Takiej sprawy jeszcze nie było, odkąd służę. Sprawy niezwykle trudnej- zaginionych parówek z planu filmowego. Śledztwo od początku szło jak po grudzie, lecz wreszcie nastąpił przełom. Natrafiono na ślad mięsa ukrytego…w kiosku ruchu. Stary obmyślił akcję, usytuowaną w okolicach Morskiego Oka, która miała doprowadzić do ujęcia sprawców. Nie wiedzieć tylko dlaczego nadał jej dziwny kryptonim- „Tęcza”. Wymyślił, że to ja, przebrany za misia, poprowadzę tę prowokację, że niby nadaję się do tego najlepiej. Klepnął mnie w ramię i powiedział: „Ryszard, dasz radę. Wszystkie Ryśki to porządne chłopy”. Ucieszył mnie ten „awans”, zapytałem tylko, po co właściwie jest ten miś? A on na to, że nikt nie wie po co i nie muszę się obawiać, że ktoś zapyta, że to jest miś na skalę naszych możliwości. Więc tak przebrany stałem przyczajony za tą limbą, za tą różą, w tych smreczynach, gdy nagle dostrzegłem ich- parówkowych skrytożerców. Wyskoczyłem wprost przed nich i dostrzegłem w ich oczach strach. Pomyślałem- mam Was! Lecz nagle oni wybuchli śmiechem prosto w moją misiową twarz, a jeden z nich zawołał do drugiego „Panie kierowniku! Oczko mu się odlepiło. Temu misiu”. No tak, felerny kostium, zostałem zdekonspirowany. Lecz nieoczekiwanie zza zarośli naprzeciw zaczęło dochodzić warczenie i sapanie, i nagle wyskoczyły dwa prawdziwe niedźwiedzie i rzuciły się na poszukiwanych. Pewnie wyczuły parówki. A trzeba było jeść oscypki…

Takiej sprawy jeszcze nie było, odkąd służę. Sprawy niezwykle trudnej- zaginionych parówek z planu filmowego. Śledztwo od początku szło jak po grudzie, lecz wreszcie nastąpił przełom. Natrafiono na ślad mięsa ukrytego…w kiosku ruchu. Stary obmyślił akcję, usytuowaną w okolicach Morskiego Oka, która miała doprowadzić do ujęcia sprawców. Nie wiedzieć tylko dlaczego nadał jej...

- Biały niedźwiedź prowadzi samotny tryb życia, żeruje o zmroku i w nocy. Gatunek...na wolności bardzo pospolity...
Zachciało się BORowikom pogadanek przed akcją. Gdzie ja to już słyszałem...?
Tak, tak, będę żerował - w dzień, i w nocy. W misiej skórze. Osobiście! Podwładnych nie będę narażał. Niedźwiedzie na Krupówkach były może kiedyś gatunkiem pospolitym, ale dziś?! W Warszawie mają nieaktualne dane. Zostały tylko dwa. Teraz biały miś tutaj to gatunek endemiczny. Albo na gościnnych występach w Europie, albo wyłapane. Bo ekolodzy usilnie próbują zwiększyć pogłowie w Arktyce. Mówią, że ONZ na wniosek WWF wprowadzi dopłaty od sztuki. Od razu zrobił się czarny rynek na białe niedźwiedzie. I wywożą je - na białe niedźwiedzie. Wypić to może tam jest co - wiadomo niedźwiedź kołnierza nie używa, to nie wylewa. Warunki klimatyczne dla futrzaka też w sam raz, ale kto będzie gibał za ruble i się rozmnażał bez dodatku za pracę w szkodliwych warunkach? Zresztą i tak nie chcą płacić. Dlatego Stowarzyszenie Białych Niedźwiedzi w Polsce złożyło wniosek o ochronę. Liga Ochrony Przyrody ich olała - "komputerowy formularz nie przewiduje objęcia tego gatunku ochroną w Polsce". Teraz ja muszę ich obronić. Ogłoszenie w gazecie wykupiłem na tydzień: "fotki z misiem przy Morskim Oku codziennie od rana do nocy". Nie zdążę zmarznąć - jakiś Misza z krajowym joint venture zjawi się bez pudła. A wtedy wpadną w moje niedźwiedzie łapy...

https://www.youtube.com/watch?v=O6FdYoLRJbs

- Biały niedźwiedź prowadzi samotny tryb życia, żeruje o zmroku i w nocy. Gatunek...na wolności bardzo pospolity...
Zachciało się BORowikom pogadanek przed akcją. Gdzie ja to już słyszałem...?
Tak, tak, będę żerował - w dzień, i w nocy. W misiej skórze. Osobiście! Podwładnych nie będę narażał. Niedźwiedzie na Krupówkach były może kiedyś gatunkiem pospolitym, ale dziś?! W...

