gatunkiem, ktoś lub coś jeszcze sprawuje kontrolę nad światem. Z niecierpliwością czekamy na dalszy rozwój sytuacji oraz nowe fakty. Dziś możemy powiedzieć jedno - róże naprawdę mają kolce.

Pole róż

Piękno kwiatów i obsiane nimi łąki zachwycają nas co roku. Wrażliwi na naturę i barwę krajobrazu przystajemy, przyglądamy się i odnajdujemy spokój. Jednak pozytywne emocje i błogość nie towarzyszyły Alicji - bohaterce przedziwnego, zimowego zdarzenia.
Dnia 23 grudnia bieżącego roku mieszkanka podwarszawskiej wsi wybrała się na wieczorny spacer ze swoim...

Zabrze. Miasto Turystyki Przemysłowej. To właśnie o tej turystyce miałam napisać reportaż, ale gdy tylko wysiadłam na stacji kolejowej, poczułam taki odór w powietrzu, że od razu wiedziałam, że o żadnej turystyce mowy być nie może…wystarczyła minuta, by wiedzieć, że ten smród przeniknął całe miasto i ich mieszkańców, w których oczach odbijała się rezygnacja i bezsilność…Sięgnęłam po smartfona. Wyjaśnienie wydawało się być banalne, choć zaskakujące – kompostownia w centrum miasta w jej zabytkowej części-na Zandce…Jak to możliwe w XXI w? Przymulona tym fetorem coraz bardziej, postanowiłam załatwić tu sprawy szybko. Cel – kopalnia Guido 320 metrów pod ziemią…na miejscu nie było nikogo, smród narastał i zamiast zabytkowej kopalni znalazłam się w miejscu z najgorszego koszmaru i wtedy właśnie poczułam, jak ktoś zaczyna mnie ciągnąć ku sobie, jakbym była uwiązana na niewidzialnej linie. Zwymiotowałam, co tylko wywołało owacje po drugiej stronie… I wtedy poczułam, że to nie lina, ale potężny wir mnie zasysa…ciemność, smród i lepkie, dałabym sobie głowę uciąć, że siedmiopalczaste dłonie w ostatnim stadium rozkładu szykowały mnie sobie na posiłek. Nie myśląc już logicznie, zdołałam jeszcze tylko wyciągnąć czosnek z kieszeni i straciłam przytomność, gdyż nic więcej nie pamiętam…Zostałam znaleziona 2 dni później w szybie kopalni Wesoła w Mysłowicach. Ale nikogo nie obchodziło kim jestem ani jak się tu znalazłam…interesowało ich tylko 7 identycznych, dziwnych śladów na moim ciele…

Zabrze. Miasto Turystyki Przemysłowej. To właśnie o tej turystyce miałam napisać reportaż, ale gdy tylko wysiadłam na stacji kolejowej, poczułam taki odór w powietrzu, że od razu wiedziałam, że o żadnej turystyce mowy być nie może…wystarczyła minuta, by wiedzieć, że ten smród przeniknął całe miasto i ich mieszkańców, w których oczach odbijała się rezygnacja i...

Jeszcze trzy lata temu w naszej okolicy słynne było "zwirzęce morderstwo". Dziś mało kto pamięta ten okropny czyn, z wyjątkiem rodziców dwudziestoletniej, wówczas Sary. Przypominamy- dziewczyna została rozszarpana i porzucona w lesie. To oni zwrócili się do naszej gazety z prośbą o pomoc. Po wielu godzinach studiowania dokumentów, czytania artykułów i rozmawiania ze świadkami byłam pewna, że wszystko zostało dokładnie sprawdzone. Po udaniu się na miejsce zbrodni sprzed lat spotkałam małą dziewczynę huśtającą się na oponie pośród drzew. Wszyscy nasi czytelnicy wiedzą jak upiorne jest to miejsce, więc tym bardziej zaszokowała mnie ta drobna postać wśród dzikiej przyrody. Gdy zaczęłam się do niej zbliżać zauważyłam wielką czarną postać stojącą za drzewem niedaleko huśtającego się dziecka. W pewnym momencie w lesie nastała cisza i momentalnie zrobiło się ciemniej. W pobliżu zawył wilk, odwróciłam się zdezorientowana i nagle czarny stwór zaatakował mnie. Upadłam, a gdy się ocknęłam byłam już sama. Świeciło słońce, śpiewały ptaki. Obok mnie leżał mój plecak- potargany. Kawałki materiału miałam w dłoni, na ubraniu i między zębami. Wtedy wszystko zrozumiałam. Ten las, tak działa na ludzi. Czują się osadzeni i atakowani. Doznają dziwnych halucynacji i zaczynają walczyć. Ja poszarpałam plecak, a ktoś inny niewinną Sarę, która była w pobliżu. Uważajcie, drodzy czytelnicy! Ten las skrywa mroczny sekret i potrafi zmieniać ludzi. Ani ja, ani nikt inny z gazety już tam więcej się nie uda. Wam też tego odradzamy.

