Ostatnio widziałem w pociągu mojego profesora z uniwersytetu. Zszokowało mnie to, że czytał książkę o podatkach, napisaną przez J Korwin-Mikke. Myślałem, że pracując na uniwersytecie, nie można sobie pozwolić na tak jednoznaczne poglądy, a tu proszę! Obserwowałem go i był tak zaczytany, że dając bilet do sprawdzenia, nawet nie spojrzał na konduktora i nie zauważył też, że robię mu zdjęcie. Niesamowite, prawda? Następnie dodałem zdjęcie na facebookową grupę studentów i 2 dni później miałem spotkanie z dziekanem. Ponoć nie można czegoś takiego publikować. W każdym razie było warto przyjrzeć się zaczytanemu profesorowi.

Ostatnio widziałem w pociągu mojego profesora z uniwersytetu. Zszokowało mnie to, że czytał książkę o podatkach, napisaną przez J Korwin-Mikke. Myślałem, że pracując na uniwersytecie, nie można sobie pozwolić na tak jednoznaczne poglądy, a tu proszę! Obserwowałem go i był tak zaczytany, że dając bilet do sprawdzenia, nawet nie spojrzał na konduktora i nie zauważył też, że...

Ja nie czytam w środkach transportu. Wolę domowe zacisze. Ja od czasu do czasu odwiedzam Muzeum Podlaskie - Ratusz. I tam pracuje pewna pani, która mieszka na moim osiedlu. Czasami spotykam ją w autobusie i ona autentycznie w autobusie czyta książki. Ja ją podziwiam, bo ja bym nie mogła. Nie widziałam nigdy, co ona czyta, ale ewidentnie potrafi się skupić i widziałam ją wiele razy czytającą w autobusie.

Ja nie czytam w środkach transportu. Wolę domowe zacisze. Ja od czasu do czasu odwiedzam Muzeum Podlaskie - Ratusz. I tam pracuje pewna pani, która mieszka na moim osiedlu. Czasami spotykam ją w autobusie i ona autentycznie w autobusie czyta książki. Ja ją podziwiam, bo ja bym nie mogła. Nie widziałam nigdy, co ona czyta, ale ewidentnie potrafi się skupić i widziałam ją...

Uwielbiam czytać książki, a przy moich bliźniaczkach spacer to praktycznie jedyny czas na czytanie. Czujnik ruchu u moich dziewczynach działa znakomicie, więc w jednej ręce trzymam Kindelka, a w drugą pcham wózek. Z przyjemnością podpatrywałabym inne czytające mamy, wyczekuję je z wytęsknieniem. Z przykrością stwierdzam jednak,że w mojej okolicy, choć mam z wózkami jest sporo, jednak żadna z nich nie czyta!

Uwielbiam czytać książki, a przy moich bliźniaczkach spacer to praktycznie jedyny czas na czytanie. Czujnik ruchu u moich dziewczynach działa znakomicie, więc w jednej ręce trzymam Kindelka, a w drugą pcham wózek. Z przyjemnością podpatrywałabym inne czytające mamy, wyczekuję je z wytęsknieniem. Z przykrością stwierdzam jednak,że w mojej okolicy, choć mam z wózkami jest...

Mam wrażenie że w naszym pięknym kraju mało osób czyta książki w domu a co dopiero w miejscu publicznym. Jednak dwa razy udało mi się dostrzec ludzi pochłoniętych przez lekturę. Pierwsza przypadek to chłopak w szkole, siedzący na parapecie i czytający kryminał Mroza, teraz niestety nie pamiętam już tytułu jednak wiem że była to książka na którą w tamtym momencie polowałam w bibliotece. Drugi przypadek to dziewczyna czytająca w autobusie, wydaję mi się że była to książka fantasy ponieważ na okładce były smoki i inne dziwne stwory.

Mam wrażenie że w naszym pięknym kraju mało osób czyta książki w domu a co dopiero w miejscu publicznym. Jednak dwa razy udało mi się dostrzec ludzi pochłoniętych przez lekturę. Pierwsza przypadek to chłopak w szkole, siedzący na parapecie i czytający kryminał Mroza, teraz niestety nie pamiętam już tytułu jednak wiem że była to książka na którą w tamtym momencie polowałam w...

