W moim przypadku kluczowe byłoby wyznaczenie wyraźnej granicy między „wytrwałym dążeniem do celu” a „nieustannym gonieniem za czymś”. Niestety nie jestem w stanie sprostać temu zadaniu, dlatego szczerze muszę przyznać, że po prostu nie wiem.

Oczywiście chciałabym napisać, że moim mottem jest „Carpe diem” (czy też bardziej młodzieżowe You Only Live Once), że tylko teraźniejszość jest rzeczywista, więc nie ma sensu zamartwiać się resztą, ale cóż… Skłamałabym.

Ale może jeszcze jest dla mnie nadzieja? Bo choć (niestety) nie potrafię garściami czerpać z każdej chwili ani nieustannie trwać w stanie zachwytu nad życiem i przejmuję się dosłownie wszystkim zdecydowanie bardziej, niż niektóre rzeczy czy sytuacje na to zasługują, to ZDARZA mi się od czasu do czasu szklanka, która jest w połowie pełna. Moment, który mógłby być zupełnie zwyczajny, gdyby nie fakt, że jest magiczny. Chwila, w której niemal łączę się z wszechświatem. Mgnienie oka, kiedy doceniam to wszystko, co powinnam. Zdarza mi się wcisnąć pauzę.

W moim przypadku kluczowe byłoby wyznaczenie wyraźnej granicy między „wytrwałym dążeniem do celu” a „nieustannym gonieniem za czymś”. Niestety nie jestem w stanie sprostać temu zadaniu, dlatego szczerze muszę przyznać, że po prostu nie wiem.

Oczywiście chciałabym napisać, że moim mottem jest „Carpe diem” (czy też bardziej młodzieżowe You Only Live Once), że tylko...

Kocham porządek i jasny obraz sytuacji. Gdy coś jest otwarte, należy to przeprowadzić i zamknąć. Wszystko ma swoje miejsce i czemuś służy. Lubię mieć plan na każdą ewentualność. Kontrolować własny wszechświat, ale z przymrużeniem oka. Bo są sprawy które celowo zostawiam wolnemu biegowi.
Mój świat, to taki solidny drewniany dom ważkich spraw. Nienaruszalny, poukładany. A po nim pnie się winorośl szaleństwa. wokoło nas przypadkowych darów. Na wszystko jest czas i miejsce.

Kocham porządek i jasny obraz sytuacji. Gdy coś jest otwarte, należy to przeprowadzić i zamknąć. Wszystko ma swoje miejsce i czemuś służy. Lubię mieć plan na każdą ewentualność. Kontrolować własny wszechświat, ale z przymrużeniem oka. Bo są sprawy które celowo zostawiam wolnemu biegowi.
Mój świat, to taki solidny drewniany dom ważkich spraw. Nienaruszalny, poukładany. A po...

Wszystko, co nas spotyka w życiu ma ukryty głębszy cel. I wszystko jest dla nas dobre. Każde wydarzenie, choćby i traumatyczne, ma nam coś uświadomić. Żyję tą filozofią od wielu lat i często zauważam, że dopiero po długim czasie rozumiem podjęte wcześniej decyzje lub sytuacje, które mnie spotkały. To one nas budują. Pozwalają zrozumieć siebie i poznać siebie głębiej. Uczą nie popełniać błędów. Zmieniają charakter. Dla mnie, nie ma źle podjętych decyzji. Chwilowe załamania bądź trudne sytuacje pomagają odnaleźć życie, często na nowo, z nowymi możliwościami.
Zastanówcie się, czy gdybyście cofnęli czas, zmienilibyście coś w swoim życiu? Ja nie.

Wszystko, co nas spotyka w życiu ma ukryty głębszy cel. I wszystko jest dla nas dobre. Każde wydarzenie, choćby i traumatyczne, ma nam coś uświadomić. Żyję tą filozofią od wielu lat i często zauważam, że dopiero po długim czasie rozumiem podjęte wcześniej decyzje lub sytuacje, które mnie spotkały. To one nas budują. Pozwalają zrozumieć siebie i poznać siebie głębiej. Uczą...

