Książkę mi dzisiaj dostarczono, dziękuję raz jeszcze!

Książkę mi dzisiaj dostarczono, dziękuję raz jeszcze!

Ojojoj ja bardzo dziękuję za gratulacje i wygraną i gratuluję również :)

Ojojoj ja bardzo dziękuję za gratulacje i wygraną i gratuluję również :)

Dziękuję, serdecznie i gratuluje PuellaAeterna.

Dziękuję, serdecznie i gratuluje PuellaAeterna.

Gratulacje dziewczyny. Nagrody w pełni zasłużone :)

Gratulacje dziewczyny. Nagrody w pełni zasłużone :)

Zwyciężyły:
PuellaAeterna
Cyrysia
Gratuluję!

Zwyciężyły:
PuellaAeterna
Cyrysia
Gratuluję!

Dopisze się po konkursie, o ile temat nie jest zamknięty.

Wiesz co Ci powiem? Mam dwóch braci. Większość czasu się wyzywamy o cokolwiek ot tak, żeby sobie dopieprzyć, dla fanu.

Ale są momenty.

Bo jak masz największy dół to do kogo zadzwonisz?
Bo jak ktoś ma największy dół to co zrobi?
Bo jak brat najmniejszy nie ma kasy na to żeby iść na mecz to do kogo się zgłosi?
Bo jak przychodzisz najebany do domu to kto Cię uratuje, albo otworzy Ci drzwi i rozwiąże buty tak żeby rodzice nie usłyszeli? I vice versa.

Dobrze wiesz, że dobrze mieć brata.

Tyle, bo czuję że konkurs jest zamknięty, ale chciałem to napisać. :D

Dopisze się po konkursie, o ile temat nie jest zamknięty.

Wiesz co Ci powiem? Mam dwóch braci. Większość czasu się wyzywamy o cokolwiek ot tak, żeby sobie dopieprzyć, dla fanu.

Ale są momenty.

Bo jak masz największy dół to do kogo zadzwonisz?
Bo jak ktoś ma największy dół to co zrobi?
Bo jak brat najmniejszy nie ma kasy na to żeby iść na mecz to do kogo się zgłosi?
Bo...

Konkurs zakończony!
Wkrótce ogłoszę wyniki.

Konkurs zakończony!
Wkrótce ogłoszę wyniki.

Posiadam starsze rodzeństwo, które już ze mną nie mieszka i młodszą siostrę. Niestety kiedyś miałam fajne relazcje z moim rodzeństwem, ale wszystko się zmieniło. Z tym straszym rodzeństem rzadko co mam kontakt, ponieważ moją własne rodziny a z siostrą się kłócę. Zazwyczaj mama zwala wszystko na nasze znaki zodiaku lub mi się dostaje. Nie ufamy sobie i rzadko co robimy wspólnie. Zazwyczaj jest o wszystko ona zazdrosna, choć i tak ma wiecej niż ja. Będąc najmłodsza jest rozpieszczana przez mamę i zawsze wszystko dostaje.
Pomimo naszej relacji to i tak gdy grozi komuś coś zawsze stajemy po jednej stronie. Kiedyś ja jej pomogłam, ponieważ czułam się źle gdy ją wyzywali i poprosiłam by tego nie robili koledzy. Ona mi czasami pomaga gdy mam za wiele książek do czytania i czyta za mnie.
Niestety jest jedna wada jej. Ona kocha łamać wszystkie zasady i nie przeszczego zasady PRYWATNOŚĆ. Poza tym często giną mi moje rzeczy, bo mi je zabiera.
Pomimo jej charakteru i jaka jest to i tak ją KOCHAM. Bez niej przynajmniej wiem, że żyję. Gdy jej nie ma i nie ma głupich awantur to czuję się tak, jakby jakaś cząstka mnie odeszła.

Posiadam starsze rodzeństwo, które już ze mną nie mieszka i młodszą siostrę. Niestety kiedyś miałam fajne relazcje z moim rodzeństwem, ale wszystko się zmieniło. Z tym straszym rodzeństem rzadko co mam kontakt, ponieważ moją własne rodziny a z siostrą się kłócę. Zazwyczaj mama zwala wszystko na nasze znaki zodiaku lub mi się dostaje. Nie ufamy sobie i rzadko co robimy...

Między moją siostrą a mną jest 12 lat różnicy. Kiedy byłam mała pamiętam, że zajmowała się mną bardzo troskliwie, śpiewała mi kołysanki, wymyślała fenomenalne zabawy, później zaczął się okres gdy przychodzili do niej absztyfikanci, co również wspominam miło. Jednak gdy wyszła za mąż i urodziła dziecko różnica pokoleniowa nieźle nas podzieliła. Wprawdzie zajmowałam się Siostrzenicą, ale z siostrą nie mogłam się dogadać. Mamy różne charaktery, rożne zainteresowania. No i ten wiek… Bywały okresy poprawy naszych stosunków kończące się zawsze awanturą większą od poprzedniej. Jednak teraz gdy jestem starsza i te 12 lat różnicy nie wydaje się całą epoką(aczkolwiek uważam, że nie będę nigdy spotykać się z facetem, który byłby starszy od mojej siostry), możemy sobie usiać, napić się piwa, zapalić papierosa(z którymi to chowamy się przed rodzicami :P) pogadać i posłuchać starego dobrego disco polo. Widzę, że te kontakty poprawiają się wciąż i wciąż, że to moja siostra, kobieta z którą łączy mnie ta sama krew, te same wspomnienia. I chociaż zawsze lepszy kontakt miałam z kuzynek z którym się wspólnie wychowywałam, bo nasi rodzice pracowali i to On był bratem od ochrzanienia mnie, pocieszenia i kazania mi się „ocząsnąć”. To mimo wszystko z Siostrą łączy mnie ta szczególna, żeby nie powiedzieć magiczna więź, którą zrozumie tylko inna siostra

