Ja utożsamiam się z Mercy, bo tak jak bohaterka szukam pomysłu na siebie. Mam ich tysiąc na minutę i wciąż nie wiem który jest najbardziej trafny. Ciągle odkrywam swoje mocne i słabe strony. Poznaję to czego jeszcze o sobie nie wiedziałam. A wszystko po to, by dowiedzieć się w jakiej roli najlepiej się sprawdzę. Posiadam już pewien bagaż doświadczeń, ale to za mało by dowiedzieć się czegoś więcej. Zatem jestem na etapie ciągłych poszukiwań. Uczę się na własnych błędach i wyciągam wnioski z wszelkich niepowodzeń. Obserwuję siebie i swoje otoczenie zastanawiając się co jeszcze mogłabym zrobić, aby zmienić tą sytuację. Jak na razie nie potrafię wskazać jednoznacznej odpowiedzi. Nadal szukam. Nie jest łatwo odnaleźć swoje powołanie, ale patrzę optymistycznie w przyszłość wierząc, że niebawem znajdę to czego szukam.

Ja utożsamiam się z Mercy, bo tak jak bohaterka szukam pomysłu na siebie. Mam ich tysiąc na minutę i wciąż nie wiem który jest najbardziej trafny. Ciągle odkrywam swoje mocne i słabe strony. Poznaję to czego jeszcze o sobie nie wiedziałam. A wszystko po to, by dowiedzieć się w jakiej roli najlepiej się sprawdzę. Posiadam już pewien bagaż doświadczeń, ale to za mało by...

Zdecydowanie bardziej utożsamiam się z Mecy. Na razie szukam siebie, bo na chwilę teraźniejszą nie mam najmniejszego pojęcia, kim jestem. Nadal poszukuję słów, którymi mogłabym siebie opisać. Sama często nie wiem, czy jestem ambitna, czy leniwa. Szybko się uczę, czy jestem inteligentna. Jestem szalona czy jestem domatorką. Da się mnie lubić, czy jest to zadanie karkołomne. Nie umiem odpowiedzieć na te wszystkie pytania. Szczególnie dużo mojej uwagi pochłania pytanie o to, jak chciałabym, żeby wyglądała moja przyszłość. Aktualnie nie wiem. Jest to dla mnie kompletnie abstrakcyjne, że za jakieś cztery lata będę musiała zamieszkać sama, bez rodziców. Będę musiała znaleźć pracę, być w pełni odpowiedzialna za siebie.
Teraz jestem zagubiona. I staram się odszukać siebie, jak Mecy.

Zdecydowanie bardziej utożsamiam się z Mecy. Na razie szukam siebie, bo na chwilę teraźniejszą nie mam najmniejszego pojęcia, kim jestem. Nadal poszukuję słów, którymi mogłabym siebie opisać. Sama często nie wiem, czy jestem ambitna, czy leniwa. Szybko się uczę, czy jestem inteligentna. Jestem szalona czy jestem domatorką. Da się mnie lubić, czy jest to zadanie karkołomne....

Chciałabym być Margaret i mieć już ustabilizowane życie, ale najbliżej mi do Mecy, która szuka siebie. Niby studia wybrane, trzeci rok leci jak z bicza strzelił, nim się obejrzę, obronię magistra... Niby jakiś plan na przyszłość jest, w ogólnym zarysie – żeby nie zapeszać, ale tak naprawdę sama nie wiem, czego chcę, kim tak naprawdę jestem i kim chciałabym być. Stanie na rozdrożu jest typowe dla mojego wieku i podobno wielu młodych ludzi ma ten sam problem. Tkwimy w miejscu, nie wiedząc, co ze sobą począć. Z jednej strony przygniatają nas nasze ambicje, z drugiej – ambicje rodziców, dziadków i całej reszty wielopokoleniowej rodziny, a życie, które kiedyś sobie wymarzyliśmy zdaje się nieuchwytne i nierealne. Prąd świata niesie nas daleko na swoje wyżyny i robimy w gruncie rzeczy coś, czego nie lubimy. Ja też tkwię w miejscu i szukam miejsca dla siebie w tym świecie. Nie planuję całego życia, bo nie wiem, co mi przyniesie. Szukam siebie, bo nie do końca robię to, co mnie uszczęśliwia, nie do końca moje życie wygląda tak, jak chciałabym, żeby wyglądało. Czasem przychodzi myśl, żeby to wszystko rzucić w cholerę, ale tyle pracy, tyle nerwów... Najzwyczajniej w świecie brak mi odwagi. Wiem, że osiągnęłam wiele i wiele wciąż mogę osiągnąć. Rutyna w końcu i tak mnie dopadnie – prędzej czy później. To dołujące, ale jestem dobrej myśli i dlatego szukam. Mam nadzieję, że za kilka lat bliżej mi będzie do Margaret niż Mecy.