Do życia mam dystans. Wyśmiewam problemy, lubię trudności, cieszę się z tego, co mam i chcę jeszcze więcej. Kocham. Niczego nie żałuję.

Do życia mam dystans. Wyśmiewam problemy, lubię trudności, cieszę się z tego, co mam i chcę jeszcze więcej. Kocham. Niczego nie żałuję.

Jak żyć...?
Ha! Żeby to człowiek wiedział...
A jak żyję?
Różnie, bo chyba nie da się za każdym razem trzymać wyznaczonych sobie ram, choć pewnie bardzo byśmy chcieli...
Czasami żyję chwilą, krzyknę: "Ok. zróbmy to, może będzie fajnie, raz się żyje!". Innym razem powiem: "Dajcie spokój, trzeba to przemyśleć, nie wiem, czy to dobry pomysł...". To znów powiem: "Gdzie oni tak pędzą, nie ma sensu się tak spieszyć", by następnego dnia nakrzyczeć w myślach na babkę w sklepowej kolejce, że zdecydować się nie umie, a przecież ja muszę szybko coś załatwić i moja potrzeba jest najważniejsza... Niezamknięte sprawy zżerają mnie od środka, ale jednocześnie potrafię kłamać samemu sobie, że to się kiedyś jakoś rozwiąże... Niekiedy gonią wielką ideę, chcę coś osiągnąć, ale po czasie przypominam sobie, że raczej mnie na to nie stać, chcę się spełnić, czuję niedosyt i... w końcu nakarmię się myślą, że może kiedyś...
Tak żyję, nienawidząc tego, że wszelka wydumana dla siebie filozofa weźmie w łeb, bo muszę żyć warunkowany przez sytuację i czas...

Jak żyć...?
Ha! Żeby to człowiek wiedział...
A jak żyję?
Różnie, bo chyba nie da się za każdym razem trzymać wyznaczonych sobie ram, choć pewnie bardzo byśmy chcieli...
Czasami żyję chwilą, krzyknę: "Ok. zróbmy to, może będzie fajnie, raz się żyje!". Innym razem powiem: "Dajcie spokój, trzeba to przemyśleć, nie wiem, czy to dobry pomysł...". To znów powiem: "Gdzie oni tak...

Woda - jej zawsze gdzieś śpieszno. Nie stoi w miejscu tylko płynie jak czas. Symbolizuje człowieka wiecznie uciekającego od rzeczywistości i czekającego na coś.

Ziemia - ona jest spokojna i wytrwała, zawsze znosi to gdy po niej depczemy. Symbolozuje osobę, która żyje tu i teraz, cieszy się każdą chwilą.

Historia człowieka wody

Pole bitwy. Nad głową świszczą kule. Dookoła co sekundę ktoś traci życie.
W okopie siedzi skulony, młody wojak. Trzęsie się ze strachu i ledwo trzyma broń w swych dłoniach. W myślach powtarza:
- Niech to się wreszcie skończy. Nie chcę tu być - i krzyczy - matko !

Historia człowieka ziemi.

Pole bitwy. Nad głową świszczą kule. Dookoła co sekundę ktoś traci życie.
W okopie ukrywa się dzielny strzelec. Celuje w przeciwnika i nigdy nie chybia. W głowie przelatują mu myśli:
- To co robię tu i teraz jest potrzebne dla mnie i dla mojej ojczyzny. Jestem tu i teraz. Nigdy nie chybiam bo skupiam się na chwili obecnej. Boże chroń mnie !

Dlatego lepiej skupiać się na chwili obecnej.

Woda - jej zawsze gdzieś śpieszno. Nie stoi w miejscu tylko płynie jak czas. Symbolizuje człowieka wiecznie uciekającego od rzeczywistości i czekającego na coś.