Między moją siostrą a mną jest 12 lat różnicy. Kiedy byłam mała pamiętam, że zajmowała się mną bardzo troskliwie, śpiewała mi kołysanki, wymyślała fenomenalne zabawy, później zaczął się okres gdy przychodzili do niej absztyfikanci, co również wspominam miło. Jednak gdy wyszła za mąż i urodziła dziecko różnica pokoleniowa nieźle nas podzieliła. Wprawdzie zajmowałam się...

Moja historia będzie trochę inna, niż większość tu przedstawionych. Ja nigdy bowiem swojego rodzeństwa, takiego biologicznego nie miałam.

Gdy byłam mała, wydawało mi się, że każda rodzina wygląda tak jak moja. Miałam mamę , którą kochałam ponad życie, dziadków rozpieszczających mnie do granic możliwości, i wujka (brata mamy) który przejął na siebie obowiązki mojego ojca. I tak trwaliśmy pod jednym dachem, trochę nietypowo, ale szczęśliwie. Jako jedynaczce często mi się nudziło, zwłaszcza kiedy za oknem było nieciekawie, i w żaden sposób nie mogłam się przyłączyć do zabaw innych dzieci. Moja kreatywność wtedy przechodziła granice, i doprowadzała dorosłych wręcz do szału.

Kiedy skończyłam cztery lata, wujek kogoś poznał. Ta kobieta (obecnie moja ciotka) coraz częściej zaczęła odwiedzać nasz dom, obdarowując mnie przy każdej okazji drobnymi upominkami. Nie minęły dwa lata, a nasza rodzina liczyła już sobie kolejnego członka - nieśmiałą, dobrą Ciocię o imieniu Halinka i burzy kręconych włosów, o jakich i ja marzyłam. Na tym jednak nie koniec zmian w moim życiu. Kilka miesięcy później, kiedy ja właśnie miałam opuścić progi przedszkola i udać się do szkoły na świecie pojawił się Patryk. Do dziś pamiętam dzień, w którym został przywieziony ze szpitala - malutki, zapłakany tłumoczek o ślicznych niebieskich oczach. Dziwiło mnie strasznie, jak takimi mikroskopijnymi paluszkami mógł uchwycić moją dłoń... jednak to wrażenie początkowej euforii mineło dość szybko, a zastąpiło je uczucie rozczarowania. W myślach bowiem spacerowałam już z wózeczkiem po podwórku dopuszczając do jego pchania jedynie najbliższe memu sercu koleżanki, a tu co ? kaszki, kupki, pieluszki i ten wieczny wrzask... o wszystko. Dalej było już tylko gorzej - za wszystkie zabawy zakończone jakimikolwiek szkodami odpowiadałam ja; niezależnie od tego czy był to stłuczony talerz, czy siniec na kolanie. Zaczęło się grzebanie po moich prywatnych rzeczach, notoryczne skarżenie, a siniaków i guzów nabitych podczas przepypchanek nikt nie może zliczyć..

Od tamtych czasów minęło już kilkanaście lat. Nie pamiętam złego, a opisywane wydarzenia pozostały jedynie humorystycznym dodatkiem do wspomnień. Młody wyrósł na najwspanialszego człowieka, jakim nie byłby chyba nawet rodzony brat ! Mimo pewnej różnicy wieku obecnie potrafimy się świetnie dogadać , i spędzamy razem masę czasu. Oboje gramy w tenisa, uwielbiamy jeździć na rowerze, a jeśli chodzi o walory fizyczne często obcy ludzie nie chcą nam wierzyć, że nie jesteśmy rodzeństwem. Wspieramy się wzajemnie w każdej podjętej decyzji i wierzymy, że już zawsze tak będzie. Jesteśmy najlepszym dowodem na to, że aby czuć się ze sobą związanym tak silnie jak brat i siostra z krwi i kości posiadanie wspólnych rodziców wcale nie jest konieczne. Wystarczy magiczna siła uczuć, wspólne wspomnienia i ta jedyna, trudna do określenia więż, wytwarzająca się w okresie wczesnego dzieciństwa. Kocham Patryka. I wiem, że to nigdy się nie zmieni.

Moja historia będzie trochę inna, niż większość tu przedstawionych. Ja nigdy bowiem swojego rodzeństwa, takiego biologicznego nie miałam.

Gdy byłam mała, wydawało mi się, że każda rodzina wygląda tak jak moja. Miałam mamę , którą kochałam ponad życie, dziadków rozpieszczających mnie do granic możliwości, i wujka (brata mamy) który przejął na siebie obowiązki mojego ojca. I...