Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Białka
Magdalena Komorowska
anin
klops_miesny
Gosiaczek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Białka
Magdalena Komorowska
anin
klops_miesny
Gosiaczek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Kto zjadł ogórka? Nie wiem, idę zjeść śniadanie.

Kto zjadł ogórka? Nie wiem, idę zjeść śniadanie.

Słyszę podekscytowane głosy. Otwieram oczy i uświadamiam sobie, że leżę we własnym łóżku. Dziwne. Nie mogę sobie przypomnieć, kiedy położyłam się spać. Mam w głowie pustkę, czuję się jak na kacu. Piłam? Nie, na pewno nie. Zemdlałam? Kto wie, może to, zmęczenie... Może wypadek. Ruszam rękami i nogami, sprawdzając, czy wszystko w porządku. Potem podnoszę głowę i widzę policjantów.
- Obudziła się nasza księżniczka - mówi jeden z nich - Jeszcze nigdy nie widziałem takiego naiwnego przestępcy - dodaje. Widzę, że ledwo powstrzymuje się od śmiechu.
- O co panu chodzi? - nic nie rozumiem.
- Udajesz, że nie wiesz czy faza jeszcze cię nie opuściła? – rechocze - Po twoich wyczynach w domu starców chyba wszystkiego można się po tobie spodziewać. Ale zanim zostaniesz gwiazdą internetu, trochę sobie porozmawiamy.
Kiwam głową. Chyba nie mam innego wyjścia.
- Skąd miałaś zioło? - pyta.
- Co?
- Naprawdę nic nie pamiętasz? Nieźle się zaprawiłaś dziewczyno... Sprzedawanie ciastek ze "specjalnym dodatkiem" w miejskim domu starców to nie był najlepszy pomysł. - informuje - Zorientowali się, gdy wyjątkowo konserwatywny pan Henryk zaczął namawiać sąsiadkę na grę rozbieranego pokera. - śmieje się - Najpierw zadzwonili po pogotowie, dopiero potem po nas.
Opadam na poduszkę. Jakie ciastka? Jaki poker? W co oni mnie wrabiają? Spisek? Nie wiem co się dzieje... Muszę się z tego wyplątać... Kątem oka widzę, jak jeden z policjantów wynosi moje doniczki z roślinami. Czuję, że będzie to ciekawe śledztwo...

Słyszę podekscytowane głosy. Otwieram oczy i uświadamiam sobie, że leżę we własnym łóżku. Dziwne. Nie mogę sobie przypomnieć, kiedy położyłam się spać. Mam w głowie pustkę, czuję się jak na kacu. Piłam? Nie, na pewno nie. Zemdlałam? Kto wie, może to, zmęczenie... Może wypadek. Ruszam rękami i nogami, sprawdzając, czy wszystko w porządku. Potem podnoszę głowę i widzę...

Jak zwykle obudziłam się przed 6:00. O, nie - jęknęłam i przekręciłam się na drugi bok. Moja dłoń zanurzyła się nie w miękkość kołdry, a w coś lekko wilgotnego, stopą natomiast trąciłam jakiś twardy przedmiot. Natychmiast odpędziłam resztki snu z powiek i wyskoczyłam z łóżka jak oparzona.
W nogach znajdował się kiczowaty krasnal ogrodowy, a tuż przy mojej głowie leżała donica z drzewkiem iglastym. Przecierałam ze zdumienia oczy, gdy rozległ się dzwonek do drzwi.
Podeszłam. Otworzyłam. Za drzwiami stała rozwścieczona kobieta. Odziana jedynie w piżamę z królikami, oparłam się o framugę i zapytałam: - O co chodzi? W czym mogę pani pomóc?
Mój gość, nie czekając na zaproszenie, staranował mnie w przejściu i władował się do wnętrza mieszkania. – O co chodzi?! Zdemolowała mi pani ogród ubiegłej nocy i uprowadziła ukochanego skrzata… i drzewko iglaste…! O, proszę!
Ogłupiała, odrzekłam, że niewiele pamiętam z wczorajszego wieczoru. Wiem tylko, że byłam na rodzinnej kolacji. Raptem, do domu wbiega moja siostra i krzyczy: - Kama, przepraszam, przepraszam! Zapomniałam, że masz uczulenie na chilli. Dodałam do wczorajszego sosu i… jak zwykle dostałaś głupawki i totalnego zaćmienia umysłu. Pewnie nic nie pamiętasz.
Kobieta oniemiała ze zdumienia, ja oddałam jej krasnala i drzewko, a moja siostra kajała się przez najbliższe dni za całe zamieszanie, przekopując jej ogródek, a mnie serwując zdrowe koktajle bez dodatku chilli.

