Już od dawna planowaliśmy te wakacje. Tak bardzo chcieliśmy odpocząć od pracy, codziennych obowiązków, spędzić ten czas tylko we dwoje. Więc postanowiliśmy wyjechać nad morze. Wraz z chłopakiem z wyprzedzeniem co będziemy robić każdego dnia, co zwiedzimy, co zobaczymy. Gdy już wreszcie przyszedł dzień wyjazdu, nie mogliśmy się doczekać jak znajdziemy się na miejscu. Planowaliśmy, że od razu udamy się na plażę. Okazało się, że pogoda nie jest na tyle dobra, aby się opalać, ale możemy spokojnie pospacerować, posiedzieć, posłuchać szumu fal i popatrzeć na morze.

Siedzieliśmy już dłuższy czas i zrobiło się już chłodno, więc postanowiliśmy pójść do hotelu po cieplejsze ubrania. Podnosimy się, gdy nagle mój chłopak klęka i usiłuje wyjąć coś z kieszeni. Bardzo się przy tym denerwuje i ja też bo domyślam się co to jest. Wyjmuje śliczne pudełko w kształcie serca i pyta: Zostaniesz moją żoną ? Oczywiście, że tak !! Czy mogłabym się nie zgodzić ? Oczywiście, że nie!! Zakłada mi pierścionek na palec, a ja z tej radości i zaskoczenia płaczę.

To były moje najlepsze wakacje w życiu. A więc z nad morza zamiast chłopaka przywiozłąm narzeczonego!

Już od dawna planowaliśmy te wakacje. Tak bardzo chcieliśmy odpocząć od pracy, codziennych obowiązków, spędzić ten czas tylko we dwoje. Więc postanowiliśmy wyjechać nad morze. Wraz z chłopakiem z wyprzedzeniem co będziemy robić każdego dnia, co zwiedzimy, co zobaczymy. Gdy już wreszcie przyszedł dzień wyjazdu, nie mogliśmy się doczekać jak znajdziemy się na miejscu....

Jestem fanką morza odkąd pamiętam, nie góry, nie jeziora, dla mnie zawsze istniało tylko morze. W dziecięcych marzeniach powtarzałam, że kiedyś tam zamieszkam, a ponieważ tak się nie stało to każdego roku choćby na chwilę muszę tam być. Moja ukochana babcia nigdy nie rozumiała mojego zachwytu "nad tą wielką wodą", obiecałam jej jednak, że kiedyś ją przekonam.. Kiedy babcia już poważnie chorowała postanowiłam obietnicę spełnić i zabrać ją na weekend. Pojechałyśmy we dwie, i do dzisiaj moją najlepsza pamiątką jest nasze wspólne zdjęcie znad morza i słowa babci " teraz rozumiem o czym mówiłaś i co cię tak uwiodło, tu jest tak pięknie". Babci już nie ma ze mną, ale codziennie na mnie zerka ze zdjęcia z pięknym uśmiechem i zachwytem na ustach kiedy stoimy wpatrzone w piękne fale.

Jestem fanką morza odkąd pamiętam, nie góry, nie jeziora, dla mnie zawsze istniało tylko morze. W dziecięcych marzeniach powtarzałam, że kiedyś tam zamieszkam, a ponieważ tak się nie stało to każdego roku choćby na chwilę muszę tam być. Moja ukochana babcia nigdy nie rozumiała mojego zachwytu "nad tą wielką wodą", obiecałam jej jednak, że kiedyś ją przekonam.. Kiedy babcia...

Zapach.
Nie do pomylenia z niczym innym, zapach morza.
Wyczuwa się go już nawet wtedy, gdy od morza dzieli nas jeszcze spora odległość.
Nie można go zabrać, jest wieczny, spokojny, cierpliwy, bardzo charakterystyczny. Nie można go zatrzymać, ale jednocześnie on nigdzie się nie wybiera.
Pozornie szybko go zapominamy. Wracamy do swoich domów, kończy się urlop, zapach się ulatnia z głowy, ale wystarczy znów go poczuć po jakimś czasie, żeby się przekonać, że tego zapachu się nie zapomina.
Lubię zapach morza we włosach, na skórze po wyjściu ze słonej wody na gorące słońce, w ubraniach rozpakowywanych już w domu, po powrocie z wakacji.
W ciągu roku bardzo dużo jeżdżę samochodem, przemierzam codziennie sporo kilometrów, odkrywam nowe i pokonuję dobrze znane drogi. I mimo wielu pokonanych dystansów moją ulubioną drogą, choć teraz to już tylko wspomnienie, albo marzenie, jest pusta, jasna i prosta droga na Hel, gdzie zapach morza przeplata się z widokiem zatoki. I najpiękniejsze jest to, jak tamten krajobraz tańczy z zapachem morza. Jak widok wody podsycony zapachem morza powoduje szaleńczy taniec zmysłów.. I znów chcę nad morze!!