Siedziałem schowany za zaspą już drugą godzinę. Było mi już znacznie zimniej, niż przed świtem, kiedy wyjeżdżałem. Kostium niedźwiedzia, należący pewnie wcześniej do jakiejś zapijaczonej atrakcji z Krupówek już dawno oblepił się śniegiem, który od razu zamarzał tworząc uczucie betonowych bucików - symbol szmirowatych kryminałów. Czułem jak para wodna z moich ust skrapla się na masce w kształcie łba misia. Nie było to uczucie dodające uroku całej akcji. Rozmyślałem o sprawie. O niby przypadkowych lawinach i skręconych karkach ofiar spadających po kamienistych zboczach. Nie dawał mi spokoju zdeformowany strzęp miedzi. Wyglądał zupełnie jak fragment łuski, ale nie dało się go zidentyfikować. To była możliwa wersja, mieliśmy w końcu jedną przedziurawioną ofiarę, z której morderca wydłubał pocisk. Zrobił to z chirurgiczną precyzją.
Nagle tuż przede mną, pod moimi nogami, utworzył się niewielki punkt w śniegu, któremu towarzyszył obłok białego puchu. Pół sekundy później znajomy huk. Wystrzał. Mój mózg dokonał natychmiastowej analizy. Dźwięk doskonale znany mi z wojska.
- Dragunow, k*rwa! - krzyknąłem do reszty i zaczałem uciekać.
Dragunow, był znanym karabinem snajperskim, a jego dźwięku nie mógł pomylić nikt, kto strzelał z niego choć raz. Biegłem i wrzeszczałem do innych, a punktów na śniegu przybywało. Każdemu towarzyszył opóźniony dźwięk wystrzału. Wtedy wszyscy zrozumieli, że to nie Aneta była przynętą, Aneta była częścią planu. Planu polowania na nas.

Siedziałem schowany za zaspą już drugą godzinę. Było mi już znacznie zimniej, niż przed świtem, kiedy wyjeżdżałem. Kostium niedźwiedzia, należący pewnie wcześniej do jakiejś zapijaczonej atrakcji z Krupówek już dawno oblepił się śniegiem, który od razu zamarzał tworząc uczucie betonowych bucików - symbol szmirowatych kryminałów. Czułem jak para wodna z moich ust skrapla się...

Z głośników leci smutna piosenka o miłości. Stałem w przebraniu białego misia, dygając w rytm tej piosenki. Podkomisarz Artur w cywilnym ubraniu stał na wprost mnie.
- Zdjęcie z białym misiem? Jedyny taki okaz, za jedyne 20 złotych! - wołał.
Nagle podbiega do mnie ona. Wylewa na mnie wrzątek z kawą i drze się z całych sił w płucach.
- Oszalałaś? - zasłaniam się niedźwiedzimi łapami podczas gdy ona okłada mnie swoim plecakiem z całych sił.
- Jak mogłeś! Jak mogłeś ty parszywy draniu! - krzyczy. podkomisarz Andrzej stoi osłupiały. Pod drzwiami baru nad Morskim Okiem zebrali się wszyscy turyści będący w lokalu.
- Ty parszywy draniu! Nienawidzę Cię. Jak mogłeś mi to zrobić!
- Anno, to nie tak! - próbowałem wyjaśnić. Ale ona już odbiegła w stronę gór. Chciałem biec.
- Zostaw ją! - Andrzej powstrzymał mnie tak by wszyscy to widzieli- Poradzi sobie.
Usiadłem opierając głowę o ramiona. Zaczynało robić się ciemno. Kątem oka zobaczyłem postać kierującą się w stronę, w którą pobiegła Anna. Anna szlochała pod lasem. Nie była tam sama. Był juz przy niej. Widziałem jeszcze jak od ostrza jego noża odbiło się wychodzące światło księżyca. Upadłem potykając się o wystający korzeń drzewa. Usłyszałem jej krzyk.
- Jasna mać! - wstałem i biegłem.
Było już po wszystkim. Ekipa ukryta w zaroślach obezwładniła go zanim zdążył wykonać ruch w stronę Anny. Wszystko się udało. Łzy pojawiły mi się w oczach.
- To było duże ryzyko - pomyślałem. Dobiegłem na miejsce i przytuliłem Annę.