Chciałabym być Margaret i mieć już ustabilizowane życie, ale najbliżej mi do Mecy, która szuka siebie. Niby studia wybrane, trzeci rok leci jak z bicza strzelił, nim się obejrzę, obronię magistra... Niby jakiś plan na przyszłość jest, w ogólnym zarysie – żeby nie zapeszać, ale tak naprawdę sama nie wiem, czego chcę, kim tak naprawdę jestem i kim chciałabym być. Stanie na...

Zdecydowanie najbardziej utożsamiam się z Hilary. Jestem w takim momencie swojego życia, że wiem, co pragnę robić w przyszłości, ale jeszcze nie udało mi się tego osiągnąć. Mimo tego w mojej głowie ciągle rozbrzmiewa głos niepewności. Czy to jest to, co chcę robić w przyszłości? Czy to ta osobą, z którą pragnę dzielić wszystkie chwile? Te szczęśliwe i te smutne?
Przez większość czasu odpowiadam "tak" bez wahania.
Codziennie, gdy idę na studia medyczne coraz bardziej uświadamiam sobie, jak bardzo jest to dla mnie ważne. Pomoc innym jest jedną z najcenniejszych wartości w życiu.
Każdego dnia, gdy budzą mnie promienie słońca wpadające przez okno, a ja czuję na karku oddech osoby leżącej obok, rozumiem, że to jest to. Chwile, które dla mnie są bezcenne. I wiem, że będę dążyć do tego, aby te pojedyńcze chwile stały się całym moim życiem.

Zdecydowanie najbardziej utożsamiam się z Hilary. Jestem w takim momencie swojego życia, że wiem, co pragnę robić w przyszłości, ale jeszcze nie udało mi się tego osiągnąć. Mimo tego w mojej głowie ciągle rozbrzmiewa głos niepewności. Czy to jest to, co chcę robić w przyszłości? Czy to ta osobą, z którą pragnę dzielić wszystkie chwile? Te szczęśliwe i te smutne?
Przez...

Obecnie jestem na etapie przejściowym, jak Hilary.
Mimo, iż posiadam satysfakcjonującą pracę i uporządkowane życie rodzinne wciąż gonię za marzeniami, za poczuciem wiecznej szczęśliwości. Znalazłam już swoje miejsce na ziemi. Jednakże ponad wszystko cenię swój rozwój osobisty. Chcę zdobywać nowe umiejętności, przez co stawiam sobie nowe cele, wyzwania. Mam nadzieję, że "etap przejściowy" w moim życiu nigdy się nie dobiegnie końca.

Obecnie jestem na etapie przejściowym, jak Hilary.
Mimo, iż posiadam satysfakcjonującą pracę i uporządkowane życie rodzinne wciąż gonię za marzeniami, za poczuciem wiecznej szczęśliwości. Znalazłam już swoje miejsce na ziemi. Jednakże ponad wszystko cenię swój rozwój osobisty. Chcę zdobywać nowe umiejętności, przez co stawiam sobie nowe cele, wyzwania. Mam nadzieję, że...

Ja chyba jestem bardziej na takim etapie przejściowym. To znaczy: skończyłam już jakiś czas temu studia, mam dobrą, stałą pracę, osiągnęłam taką, wydawać by się mogło pożądaną, małą stabilizację. Mimo to jednak czegoś brakuje mi do szczęścia i tak jak Hilary, tak i mi zajmuje to całe myśli. U bohaterki tej książki tym brakującym fragmentem życia jest dziecko, które by mogło jakoś ocalić jej rozpadające się małżeństwo, u mnie to pragnienie wyjścia za mąż i założenia rodziny. Nasze pragnienia w pewnym sensie rządzą naszym życiem, tak więc więc obie jesteśmy w niejakim okresie przejściowym między czasem poszukiwania siebie (czyli momentem kiedy wkracza się w dorosłe życie) a taką prawdziwą stabilizacją (czyli czasem, gdy czujemy, że wszystko jest na swoim miejscu i nasze życie wygląda tak jak powinno).

Ja chyba jestem bardziej na takim etapie przejściowym. To znaczy: skończyłam już jakiś czas temu studia, mam dobrą, stałą pracę, osiągnęłam taką, wydawać by się mogło pożądaną, małą stabilizację. Mimo to jednak czegoś brakuje mi do szczęścia i tak jak Hilary, tak i mi zajmuje to całe myśli. U bohaterki tej książki tym brakującym fragmentem życia jest dziecko, które by mogło...