Jak zwykle obudziłam się przed 6:00. O, nie - jęknęłam i przekręciłam się na drugi bok. Moja dłoń zanurzyła się nie w miękkość kołdry, a w coś lekko wilgotnego, stopą natomiast trąciłam jakiś twardy przedmiot. Natychmiast odpędziłam resztki snu z powiek i wyskoczyłam z łóżka jak oparzona.
W nogach znajdował się kiczowaty krasnal ogrodowy, a tuż przy mojej głowie leżała...

Coś tu jest nie tak...zaraz...Mój kot obok, moja poduszka... Przecież wczoraj byłam na szkoleniu w Gdyni, to 400 km... Nic nie pamiętam, gdzie moja torebka?Jest. A to co? List?
„No moja droga, zaszalałaś! Lufa była przednia, trzeba przyznać. Benito wciąż ma czkawkę i szuka swojej czapki, wiem, że ją wzięłaś ze sobą po wypolerowaniu mu łysiny chusteczką do nosa. Heinrich jest ślepy jak kret bez swoich okularów, przeciwsłoneczne „muchy” mu nie pomogą. Herman do rana cieszył się dredzikami, ale teraz jest wręcz wściekły i próbuje je odfilcować, za to co się dzieje z Adolfem... Doszedł do wniosku, że w blondzie jest mu lepiej i grzywka na prawy bok dodaje mu uroku, ale nie może wybaczyć Tobie ogolenia mu wąsów! Czuje się nagi i wyciął część włosów Josephowi, które na klej mocuje pod nosem. Selfie z nimi mogłaś sobie darować, a ja ostrzegam Cię. Prześlij telefon na adres bunkra i zniknij, szukają Cię. Ewa Braun”
To jakiś żart? Znoszona czapka, druciane okulary, a gdzie mój telefon? Karta z adresem Gierłoży? Jadę do Gdyni, teraz. Tam zacznę poszukiwania telefonu i dociekania. Hitler...?

Coś tu jest nie tak...zaraz...Mój kot obok, moja poduszka... Przecież wczoraj byłam na szkoleniu w Gdyni, to 400 km... Nic nie pamiętam, gdzie moja torebka?Jest. A to co? List?
„No moja droga, zaszalałaś! Lufa była przednia, trzeba przyznać. Benito wciąż ma czkawkę i szuka swojej czapki, wiem, że ją wzięłaś ze sobą po wypolerowaniu mu łysiny chusteczką do nosa. Heinrich...

Obudził mnie łomot. Znajdowałem się w nieznanym mi pokoju hotelowym, a do drzwi wejściowych przypuszczono jakiś szturm. Inaczej niż zwykle byłem nagi. Nie miałem nawet koca czy prześcieradła. Po chwili drzwi ustąpiły i do pokoju wpadły trzy policjantki. Niespeszona moją nagością jedna z nich powiedziała.
- Jest pan zatrzymany pod zarzutem zorganizowania ataku terrorystycznego na stadion miejski dla 50 tys. osób, z których wszyscy ucierpieli, a większość poniosła śmierć.
Po czym sprawnie zakuły mnie w kajdanki.
- Proszę się jakoś okryć - usłyszałem.
Na krześle od ścianą znalazły koszulę, która z trudem okrywała moje przyrodzenie. Ręce miałem skute pod nią.

