Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Losy dzieci podczas wojny to temat, który dobrze zrealizowany musi stać się bestsellerem. A Anthony Doerr zrealizował go naprawdę dobrze.
Nie będę się rozpisywać na temat fabuły - jest w opisie książki, a spoilerować nie zamierzam. Mogę się za to podzielić uczuciami, jakie towarzyszyły mi w trakcie czytania. Po pierwsze - przejmujący smutek. To chyba oczywiste: dzieci to tylko dzieci - nie powinny odgrywać roli żołnierzy ani zdzierać sobie stóp podczas ucieczki. Nie powinny musieć dorastać tak szybko. Po drugie - nadzieja. Irracjonalna, naiwna nadzieja - po prostu kolejna z ofiar tej historii. Po trzecie podziw - bo nie da się czytać o Marie-Laure, madame Manec(?) czy o siostrze Wernera, nie podziwiając ich (chociaż przyznaję, że ta pierwsza na początku mnie irytowała).
Jest coś w tej książce, co sprawia, że czytelnik zostaje pochłonięty. Nie chodzi o niezwykle wartką akcję, niesamowite zwroty akcji czy "te pościgi, te wybuchy" - choć mamy tu i szpiegów, i wybuchy. To raczej zaangażowanie emocjonalne, każące czytać niektóre fragmenty po kilka razy - z nadzieją, że może jednak litery ułożą się inaczej.

Losy dzieci podczas wojny to temat, który dobrze zrealizowany musi stać się bestsellerem. A Anthony Doerr zrealizował go naprawdę dobrze.
Nie będę się rozpisywać na temat fabuły - jest w opisie książki, a spoilerować nie zamierzam. Mogę się za to podzielić uczuciami, jakie towarzyszyły mi w trakcie czytania. Po pierwsze - przejmujący smutek. To chyba oczywiste: dzieci to...

Książka o niejednej tragedii, miłości i nadziei udowadniająca, że nie trzeba być ani specjalnie oryginalnym, ani zaskakującym, żeby złapać czytelnika za serce. Ostatnie strony przewracane z zapartym tchem w nocy. Niezły debiut.

Książka o niejednej tragedii, miłości i nadziei udowadniająca, że nie trzeba być ani specjalnie oryginalnym, ani zaskakującym, żeby złapać czytelnika za serce. Ostatnie strony przewracane z zapartym tchem w nocy. Niezły debiut.

Interesująca. Inna.
Ciekawy pomysł w połączeniu z dobrze prowadzoną narracją sprawiają, że książkę czyta się szybko. Przewracając kolejne strony, znajdziemy opisy wydarzeń zaskakujących (żeby tak w środku akapitu..!), wzruszających (na naprawdę wielu płaszczyznach) i takich, przy których nie sposób się nie uśmiechnąć (mnie poczucie humoru autorki bardzo przypadło do gustu). Poznamy też historie ludzi, którzy mimo bycia bohaterami drugoplanowymi, zapadają w pamięć. Przynajmniej mnie zapadli.

Interesująca. Inna.
Ciekawy pomysł w połączeniu z dobrze prowadzoną narracją sprawiają, że książkę czyta się szybko. Przewracając kolejne strony, znajdziemy opisy wydarzeń zaskakujących (żeby tak w środku akapitu..!), wzruszających (na naprawdę wielu płaszczyznach) i takich, przy których nie sposób się nie uśmiechnąć (mnie poczucie humoru autorki bardzo przypadło do gustu)....