Ja na chwilę obecną na 100% jestem Mercy,tylko wiek nas różni.Dobiegam wieku w którym robi się pewne podsumowania-magiczna czterdziestka.A więc naprawdę czuję w sobie ogromną chęć zmian na gruncie zawodowym,życiowym.A jestem osobą upartą i postanowiłam że do ukończenia czterdziestki zdobędę nowe umiejętności które pozwolą mi w dalszym ciągu rozwijać się zawodowo w sposób dla mnie satysfakcjonujący i zmienię radykalnie branże w której pracuję.Poza tym chcę żyć i czuć więcej i szybciej aby nic mi nie umknęło.Jednym z celów tegorocznej majówki np.jest zjechanie Kaszub na rowerze,czytanie książki ,,Następne życie "nomen omen:na łonie natury.Tak właśnie... tym chcę się cieszyć.Ha ,właśnie dostałam telefon,kolejny etap rekrutacji,może może.....

Ja na chwilę obecną na 100% jestem Mercy,tylko wiek nas różni.Dobiegam wieku w którym robi się pewne podsumowania-magiczna czterdziestka.A więc naprawdę czuję w sobie ogromną chęć zmian na gruncie zawodowym,życiowym.A jestem osobą upartą i postanowiłam że do ukończenia czterdziestki zdobędę nowe umiejętności które pozwolą mi w dalszym ciągu rozwijać się zawodowo w sposób...

Ja jestem Margaret. Ustabilizowane życie, które kręci się w kółko. Mąż, dziecko dom i praca. Cieszę się że okres przejściowy i zmiany mam już za sobą teraz doceniam spokój, ciszę i stabilizacje w moim życiu.

Ja jestem Margaret. Ustabilizowane życie, które kręci się w kółko. Mąż, dziecko dom i praca. Cieszę się że okres przejściowy i zmiany mam już za sobą teraz doceniam spokój, ciszę i stabilizacje w moim życiu.

Podobnie jak Mecy odbywam fascynującą podróż w poszukiwaniu samej siebie i oby ten stan trwał jak najdłużej. To niczym zwiedzanie nieznanych zakątków świata, odkrywanie nowych smaków i kultur. Każde kolejne doświadczenie na nowo kreuje mój sposób postępowania, kształtuje moje zdanie na różne tematy. Pomaga mi odkrywać, co tak naprawdę liczy się w moim życiu, co chcę osiągnąć, co sprawia, że czuję się szczęśliwa. Szukam kontaktu i przyjaźni sama z sobą, rozszyfrowuje moje emocje i ich wpływ na moje postępowanie. Ciekawość odkrycia mojego JA sprawia, że nie popadam w rutynę, ale za wszelką cenę dążę do rozwiązania tej niezwykle skomplikowanej zagadki, kim naprawdę jestem.

Podobnie jak Mecy odbywam fascynującą podróż w poszukiwaniu samej siebie i oby ten stan trwał jak najdłużej. To niczym zwiedzanie nieznanych zakątków świata, odkrywanie nowych smaków i kultur. Każde kolejne doświadczenie na nowo kreuje mój sposób postępowania, kształtuje moje zdanie na różne tematy. Pomaga mi odkrywać, co tak naprawdę liczy się w moim życiu, co chcę...

Wygląda na to, że jestem w sytuacji podobnej do Hilary - trwam w zawieszeniu, a raczej szykuję się do wielkiego kroku, wielkich zmian, póki co prowadząc (zbyt) uporządkowane życie... Ale to tylko tymczasowo! Już taką mam naturę, że jestem pełna sprzeczności i mimo że pragnę harmonii i spokoju, to coś mnie rozrywa od środka, coś tęskni, coś namawia, bym zaczęła znów poszukiwać. Zatem w tej chwili jestem Hilary, która (mam nadzieję) lada chwila przeobrazi się w Mecy i wyruszy na poszukiwanie szczęścia i otrząśnie się z rutyny i wygodnictwa, które zaczyna mnie cisnąć... Życzcie mi szczęścia! ;)

Wygląda na to, że jestem w sytuacji podobnej do Hilary - trwam w zawieszeniu, a raczej szykuję się do wielkiego kroku, wielkich zmian, póki co prowadząc (zbyt) uporządkowane życie... Ale to tylko tymczasowo! Już taką mam naturę, że jestem pełna sprzeczności i mimo że pragnę harmonii i spokoju, to coś mnie rozrywa od środka, coś tęskni, coś namawia, bym zaczęła znów...