Jeszcze trzy lata temu w naszej okolicy słynne było "zwirzęce morderstwo". Dziś mało kto pamięta ten okropny czyn, z wyjątkiem rodziców dwudziestoletniej, wówczas Sary. Przypominamy- dziewczyna została rozszarpana i porzucona w lesie. To oni zwrócili się do naszej gazety z prośbą o pomoc. Po wielu godzinach studiowania dokumentów, czytania artykułów i rozmawiania ze...

Dnia 15.07.2018 roku zaginęła 21-letnia młoda kobieta, Marlena Jaśniak. Pochodziła ona z okolic maleńkiej wioski pod Poznaniem.  Około godziny 21.30 wyszła z domu i do dzisiaj nie wróciła. Miała spotkać się ze znajomymi i wspólnie mieli pójść na ognisko. Na spotkanie jednak nie dotarła. Co sie stało?
Dziewczyna mieszkała wraz z rodzicami i młodszą o 5 lat siostrą. Najpierw przeprowadziliśmy wywiad z rodziną zaginionej. - Marlenka jest bardzo ułożoną dziewczyną. Rozważną i pomocną - opowiada ze łzami w oczach matka dziewczyny. Matka zanosi się płaczem i nie jest w stanie dłużej z nami rozmawiać. Z relacji rodziny wynika, że dziewczyna przed wyjściem zachowywała się normalnie. Nie zauważono dziwnego zachowania czy smutku na twarzy Marleny.
Z relacji sąsiadów wynika, że to spokojna rodzina. Dziewczyna jak i jej rodzina są bardzo lubiani i szanowani.
Próbowaliśmy przejść trasa na której była ostatnio widziana.  Z relacji sąsiadów wynika, że trasa która wybrała dziewczyna jest bardzo niebezpieczna. Trasa wiedzie przez las i w większości przez tereny niezamieszkane takie jak pola czy łąki. Mieszkańcy wierzą, że wieczorami z lasu ludzi porywają kosmici. Kilka osób utrzymuje, że zostali przez nich porwani i Obcy robili na nich doświadczenia a potem pozostawili w lesie. Wiele osob nocą widuje dziwne światła na niebie.
Pozostaje wiele pytań bez odpowiedzi. Dlaczego wybrała tą trasę mimo, że mieszkańcy obawiają się chodzić tamtędy wieczorami? Co to za światła, które widują mieszkańcy wioski?

Dnia 15.07.2018 roku zaginęła 21-letnia młoda kobieta, Marlena Jaśniak. Pochodziła ona z okolic maleńkiej wioski pod Poznaniem.  Około godziny 21.30 wyszła z domu i do dzisiaj nie wróciła. Miała spotkać się ze znajomymi i wspólnie mieli pójść na ognisko. Na spotkanie jednak nie dotarła. Co sie stało?
Dziewczyna mieszkała wraz z rodzicami i młodszą o 5 lat siostrą. Najpierw...

Wieczorem 12 grudnia, siedząc sama w nowo wynajętym mieszkaniu, przeglądałam gazety, które znalazłam w niewielkiej pakamerze przy wejściu. Wśród nich odkryłam wycinki prasowe, dotyczące tajemniczych zniknięć starszych osób w różnych miastach. Sprawa była mocno intrygująca i postanowiłam się nią niezwłocznie zająć. Trzy dni później miałam pełną listę osób zaginionych wraz z miastami, w których widziano ich po raz ostatni. Zastanawiałam się, czy oprócz podeszłego wieku zaginionych istnieje inny klucz, który by je mógł połączyć. Próbowałam różnych metod, sortując według daty zaginięcia, wieku, miast, czy choćby wzrostu. Bezskutecznie. Dałam sobie kilka dni odpoczynku. W Wigilię 24 grudnia, nie mogąc znieść lukrowanej atmosfery świąt, kupiłam 2 butelki wina i sięgnęłam po wycinki ponownie, lecz mój kot-pomocnik nie pozwolił na dłuższą pracę, kładąc się na nich. Poszłam dolać sobie wina, które chłodziło się w lodówce. Gdy wróciłam, mój kot zdążył zrzucić niektóre wycinki. Gdy schyliłam się, by je podnieść, usłyszałam jedno słowo: ‘mapa’. Spojrzałam na mojego kota, ale on wydawał się być zajęty sobą, liżąc ospale swoją łapę.

Jak zapewne słusznie przypuszczacie, rozlokowałam miejsca zaginięcia osób na mapie, ale tylko te, które mój kot zrzucił. Połączyłam je gumką recepturką według dat zaginięcia i, ku mojemu zdziwieniu, oczom moim ukazał się dziwny obrazek. Obrazek przypominał uśmiech – uśmiech kota.

Tego dnia postanowiłam więcej nie pić alkoholu.

Wieczorem 12 grudnia, siedząc sama w nowo wynajętym mieszkaniu, przeglądałam gazety, które znalazłam w niewielkiej pakamerze przy wejściu. Wśród nich odkryłam wycinki prasowe, dotyczące tajemniczych zniknięć starszych osób w różnych miastach. Sprawa była mocno intrygująca i postanowiłam się nią niezwłocznie zająć. Trzy dni później miałam pełną listę osób zaginionych wraz z...