Jest tylko jedna książka, która zawróciła mi w głowie i pozwoliła inaczej spojrzeć na zmieniający się świat. "Nowy wspaniały świat" Huxleya to jedna z tych pozycji, którą mogę ocenić gust innych osób jeśli chodzi o literaturę. Tę właśnie pozycję czytała starsza kobieta, siedząca na przeciwko mnie w autobusie. Żadne romanse, wiersze czy inne "babskie" książki. Zaskoczyła mnie i otworzyła oczy na to, że emeryci też mogą mieć ciekawy gust! :)

Jest tylko jedna książka, która zawróciła mi w głowie i pozwoliła inaczej spojrzeć na zmieniający się świat. "Nowy wspaniały świat" Huxleya to jedna z tych pozycji, którą mogę ocenić gust innych osób jeśli chodzi o literaturę. Tę właśnie pozycję czytała starsza kobieta, siedząca na przeciwko mnie w autobusie. Żadne romanse, wiersze czy inne "babskie" książki....

Zazwyczaj nie przypatruję się innym ludziom, ani podróżując do pracy, ani przechadzając się po okolicy. Jeśli jednak już zauważę kogoś czytającego, są to zwykle starsze panie, pochłaniające jakieś „harlequiny”. Czasem zdarza mi się zobaczyć kobietę z kryminałem w ręku lub faceta, zatopionego w jakimś fantasy.
Pamiętam, że raz, podczas podróży pociągiem, dostrzegłam mężczyznę, przechodzącego korytarzem, który czytał biografię Lecha Kaczyńskiego, na który to widok parsknęłam śmiechem, aż pasażerowie z mojego przedziału dziwnie na mnie spojrzeli. Śmieszą mnie również osoby, które, czytając w komunikacji miejskiej, zasłaniają książkę jednobarwną okładką – mam wtedy wrażenie, że trzymają w rękach jakąś ostrą pornografię lub podręcznik faszystowski, skoro tak skrzętnie ukrywają tytuł.

Zazwyczaj nie przypatruję się innym ludziom, ani podróżując do pracy, ani przechadzając się po okolicy. Jeśli jednak już zauważę kogoś czytającego, są to zwykle starsze panie, pochłaniające jakieś „harlequiny”. Czasem zdarza mi się zobaczyć kobietę z kryminałem w ręku lub faceta, zatopionego w jakimś fantasy.
Pamiętam, że raz, podczas podróży pociągiem, dostrzegłam...

Jeśli ktoś lubi spokój i ciszę to właśnie tak wyglądała by jego cela w piekle. Na oko około pięćdziesięciu dzieciaków biegających radośnie pośród kilkudziesięciu atrakcji największego w mieście placu zabaw. Do tego harmidru dołączam i ja, siadam na ławce i wodze wzrokiem za dwójką moich latorośli, które to szybko rozpierzchły się po obiekcie. Większość zasiadających wokół mnie rodziców to niestety tzw. cyberzombie – istoty wiecznie wpatrzone w ekrany swych telefonów. Nawiasem mówiąc zawsze zastanawiał mnie brak odpowiedzialności u ludzi śledzących posty, a nie zwracających uwagi na swoje dzieci. Wracając jednak na przedmiotowy plac zabaw, obserwując dzieciaki mój wzrok natrafił nagle na mężczyznę w wieku około 35 lat, który to siedząc lekko na uboczu oddawał się lekturze. Tytułu nie dało się dostrzec, gdyż książka leżała na stole, ale oko starego wielbiciela lektur dojrzało to zaciekawienie w oku, tę małą krople potu na skroni, tę dłoń coraz mocniej ściskającą strony. Byłem pewien, że to kryminał…

Jeśli ktoś lubi spokój i ciszę to właśnie tak wyglądała by jego cela w piekle. Na oko około pięćdziesięciu dzieciaków biegających radośnie pośród kilkudziesięciu atrakcji największego w mieście placu zabaw. Do tego harmidru dołączam i ja, siadam na ławce i wodze wzrokiem za dwójką moich latorośli, które to szybko rozpierzchły się po obiekcie. Większość zasiadających wokół...