Zapach.
Nie do pomylenia z niczym innym, zapach morza.
Wyczuwa się go już nawet wtedy, gdy od morza dzieli nas jeszcze spora odległość.
Nie można go zabrać, jest wieczny, spokojny, cierpliwy, bardzo charakterystyczny. Nie można go zatrzymać, ale jednocześnie on nigdzie się nie wybiera.
Pozornie szybko go zapominamy. Wracamy do swoich domów, kończy się urlop, zapach się...

Nad morzem zawsze zbieram bursztyny, które do dziś dnia chowam w pudełeczko po paskach do glukometru, tam zawsze są szczelnie zamknięte i zawsze gdy chce mogę je otworzyć i wrócić wspomnieniami do tamtych dni. Ale ostatnio z nad morza przywiozłam kamień, nie był to zwykły kamień, ale udało mi się znaleźć kamień w kształcie serca, coś niepowtarzalnego.

Nad morzem zawsze zbieram bursztyny, które do dziś dnia chowam w pudełeczko po paskach do glukometru, tam zawsze są szczelnie zamknięte i zawsze gdy chce mogę je otworzyć i wrócić wspomnieniami do tamtych dni. Ale ostatnio z nad morza przywiozłam kamień, nie był to zwykły kamień, ale udało mi się znaleźć kamień w kształcie serca, coś niepowtarzalnego.

Jako studentka byłam w Nadmorskim Parku Krajobrazowym, by wycinać brzozy na wrzosowiskach pod Ostrowem. Darmowe wakacje, trochę pracy od 5 rano do południa i szczytny cel - była to akcja ekologiczna na rzecz zachowania wrzosowisk. Co przywiozłam z tej wyprawy? Boreliozę, do dziś ją mam, więc pamięć o tamtych wakacjach wciąż żywa!

Jako studentka byłam w Nadmorskim Parku Krajobrazowym, by wycinać brzozy na wrzosowiskach pod Ostrowem. Darmowe wakacje, trochę pracy od 5 rano do południa i szczytny cel - była to akcja ekologiczna na rzecz zachowania wrzosowisk. Co przywiozłam z tej wyprawy? Boreliozę, do dziś ją mam, więc pamięć o tamtych wakacjach wciąż żywa!

Nie ma nic gorszego dla rodzica niż wakacje z dziećmi w środku sezonu urlopowego. Zrozumiałam to dopiero niedawno, kiedy podczas wakacji spacer z moim dzieckiem w niezbyt popularnym nadmorskim miasteczku graniczył z cudem. Młody dostrzegał wszystkie autka- automaty za 2 zł i zanim orientowałam się, że trzeba zmienić kierunek, już wisiał mi na ramieniu i szlochał „Brumy! Brumy!”.
Myślę, że podobną nienawiścią do wożenia dzieci w sezonie nad morze pałał również mój tata. Dawno, dawno temu właśnie podczas takich wakacji dostrzegłyśmy z moją siostrą ósmy cud świata – balony foliowe! Co tam morze! Kupa piachu, kamienie i zimna woda! Stałyśmy jak urzeczone obok faceta z kijkiem pełnym balonów i postanowiłyśmy nie ruszać się stamtąd póki ktoś nam ich nie kupi. Rozpoczęłyśmy ostre negocjacje z tatą, że będziemy idealnie grzeczne, zjemy obiad i że już do końca wyjazdu nic nie będzie musiał nam kupować. W końcu udało się i zostałyśmy posiadaczkami najbardziej kolorowej papugi i bardzo uroczego, uśmiechniętego delfinka. Do końca pobytu nad morzem mieszkały pod sufitem naszego pokoju. Przyszedł jednak czas wyjazdu i pakowania. Rozpoczęły się kolejne negocjacje, bo my chciałyśmy zabrać balony ze sobą, a tata nie wyobrażał sobie podróży naszym małym, a w dodatku wyładowanym po dach autem, z foliowymi stworami. Myślę, że wygrałyśmy, bo byłyśmy dwie, a w dodatku bardzo głośne.
Tata marudził przez całą drogę, zwłaszcza gdy papuga przesuwała się na środek samochodu i go straszyła.

Nie ma nic gorszego dla rodzica niż wakacje z dziećmi w środku sezonu urlopowego. Zrozumiałam to dopiero niedawno, kiedy podczas wakacji spacer z moim dzieckiem w niezbyt popularnym nadmorskim miasteczku graniczył z cudem. Młody dostrzegał wszystkie autka- automaty za 2 zł i zanim orientowałam się, że trzeba zmienić kierunek, już wisiał mi na ramieniu i szlochał „Brumy!...

Ja mam w domu pewną pamiątkę z wyjazdu na obóz młodzieżowy do Cesenatico we Włoszech w 2000 r. Jest nią malutki jak fistaszek kawałek wulkanicznego pumeksu. Nie białego, a czarnego, porowatego i lekkiego. Wydobyłam go z piasku, gdy kopałam w nim ręką z nudów.