Z głośników leci smutna piosenka o miłości. Stałem w przebraniu białego misia, dygając w rytm tej piosenki. Podkomisarz Artur w cywilnym ubraniu stał na wprost mnie.
- Zdjęcie z białym misiem? Jedyny taki okaz, za jedyne 20 złotych! - wołał.
Nagle podbiega do mnie ona. Wylewa na mnie wrzątek z kawą i drze się z całych sił w płucach.
- Oszalałaś? - zasłaniam się...

Brrr,jaki ziąb.Ale,czekam i czekam.Lornetka mi przyrasta do oczu.
Ciągle obserwuje.Oto,kilu turystów idących po szlaku.
O jakaś dziewczyna zboczyła,ze szlaku.Co ona robi,a zdjęcia komórką.
Normalnie bym jej zwrócił uwagę.
Ale,teraz nie mam czasu.
O jest,wreszcie to on.Poszukiwany,nie działam sam.Muszę mieć wsparcie.
Zawiadamiam ekipę.Jest tu w pobliżu.Przebrani za baców i juhasów.
Już się nam nie wyrwie.

Brrr,jaki ziąb.Ale,czekam i czekam.Lornetka mi przyrasta do oczu.
Ciągle obserwuje.Oto,kilu turystów idących po szlaku.
O jakaś dziewczyna zboczyła,ze szlaku.Co ona robi,a zdjęcia komórką.
Normalnie bym jej zwrócił uwagę.
Ale,teraz nie mam czasu.
O jest,wreszcie to on.Poszukiwany,nie działam sam.Muszę mieć wsparcie.
Zawiadamiam ekipę.Jest tu w pobliżu.Przebrani za baców i...

Ja przebrany za białego misia? Ja? No chyba im się w tych głowach na prawdę poprzewracało. No ale zawsze musi się znaleźć jakiś głupi. Tylko dlaczego to zawsze muszę być ja? Ostrzegam, że to już jest ostatni raz. Jak następnym razem wymyślą taką głupotę, to poślę ich w diabły. Co oni myślą, że ja w zoo występuję? Taka ważna akcja a ja się muszę ośmieszać. Chodzę nad morskim okiem w tym durnowatym stroju już od godziny a tu dalej nic. Jak ten informator coś kręcił, to chyba połamię mu wszystkie kości. Zobaczyłem jakiś ruch po mojej prawej stronie. To on. Dobrze sobie zapamiętałem tą gębę, przez którą siedzę w tym głupim stroju. Dałem dyskretny znak moim ludziom i podszedłem w stronę przestępcy.
- Dzień dobry, czy zechciałby pan sobie zrobić ze mną zdjęcie - Boże co za żenada.
- Odczep się grubasie mam, lepsze rzeczy do roboty - oj miluśki to on nie jest
- To dobrze, bo właśnie taką odpowiedź chciałem usłyszeć - jednym ruchem powaliłem go na ziemie i usiadłem na nim. Reszta poszła bardzo szybko. Moi ludzie go skuli i zaprowadzili do radiowozu a ja wreszcie mogłem ściągnąć to durnowate przebranie.

Ja przebrany za białego misia? Ja? No chyba im się w tych głowach na prawdę poprzewracało. No ale zawsze musi się znaleźć jakiś głupi. Tylko dlaczego to zawsze muszę być ja? Ostrzegam, że to już jest ostatni raz. Jak następnym razem wymyślą taką głupotę, to poślę ich w diabły. Co oni myślą, że ja w zoo występuję? Taka ważna akcja a ja się muszę ośmieszać. Chodzę nad morskim...