Obudził mnie łomot. Znajdowałem się w nieznanym mi pokoju hotelowym, a do drzwi wejściowych przypuszczono jakiś szturm. Inaczej niż zwykle byłem nagi. Nie miałem nawet koca czy prześcieradła. Po chwili drzwi ustąpiły i do pokoju wpadły trzy policjantki. Niespeszona moją nagością jedna z nich powiedziała.
- Jest pan zatrzymany pod zarzutem zorganizowania ataku...

Tamtego poranka obudził mnie wrzask. Zerwałem się do pozycji siedzącej, adrenalina zaczęła wypełniać moją krew do absurdalnych poziomów, zwłaszcza że krzyczała moja żona. Stała w drzwiach naszej sypialni i była przerażona. Wyskoczyłem nagusieńki z łóżka i podbiegłem do niej. Pamiętam tylko, że złapała wazon z komody i zapadła ciemność. Najpierw poczułem tępy ból głowy i mdłości. Z trudem otworzyłem oczy i zobaczyłem nad sobą ratownika medycznego. Spróbowałem się podnieść i zauważyłem, że na rękach mam kajdanki. W drugim pokoju zobaczyłem żonę rozmawiającą z policjantem. Pierwsza myśl absurdalna, że ma dziwny mundur. - Marta, co jest grane? - wychrypiałem. Obdarzyła mnie tylko pogardliwym wzrokiem i wróciła do rozmowy. - Nie, nie znam go .... Nie mam pojęcia kim jest... - Dolatywały mnie strzępy rozmowy. Trzasnęły drzwi do mieszkania. - Piotrek, chwała Bogu, powiedz im, że ja tu mieszkam - wyjęczałem z ulgą - Jaki Piotrek zboczeńcu? Leż tam bo nie ręczę za siebie - wysyczał z wściekłością. Zwrócił się do policjanta: - Jestem mężem Magdy, przyjechałem jak tylko zadzwoniła. Zakręciło mi się w głowie. Zwariowałem, byłem mężem Marty od roku. Co jest? Policjant wreszcie zaszczycił mnie spojrzeniem. Jest pan oskarżony o włamanie, napaść i usiłowanie gwałtu. Ma pan jakieś ubranie? - W szafie - zwróciłem głowę otępiały. Wzrok policjanta podążył za moim - Bardzo śmieszne. To pójdziesz tak. Gdy mnie podnosił odruchowo przeczytałem numer na jego odznace. Miał tylko pięć cyfr...

Tamtego poranka obudził mnie wrzask. Zerwałem się do pozycji siedzącej, adrenalina zaczęła wypełniać moją krew do absurdalnych poziomów, zwłaszcza że krzyczała moja żona. Stała w drzwiach naszej sypialni i była przerażona. Wyskoczyłem nagusieńki z łóżka i podbiegłem do niej. Pamiętam tylko, że złapała wazon z komody i zapadła ciemność. Najpierw poczułem tępy ból głowy i...