Sama należę do tej grupy :) Ale zdarzają mi się momenty, gdy nie mam ochoty, w autobusie czy tramwaju czytać, a poświęcić ten czas na zadumę. No i nie raz dostrzegam przynajmniej jedną osobę, która zagłębia się w jakąś wspaniałą historię. Cóż co prawda przeważnie są to e-booki. Dlatego bardziej szukam osób, które trzymają w swoich rękach papierową książkę [które sama ubóstwiam :)]. A w tedy wzrok samoistnie próbuje poznać tytuł. Gdy jest to znany mi tytuł zawsze zastanawiam się na jakim momencie jest już czytelnik i zazdroszczę, że on dopiero ją odkrywa. Gdy jednak widzę nieznany tytuł, to zaraz czytam opis o czym ona jest i czy dołączy do mojej listy :) (która chyba nigdy się nie skończy) hihi :)

Sama należę do tej grupy :) Ale zdarzają mi się momenty, gdy nie mam ochoty, w autobusie czy tramwaju czytać, a poświęcić ten czas na zadumę. No i nie raz dostrzegam przynajmniej jedną osobę, która zagłębia się w jakąś wspaniałą historię. Cóż co prawda przeważnie są to e-booki. Dlatego bardziej szukam osób, które trzymają w swoich rękach papierową książkę [które sama...

Co rano dojeżdżam do pracy tramwajem. Każdego dnia znajome twarze towarzyszą mi podczas jazdy. Przy oknie jak zwykle młody mężczyzna zatopiony w lekturze książki "W poszukiwaniu straconego czasu"-od ponad miesiąca ten sam tytuł, jak udaje mi się uchwycić wzrokiem. Zastanawiam się, czy to ciągle ten sam egzemplarz, czy może kolejny już tom tego siedmiotomowego cyklu powieściowego. Gdy pierwszy raz zerknęłam na tytuł, uderzyła mnie pewna myśl. Faktycznie, dla każdego miłośnika literatury jazda tramwajem wcale nie musi być marnowaniem czasu. Swoją drogą ten czytelnik robił dobrą reklamę czytelnictwa w środkach transportu miejskiego, podsuwając pomysł na nietracenie czasu w tego typu miejscach.

Co rano dojeżdżam do pracy tramwajem. Każdego dnia znajome twarze towarzyszą mi podczas jazdy. Przy oknie jak zwykle młody mężczyzna zatopiony w lekturze książki "W poszukiwaniu straconego czasu"-od ponad miesiąca ten sam tytuł, jak udaje mi się uchwycić wzrokiem. Zastanawiam się, czy to ciągle ten sam egzemplarz, czy może kolejny już tom tego siedmiotomowego cyklu...

Warszawa, godziny szczytu. Stoję w metrze, obok mnie siedzi młody mężczyzna - elegancik. Wypolerowane na błysk buty, granatowy garnitur, włosy na żel, gładki i pachnący. Ale zaplusowal od razu tym, że czytał książkę. Rozpoznalam ją od razu, "Pan Lodowego Ogrodu" tom czwarty. W tamtym momencie czytałam dokładnie tę samą książke i nawet również byłam gdzies na początku.
Uśmiechnęłam się pod nosem, zawsze tak reaguję gdy widze że ktoś czyta dobrą literaturę.
Plus szybko został jednak zapomniany, gdy do metra wsiadła starsza Pani. Jestem wychowana w ten sposob, że zawsze ustępuję i jeżeli ktoś tego nie robi, w myślach wyzywam go od najgorszych. A potrafię sklecić całkiem długą litanię, do czego aż wstyd się przyznać.
Jeden przystanek, drugi... Elegancik ani drgnie, tylko strony obraca. No tak, kolejny wypachniony, a słoma z butów, pomyślałam sobie wtedy.
W końcu westchnął i rozejrzał się dookoła. Widząc stojacą obok niego Panią poczerwieniał, zerwał się z miejsca jak oparzony i zaczął przepraszać, że dopiero teraz zauważył. Po prostu się zaczytał.
Nie miałam serca go winić. A życie po raz kolejny pokazało, że nie warto oceniać książki po okładce. :)

Warszawa, godziny szczytu. Stoję w metrze, obok mnie siedzi młody mężczyzna - elegancik. Wypolerowane na błysk buty, granatowy garnitur, włosy na żel, gładki i pachnący. Ale zaplusowal od razu tym, że czytał książkę. Rozpoznalam ją od razu, "Pan Lodowego Ogrodu" tom czwarty. W tamtym momencie czytałam dokładnie tę samą książke i nawet również byłam gdzies na początku.
...