Poprawiam kostium, który jest wyraźnie za duży, ale jak powiedziała wyjątkowo obrażona na cały świat kobieta w wypożyczalni "to nie jej wina, że zostały same L-ki". Muszę się jednak ukrywać, bo mam zdemaskować mojego największego wroga. Zrezygnowana idę w kierunku, w którym ma się odbyć cała akcja. Konspiracyjnie zakrywam twarz gazetą jak każdy profesjonalny detektyw w filmie. Widzę przez szybę kawiarni jak przekazywane są pieniądze za jeden z największych przekrętów w historii i wiem, że muszę wkroczyć. Wtykam gazetę w kieszeń na misiowym zadku. Podchodzę do mężczyzn i próbuję zdjąć przepoconą głowę od kostiumu i odkryć swoją tożsamość, ale nie chce ona zejść. Jak prawdziwa profesjonalistka nie tracę zimnej krwi tylko mówię pewnym głosem:
-Oddajcie pieniądze.
Przyglądają się sobie nawzajem, jeden z nich poprawia swój krawat i szuka czegoś w kieszeni.
-Tyle starczy?- wciska mi monetę dobrotliwie w dłoń- A teraz przepraszam, ale jesteśmy zajęci. Nie chcemy zdjęcia. Obędzie się. Jesteśmy tu w sprawach biznesowych nie turystycznych.
Wzdycham zrezygnowana i próbuje przez kostium wcisnąć guzik wzywający posiłki. Dlaczego zawsze rzucają mi te cholerne kłody pod nogi w zostaniu żeńską wersją Jamesa Bonda?

Poprawiam kostium, który jest wyraźnie za duży, ale jak powiedziała wyjątkowo obrażona na cały świat kobieta w wypożyczalni "to nie jej wina, że zostały same L-ki". Muszę się jednak ukrywać, bo mam zdemaskować mojego największego wroga. Zrezygnowana idę w kierunku, w którym ma się odbyć cała akcja. Konspiracyjnie zakrywam twarz gazetą jak każdy profesjonalny detektyw w...

Morskie Oko/ 27.01.2016/ 21:20/ temperatura -8C/ ciśnienie 1028 HPa

Mam na sobie strój białego misia. Idealnie wtapiam się w otoczenie. Stoję na środku drogi prowadzącej do Morskiego Oka. Mój cel zbliża się. Pędzi dorożką. Konie są zmęczone. Ja również.
Obok mnie stoi Stefan.
Zatrzymuje dorożkę.
-Panocek zrobi zdjęcie z misiem!
Już jest w środku i ciągnie mnie za sobą.
-Piękny miś, zakopiański miś, tylko dziesięć złotych dla szanownego pana. Najładniejszy miś stąd do Krupówek. Na pamiątkę dla dzieci, dla żony, dla babci. Pan pójdzie, zrobimy zdjęcie. Dziesięć złotych panocku, a pamiątka na całe życie. A misie zakopiańskie już na wymarciu. Już tylko cztery zostały, pod ochroną wszystkie, na mrozie muszą pracować, katar mają, rent ZUS nie chce dawać, szkoda misiów. Futerko wyleniałe, nos suchy, leki drogie. Pójdźmy panocku, taki piękny wieczór, konie zmęczone, koń też człowiek, odpocząć musi!

Nim się zorientowałem, ściskałem podejrzanego w niedźwiedzim uścisku i szczerzyłem zęby do aparatu.Z pierwszym błyskiem flesza poczułem za sobą szybki ruch. To moi ludzie w strojach maskujących zakładali Podejrzanemu kajdanki na ręce. Szkoda. Chciałem krzyknąć "na ziemię, gnoju!".
Równocześnie zza drzew wyłonił się Sebastian Karpiel Bułecka z zespołem.Rozbłysnęły światła.Z lewej grupa tancerzy tańczyła czardasza w śniegu. Jakie piękne aresztowanie!!!
Podejrzany spojrzał na mnie z wrogością. A potem z jeszcze większą wrogością na Stefana, który zażądał swojej dychy za zdjęcie z misiem.

Morskie Oko/ 27.01.2016/ 21:20/ temperatura -8C/ ciśnienie 1028 HPa

Mam na sobie strój białego misia. Idealnie wtapiam się w otoczenie. Stoję na środku drogi prowadzącej do Morskiego Oka. Mój cel zbliża się. Pędzi dorożką. Konie są zmęczone. Ja również.
Obok mnie stoi Stefan.
Zatrzymuje dorożkę.
-Panocek zrobi zdjęcie z misiem!
Już jest w środku i ciągnie mnie za sobą.
...