Ziemia - ona jest spokojna i wytrwała, zawsze znosi to gdy po niej depczemy. Symbolozuje osobę, która żyje tu i teraz, cieszy się każdą chwilą.

Historia człowieka wody

Pole bitwy. Nad głową świszczą kule. Dookoła...

Carpe Diem? Kiedyś myślałam, że tak, że chwytam i chcę chwytać. Dopiero później zorientowałam się, że jestem mniej więcej tak samo spontaniczna, jak Hagrid drobny. Lubię mieć wszystko przemyślane i zaplanowane, wtedy czuję się dobrze. Niektórzy mówią, że to straszna nuda, czy tak? Nie, nie – w tej metodzie jest szaleństwo ;)

Carpe Diem? Kiedyś myślałam, że tak, że chwytam i chcę chwytać. Dopiero później zorientowałam się, że jestem mniej więcej tak samo spontaniczna, jak Hagrid drobny. Lubię mieć wszystko przemyślane i zaplanowane, wtedy czuję się dobrze. Niektórzy mówią, że to straszna nuda, czy tak? Nie, nie – w tej metodzie jest szaleństwo ;)

Był taki okres w moim życiu, że ciągle oglądałam się za siebie, roztrząsałam przeszłość i gdybałam. I, oczywiście, zdarza się to nadal, ale znacznie rzadziej...

Chociaż nie robię dalekosiężnych planów na przyszłość, to i nie zgadzam się na bezrefleksyjne przyjmowanie tego, co daje życie. Stawiam na rozwój osobisty i pokonywanie swoich słabości. Wyznaczam sobie drobne cele na dzień, których realizacja daje mi poczucie radości, niekiedy dumy. Czasem chodzi o takie błahostki, by na przykład nie odkładać posprzątania domu na kolejny dzień, tylko uporać się z tym szybciej i mieć czas dla siebie. Czasem chodzi o coś bardziej ambitnego, o napisanie tekstu, o stworzenie ilustracji, o odsłuchanie nowego albumu, o wykonanie projektu na studia...

Nie wiodę trudnego życia, jednak staram się nie tkwić w jednym miejscu, a poznawać siebie i spełniać małe marzenia. Uczę się tego, by nie palić za sobą wszystkich mostów, bo kto wie, czy któryś nie okaże się kiedyś drogą, jaką zechcę znów przemierzyć. Najgorsze są momenty, gdy tracę poczucie pewności siebie, gdy wpadam w tę otchłań niewykorzystanych okazji, niewypowiedzianych słów i niewykonanych zadań. Na szczęście to tylko złe chwile, które przemijają. Nie wiem, kim będę za dziesięć czy dwadzieścia lat, ale mam nadzieję, że to, czego się podejmuję obecnie, z czasem zaowocuje na tyle, by szczerze cieszyć się każdym mijającym i następującym po nim dniem... jeszcze bardziej!

Był taki okres w moim życiu, że ciągle oglądałam się za siebie, roztrząsałam przeszłość i gdybałam. I, oczywiście, zdarza się to nadal, ale znacznie rzadziej...

Chociaż nie robię dalekosiężnych planów na przyszłość, to i nie zgadzam się na bezrefleksyjne przyjmowanie tego, co daje życie. Stawiam na rozwój osobisty i pokonywanie swoich słabości. Wyznaczam sobie drobne cele...

Stosuję w życiu słynną zasadę Scarlett POMYŚLĘ O TYM JUTRO. A następnego dnia chwytam byka za rogi i go ujeżdżam. Gdy się nie uda, to znów mówię "pomyślę...". Wrota do przeszłości zamykam nieodwracalnie, bo przyszłość musi być wolna od szelek czasu minionego.

Stosuję w życiu słynną zasadę Scarlett POMYŚLĘ O TYM JUTRO. A następnego dnia chwytam byka za rogi i go ujeżdżam. Gdy się nie uda, to znów mówię "pomyślę...". Wrota do przeszłości zamykam nieodwracalnie, bo przyszłość musi być wolna od szelek czasu minionego.