Było takie jedno lato, bardzo dla mnie ważne...
Późne lato (Roku Pańskiego 2010)-lub wczesna jesień-jak kto woli nad polskim morzem. Poszliśmy z Ukochanym mym na targ i w geście miłość kupił mi "pierścionek zaręczynowy" z 6,50 zł na tanim bazarku. Piękne oczko, nawet się świeciło;) i wdzięczna plastikowa obudowa;). Ale pierścionka mi nie dał, powiedział, że w odpowiednim czasie to zrobi=)(łachy bez-pomyślałam;)) Ten sam dzień (a dokładnie noc)- siedzimy na plaży, wieje lekki, ciepły wiatr, mrok rozjaśnia od czasu do czasu wychodzący zza chmur księżyc. Pijemy z Chłopakiem (ówczesnym-na dzień dzisiejszy to mój Mąż;)) szampana, lekko rozweseleni gadamy o głupotach. W pewnym momencie krzyknął "kto pierwszy dobiegnie do morza ten wygrywa". Dobiegłam druga...oczywiście...ale ku mojemu zaskoczeniu Chłopisko me Ukochane bachnął na dwa kolana i prosi mnie o rękę!=) i wkłada mi pierścień na palec=) "Głupotko moja kochana, jasne że zostanę Twoją żoną" i patrząc na pierścień "Kochanie-zobacz jak ten bubel się świeci! Dobrze zainwestowane 6,50 zł!"...Tyle tylko, że to nie był ten pierścionek kupiony na bazarku...tylko prawdziwy...=) ...można uznać że zaręczyny przebiegły w dość komiczny sposób;) podsumowując- znad morza przywiozłam narzeczonego i piękne zaręczynowe pierścionki=) (trój-pak-w szystko to było w komplecie;))

Było takie jedno lato, bardzo dla mnie ważne...
Późne lato (Roku Pańskiego 2010)-lub wczesna jesień-jak kto woli nad polskim morzem. Poszliśmy z Ukochanym mym na targ i w geście miłość kupił mi "pierścionek zaręczynowy" z 6,50 zł na tanim bazarku. Piękne oczko, nawet się świeciło;) i wdzięczna plastikowa obudowa;). Ale pierścionka mi nie dał, powiedział, że w odpowiednim...

Uwielbiałam przesiadywać wraz z tatą na jednej z wielu, ciepłych, dużych skał. Stopy mogły swobodnie pozostać w pełnym zanurzeniu w wodzie słonego morza, a policzki wystawione na promienie zachodzącego już Słońca, nabierały złocistej barwy. Widok miasteczka skąpanego w ostatnim blasku światła, był niebywale piękny.
Pewnego razu podczas moich zabaw w piasku, tata pozostawił mnie na chwilę, by samemu móc ponurkować w głębszych wodach. Nie minęło wiele czasu, nim tata wrócił trzymając w ręku jakiś drobny błyszczący przedmiot. Na dnie morza, między skałami dostrzegł ów przedmiot, sięgnął po niego i wydobył z piasku. Gdy stał już obok mnie, złapał mnie za nadgarstek i nałożył na niego srebrną bransoletkę, która miała w sobie kilka pięknych kamieni. Jeden z nich, największy jest turkusowy, a pozostałe mniejsze mają czerwoną barwę. Bransoletka sama w sobie jest piękna i ma dość specyficzny wygląd. Oczywiście stanowi dla mnie świetną pamiątkę z tamtych wakacji spędzonych w Hiszpanii. Dziś, bransoletka, po jedenastu latach od jej znalezienia, ma swoje miejsce w jednej z szufladek mojej toaletki.

Uwielbiałam przesiadywać wraz z tatą na jednej z wielu, ciepłych, dużych skał. Stopy mogły swobodnie pozostać w pełnym zanurzeniu w wodzie słonego morza, a policzki wystawione na promienie zachodzącego już Słońca, nabierały złocistej barwy. Widok miasteczka skąpanego w ostatnim blasku światła, był niebywale piękny.
Pewnego razu podczas moich zabaw w piasku, tata...

Dar morza[bookLink]270505|Dar morza[/bookLink]

Dar morza[bookLink]270505|Dar morza[/bookLink]

 [bookCover]270505|Dar morza[/bookCover]