21 styczeń zimno jak diabli w tym Zakopanem. Na moje oko minus 10, a może i nawet minus 20 kogo to obchodzi kiedy zębami mogę zagrać każdą melodię świata.
-Praca w terenie – ulubione zajęcie do którego przydziela mnie komisarz od siedmiu boleści – spodoba Ci się – jeszcze burknął pod nosem. Moje zadanie złapać kieszonkowca. Czy do takich robótek jestem potrzebny? Ja Wiktor Forst mam na swoim koncie więcej rozwiązanych spraw niż cała banda żółtodziobów włącznie. To mi się trafiło arcytrudne zadanie – zimno, samotnie, a na dodatek ten strój – biały miś. Aż chce się zanucić piosenkę o „smutnym białym misiu”. Na dodatek ten strój wykonano chyba z lnianego worka – swędzi, a nie mam nawet jak się podrapać.
Nareszcie, po wielu godzinach pozowania do fotografii zobaczyłem podejrzanego – kręci się tutaj od godziny, spogląda na turystów i próbuje wtopić się w tłum. Czas więc ruszyć do akcji.
- stać policja! – czemu oni zawsze musza uciekać? Zmarznięty ubrany w sztywny strój jak go mam złapać? Na dodatek kto mi buchnął kajdanki i odznakę? Polska to kraj zawodowych złodziei czy jak?
Cofam ostatni wpis; Polska to cudowny kraj o obywatelskich postawach. Dzięki pomocy starego bacy z ciupaską złapałem rzezimieszka, odzyskałem blachę i szef się o niczym nie dowiedział. Przy okazji zarobiłem z pozowania parę groszy, a gościnny baca poczęstował mnie „herbatą z prądem. Od dziś zmieniam swojego operatora energii. Historia z happy endem, tylko co zrobić z tą wysypką na plecach?

21 styczeń zimno jak diabli w tym Zakopanem. Na moje oko minus 10, a może i nawet minus 20 kogo to obchodzi kiedy zębami mogę zagrać każdą melodię świata.
-Praca w terenie – ulubione zajęcie do którego przydziela mnie komisarz od siedmiu boleści – spodoba Ci się – jeszcze burknął pod nosem. Moje zadanie złapać kieszonkowca. Czy do takich robótek jestem potrzebny? Ja Wiktor...

nie cierpię prowokacji. po co to w ogóle jest? i tak sprawca zazwyczaj wyczuwa albo domyśla się że coś tu śmierdzi i nie daje się złapać na gorącym uczynku. A my tracimy czas i pieniądze podatników i do tego robimy z siebie pośmiewisko. No właśnie miałem dziś pecha, losowaliśmy kto się przebiera za Misia, bo nikt nie chciał ciepłego wdzianka, taaa każdy by wolał ciepłą kurtkę i broń a tymczasem mi się dostało ciepłe futro w którym nie można schować broni i przezwisko którego się szybko nie pozbędę. I to ciągłe nucenie które słyszę w słuchawce " hej dziewczynooo ooo spójrz na misia aaa!". Przysięgam że skopię im tyłki po robocie. Kto to wymyślił że przestępca z drogimi klejnotami będzie uciekał za granicę przez góry...i to najwyższe w Polsce, trudne i niebezpieczne. Jest tyle łatwiejszych sposobów na ucieczkę. Oho chłopaki przestańcie śpiewać tę kretyńską piosenkę, podejrzany facet zbliża się do schroniska, ten w hawajskim szaliku, już bardziej nie mógł być widoczny. Za bardzo się rozgląda i nie ma ze sobą żadnego bagażu. Ominą wejście i nie wygląda jakby podziwiał widoki. Możliwe że jest uzbrojony, dobrze że oddala się od turystów, ale za chwilę stracę go z widoku.
- Janek jesteś najbliżej, bierz go Miśku, my nie zdążymy.
- Kurde, nie mam broni a futro krępuje ruchy, by to szlag trafił. Ruszam w pościg podejrzany kieruje się ścieżką za schroniskiem, mam nadzieje że nie będzie uderzał na Rysy...
Tak, już widzę te nagłówki gazet "Niedźwiedź polarny na Morskim Oku"

nie cierpię prowokacji. po co to w ogóle jest? i tak sprawca zazwyczaj wyczuwa albo domyśla się że coś tu śmierdzi i nie daje się złapać na gorącym uczynku. A my tracimy czas i pieniądze podatników i do tego robimy z siebie pośmiewisko. No właśnie miałem dziś pecha, losowaliśmy kto się przebiera za Misia, bo nikt nie chciał ciepłego wdzianka, taaa każdy by wolał ciepłą...