Malownicza wioska na podlasiu zachwyci wszystkich lubiących spokój i ciszę. Mamy tu osiemnastowieczny kościół, las i rzekę, sklep spożywczy, ośrodek zdrowia i kilka kwater agroturystycznych. Miejscowi ludzie są bardzo otwarci i przyjacielscy, poczujecie się tu jak w domu.
Dla miłośników mocnych wrażeń nie zabraknie tu atrakcji. Po pierwsze nie wiadomo, kto skradł korony Matki Bożej z tutejszego kościoła. Ludzie chętnie naprowadzą was na ślad tej tragicznej i świętokradzkiej zbrodni.
-Podobno dla jakiegoś ruskiego bogacza wywieźli- szepce jedna z kobiet spotkanych nad rzeką.
Jednak to nie wszystko. O ruinach dworku znajdującego się na granicy miejscowości od lat krążą legendy. Podobno można tam spotkać kobietę w bieli. Czemu te duchy są takie jednakowe? Nigdy nie było kobiety w różu.
Miejscowi opowiadają, że to młoda hrabianka, która wolała zginąć niż oddać się rosyjskiemu bogaczowi. Tak, to była patriotka. A jej ukochany był wtedy na wojnie. Piękna romantyczna historia. A piękniejsze zakończenie, gdyż młodą hrabiankę miał uratować sam Archanioł Gabriel, ze względu na jej ogromną wiarę. Wraca ona na ziemię by odnaleźć ukochanego, na którego ciąle czeka. Do historii tej powracają wszyscy i to często. Ruiny dworku to miejsce wielu spotkań. Ale lepiej nie zapuszczać sie tam nocą. Hrabianka nie lubi obcych. Dlatego, gdy znaleziono tam sześć lat temu zwłoki nastolatki, okrzyknięto, że to hrabianka ją zabiła. Ja obstawiałabym zazdrosne koleżanki, które kilka tygodni później wyjechały do Warszawy i nigdy tu nie wróciły. Może się mylę i to duch, a może jednak ktoś żywy. Nie wiem, ale mimo morderczego ducha, jest tu naprawdę malowniczo. Przyjedź się przekonaj. Powracają do niej od niedawna nieco częściej.

Malownicza wioska na podlasiu zachwyci wszystkich lubiących spokój i ciszę. Mamy tu osiemnastowieczny kościół, las i rzekę, sklep spożywczy, ośrodek zdrowia i kilka kwater agroturystycznych. Miejscowi ludzie są bardzo otwarci i przyjacielscy, poczujecie się tu jak w domu.
Dla miłośników mocnych wrażeń nie zabraknie tu atrakcji. Po pierwsze nie wiadomo, kto skradł korony...

Jedną z największych tajemnic ludzkości jest sen.
Podobnie ma się sprawa Konrada K. oskarżonego o zamordowanie swojej partnerki i ich psa. Oskarżony twierdzi bowiem, że wszystko mu się śniło.

Do zdarzenia doszło w Krakowie, 21 sierpnia 2008 roku, Konrad W. wrócił z pracy i położył się spać, bo jak twierdzi był wyczerpany. W mieszkaniu przebywała jego narzeczona i pies.
Około godziny 12:30 kobieta została uduszona kablem od komputera, przy którym pracowała.
Na ciele ofiary nie znaleziono innych śladów przemocy. Co ciekawe, na biurku leżała świeżo zaparzona filiżanka kawy i jej ulubione rogaliki z pobliskiej piekarni.
Jak zeznaje sprzedawczyni, Konrad K. podczas zakupów, których dokonał w międzyczasie, zachowywał się normalnie. Wszedł do sklepu, wybrał to co zwykle i zapłacił zbliżeniówką.
"Nie życzył miłego dnia, co często mu się zdarza, ale stwierdziłam że jest przepracowany. Wiem, że wracał na nocki. Gdybym miała opisać jednym słowem jego stan tamtego dnia, to wydawał się spokojny" - powiedziała.

Po powrocie do mieszkania, sprawca przygotował posiłek ofierze i prawdopodobnie wtedy zabił także psa.

Obudził się, jak twierdzi chwilę później. Gdy zorientował się co zrobił, zadzwonił na policję mówiąc:
- Błagam przyjedźcie, bo chyba zrobiłem coś strasznego.

Konrad K. zeznał, że miał wyrazisty sen, w którym zamienia się w postać z gry komputerowej i zabija przeciwników. Co ciekawe, sam nie grał, a w jego mieszkaniu nie znaleziono niczego, co miałoby wskazywać na tą praktykę.

Jedną z największych tajemnic ludzkości jest sen.
Podobnie ma się sprawa Konrada K. oskarżonego o zamordowanie swojej partnerki i ich psa. Oskarżony twierdzi bowiem, że wszystko mu się śniło.

Do zdarzenia doszło w Krakowie, 21 sierpnia 2008 roku, Konrad W. wrócił z pracy i położył się spać, bo jak twierdzi był wyczerpany. W mieszkaniu przebywała jego narzeczona i pies.
...