Ja mam w domu pewną pamiątkę z wyjazdu na obóz młodzieżowy do Cesenatico we Włoszech w 2000 r. Jest nią malutki jak fistaszek kawałek wulkanicznego pumeksu. Nie białego, a czarnego, porowatego i lekkiego. Wydobyłam go z piasku, gdy kopałam w nim ręką z nudów.

Moją najdroższą i jedyną pamiątką, jest zdjęcie z moją kuzynką z nad morza, którą w życiu widziałam tylko dwa razy. Mieszka w Szczecinie, a ja w Krakowie, po drugiej stronie Polski. Poznałam ją kiedy pojechałam z dziadkami nad morze, ona wraz z mamą, a moją ciocią też się wybrały nad morze i wtedy dowiedziałam się, że mam jeszcze jedną rodzinę. Byłyśmy tam zaledwie parę dni, ale zdążyłyśmy wiele rzeczy się o sobie dowiedzieć. Mam z nią jedno zdjęcie, które zawsze sprawia, że wracam wspomnieniami do tamtego lata, parę ładnych lat temu. Niestety, nie mam z nią kontaktu, bo będąc jeszcze nastolatką, nie pomyślałam by poprosić ją o jakiś kontakt i bardzo tego żałuję.

Moją najdroższą i jedyną pamiątką, jest zdjęcie z moją kuzynką z nad morza, którą w życiu widziałam tylko dwa razy. Mieszka w Szczecinie, a ja w Krakowie, po drugiej stronie Polski. Poznałam ją kiedy pojechałam z dziadkami nad morze, ona wraz z mamą, a moją ciocią też się wybrały nad morze i wtedy dowiedziałam się, że mam jeszcze jedną rodzinę. Byłyśmy tam zaledwie parę...

Pewnego pięknego i gorącego wieczoru nad naszym wspaniałym Bałtykiem znalazłam coś najwspanialszego i obecnie mi najdroższego - UCZUCIE jakim jest MIŁOŚĆ. :) Miłość tą zabrałam ze sobą do domu i jest ze mną do dziś i mam nadzieję pozostanie na zawsze.
A było to tak: spacerując po Orłowskim molo w Gdyni po prostu zauroczona widokiem po prostu ja typowy gapcio wpadłam na pewnego przystojniaka lekko go szturchając. :) No nic stało się, przeprosiłam i poszłam sobie dalej. Po chwili jednak przysiadłam na białej ławeczce, zwróciłam twarz ku coraz słabszym promieniom słońca i On przysiadł się do mnie. Od słowa do słowa, wymieniliśmy się numerami telefonów (wierzcie mi, od razu po prostu byłam pewna, że jest w porządku). I tak oto moje tygodniowe wakacje nad Bałtykiem okazały się początkiem wspaniałej życiowej przygody, która trwa do dziś. :D

Pewnego pięknego i gorącego wieczoru nad naszym wspaniałym Bałtykiem znalazłam coś najwspanialszego i obecnie mi najdroższego - UCZUCIE jakim jest MIŁOŚĆ. :) Miłość tą zabrałam ze sobą do domu i jest ze mną do dziś i mam nadzieję pozostanie na zawsze.
A było to tak: spacerując po Orłowskim molo w Gdyni po prostu zauroczona widokiem po prostu ja typowy gapcio wpadłam na...

Jestem typem człowieka, który raczej stroni od zwożenia do domu różnych drobiazgów i błyskotek z dalekich, czy bliskich podróży. Uważam, że jak na polskie standardy podróżuję dość często, bo zdarza się, że nawet kilkanaście razy do roku. Są to dla mnie wyjątkowe chwile, bez względu na to czy jestem w Zakopanem na weekend, czy wyleguję się na gorącej plaży w Grecji. Jedyną pamiątką, którą przywożę z tych wypraw są klisze pełne zdjęć, a tym samym wspomnień, które uwiecznione na fotografii nigdy nie przeminą. Żadna pocztówka, kamyk, wisiorek czy podkoszulek z charakterystycznym nadrukiem nie oddadzą tego co zdjęcie z moją roześmianą twarzą, gdy wraz z mym małżonkiem stoimy na tle jakiegoś pięknego, odwiedzanego przez nas akurat miejsca. Dzięki nim, nawet w później starości będę mogła zajrzeć do albumów i powspominać dawne czasy, gdy to się jeszcze podróżowało i zwiedzało świat.

Jestem typem człowieka, który raczej stroni od zwożenia do domu różnych drobiazgów i błyskotek z dalekich, czy bliskich podróży. Uważam, że jak na polskie standardy podróżuję dość często, bo zdarza się, że nawet kilkanaście razy do roku. Są to dla mnie wyjątkowe chwile, bez względu na to czy jestem w Zakopanem na weekend, czy wyleguję się na gorącej plaży w Grecji. Jedyną...