Noc była bardzo ciężka, ale obwiniałem o to wczorajszą imprezę. Chociaż nie jestem pewien czy imprezowałem…Nie było ode mnie czuć alkoholem ani papierosami, być może bawiłem się przy czymś mocniejszym. Wstałem z bólem niemal każdego mięśnia, boląca głowa męczyła niemiłosiernie. Włączyłem jak zawsze telewizor. Byłem przekonany, że znowu będę słuchał mądrych głów i politykierskiej propagandy. Siedziałem sącząc wodę z witaminą C a świat powoli do mnie docierał. Podobno jakiś mężczyzna dokonał masakry w domu jakiegoś małżeństwa. Zginęła trójka dzieci. Zacząłem się przysłuchiwać, ponieważ miejsce zdarzenia nie znajdowało się daleko ode mnie. Dopiero teraz zauważyłem zadrapania na moich rękach. Zignorowałem to sądzą, że to skutek imprezy i słuchałem dalej.
Upuściłem szklankę, gdy podano rysopis podejrzanego. Mogłem mieć wątpliwości czy uznać to za zbieg okoliczności, ale to byłem ja! Zimny chłód wstrząsnął moim ciałem, poczułem ciarki biegające po kręgosłupie. Jakiś świadek mówił, że oprawca został ranny. Skoczyłem na nogi i zacząłem przyglądać się swojemu ciału. Nic! Pobiegłem do umywalki i spojrzałem w lustro. Jak mogłem nie czuć rozciętego policzka? Nawet teraz nie bolał, ale wyglądał paskudnie. Co ja zrobiłem?
Miałem wiele wyjść z tej sytuacji, ale co tak naprawdę mogłem zrobić? Uciekać? Zignorować wszystko? Prędzej czy później trafią do mojego domu. Ubrałem się i ruszyłem na komendę. Bardziej niż sprawiedliwości pragnąłem wiedzy. Chciałem wiedzieć co stało się tej nocy.

Noc była bardzo ciężka, ale obwiniałem o to wczorajszą imprezę. Chociaż nie jestem pewien czy imprezowałem…Nie było ode mnie czuć alkoholem ani papierosami, być może bawiłem się przy czymś mocniejszym. Wstałem z bólem niemal każdego mięśnia, boląca głowa męczyła niemiłosiernie. Włączyłem jak zawsze telewizor. Byłem przekonany, że znowu będę słuchał mądrych głów i...

"Hej! Hej! Wstawaj" słyszę przez sen. Z trudem otwieram oczy i widzę przed sobą jakiegoś mężczyznę. Stop. Kto to jest? To moje mieszkanie...Skąd on się tu wziął?!
- Co Ty tu robisz?! Kim jesteś!? - Pytam zdezorientowana.
- Zaraz tu będą! Pośpiesz się! - Krzyczy na mnie, a ja nie wiem o co mu chodzi i patrzę na niego jak na idiotę.
- Powiesz mi o co chodzi?! - Nie odpowiada, tylko patrzy się na mnie, a ja nie wiem kto wychodzi teraz na większego idiotę. Wychodzi z pokoju, a ja zostaję sama.
Przeciągam się i jak każdego ranka idę zrobić sobie kawę. Jednak słoik jest pusty, a mleko w lodówce 2 miesiące po terminie ważności. Zastanawiam się jakim cudem nie zauważyłam tego wcześniej. Nagle drzwi wejściowe zostają wyrwane z zawiasów, a ja stoję na środku kuchni zszokowana w moim różowym onesiu jednorożca. Panowie z policji wykrzykują i karzą kłaść się na ziemię. Po jakiejś godzinie, która trwała jednak jak pięć, wiozą mnie na przesłuchanie. Podobno jestem zamieszana w nielegalny handel bananami z mafią w Dziadowej Kłodzie. Nie wiem co mam powiedzieć i chyba jestem zmuszona skorzystać z prawa milczenia. Do tego wszystkiego nie odróżniam co jest prawdą a co nie. Chyba oszalałam, ale zaczynam w to wszystko wierzyć.

"Hej! Hej! Wstawaj" słyszę przez sen. Z trudem otwieram oczy i widzę przed sobą jakiegoś mężczyznę. Stop. Kto to jest? To moje mieszkanie...Skąd on się tu wziął?!
- Co Ty tu robisz?! Kim jesteś!? - Pytam zdezorientowana.
- Zaraz tu będą! Pośpiesz się! - Krzyczy na mnie, a ja nie wiem o co mu chodzi i patrzę na niego jak na idiotę.
- Powiesz mi o co chodzi?! - Nie...