Najbardziej ze wszystkiego chciałabym zmienić swoje podejście do życia. Zmieniłabym swoje 'nie chce mi się' na 'zrobię to!', 'po co mi to?' na 'spróbujmy czegoś nowego!'.

Najbardziej ze wszystkiego chciałabym zmienić swoje podejście do życia. Zmieniłabym swoje 'nie chce mi się' na 'zrobię to!', 'po co mi to?' na 'spróbujmy czegoś nowego!'.

Nic bym nie zmieniła. Życie jest piękne, takie jest. Ze wszystkimi słabościami, ułomnościami, wadami, przykrościami, z całym tym "plecakiem przeszłości", który dźwigamy na plecach. Właśnie to w nim takie piękne.

Nic bym nie zmieniła. Życie jest piękne, takie jest. Ze wszystkimi słabościami, ułomnościami, wadami, przykrościami, z całym tym "plecakiem przeszłości", który dźwigamy na plecach. Właśnie to w nim takie piękne.

To byłaby dla mnie ogromna szansa. Przeżyłabym moje drugie życie zupełnie inaczej niż dotychczasowe.

Zmieniłabym swój charakter.
Byłabym odważniejsza, pewniejsza siebie, śmielsza, ambitna, dążąca do celu i cierpliwa.
Zmieniłabym moją bojaźń odnośnie do okazywania uczuć.
Nie bałabym się okazywać swoich uczuć. Mówiłabym moim najbliższych, że ich kocham i okazywałabym im szacunek.
Zmieniłabym mój stosunek do nauki.
Zamiast poświęcać cały czas na czytanie, przyłożyłabym się lepiej do pochłaniania wiadomości o wiedzy i społeczeństwie, zdałabym lepiej maturę i dostałabym się na psychologię.
Zmieniłabym moje poukładane życie. Korzystałabym z uroków młodości i czerpała ile się da.
Zmieniłabym mój stosunek do ludzi.
Przede wszystkim nie przejmowałabym się opinią trzecich osób, a utrwalała dobre znajomości, przeistaczając je w przyjaźnie.

A gdy wcieliłabym te zmiany w moje nowe życia, znowu pragnęłabym kolejnego nowego życia, kolejnego nowego początku, aby to wszystko zmienić. Bo przecież te życie też nie byłoby idealne.

To byłaby dla mnie ogromna szansa. Przeżyłabym moje drugie życie zupełnie inaczej niż dotychczasowe.

Zmieniłabym swój charakter.
Byłabym odważniejsza, pewniejsza siebie, śmielsza, ambitna, dążąca do celu i cierpliwa.
Zmieniłabym moją bojaźń odnośnie do okazywania uczuć.
Nie bałabym się okazywać swoich uczuć. Mówiłabym moim najbliższych, że ich kocham i okazywałabym im...

Móć przeżyć swoje życie od nowa ? To byłoby coś pięknego, ale jedynie pod warunkiem ze pamiętałabym swoje błedy z wczesniejszego życia. Co bym zmieniła ? Wielokrotnie myślałam nad tym ze chciałabym zmienić swoje miejsce zamieszkania, uciec gdzieś gdzie bede mieć możliwosc rozwijania pasji, pracy-takiej która mnie uszczęsliwi. Ale żeby to zrobić musiałabym również zabrać moją rodzinę, przyjaciół. Bo kim jesteśmy bez nich ? Nic bez nich nie jesteśmy warci. Więc sprzedałabym swój dom , spakowała walizki i wyjechałabym z nimi wszystkimi do ciepłego kraju.Może Australia ? Kupiłabym mały domek i prowadziła sielankowe życie wsród osób dla mnie ważnych. Myśle, że jedyne czego bym nie zmieniła w swoim życiu to tego otoczenia zwierzętami. Zmieniłabym kierunek studiów na weterynarie, otworzyła swoją małą własną klinikę , również z egzotycznymi zwięrzętami. Tak, to było by moje życie, którego bym chciała.

Móć przeżyć swoje życie od nowa ? To byłoby coś pięknego, ale jedynie pod warunkiem ze pamiętałabym swoje błedy z wczesniejszego życia. Co bym zmieniła ? Wielokrotnie myślałam nad tym ze chciałabym zmienić swoje miejsce zamieszkania, uciec gdzieś gdzie bede mieć możliwosc rozwijania pasji, pracy-takiej która mnie uszczęsliwi. Ale żeby to zrobić musiałabym również zabrać...

Któregoś dnia bym powiedziała "co za katorga, znowu żyć w tych samych czasach. Toż to już wszystko widziałam i... ale... Chwila, moment. Jeszcze Wszechświata nie widziałam. Eureka! Mam pomysł!". Bym poszła na inżynierię kosmiczną, zbudowała swój statek kosmiczny i wyleciała w kosmos. Bym budziła się codziennie patrząc na gwiazdy czy na Ziemię czy na inne ciała niebieskie. Wiem, że bym wsuwała proszki na obiad, śniadanie i kolację, trudno, ale za to po "posiłkach" bym mogła pofruwać po kabinach i korytarzach. Dla NASA bym przeprowadziła badania komet i ziemi i atmosfery różnych planet, aby szybciej nauka o kosmosie szybciej się rozwijała. Zastanawiając się, ciekawe czy bym nie podała sobie ręce z jakimś kosmitą, gdybym doleciała poza nasz Układ Słoneczny. Może jakby mi jego świat się spodobał, to bym została. A może by znali odpowiedź na pytanie, co zrobić by być zwykłym człowiekiem.

By to była jedna długa wakacja od monotonności powtarzającego się życia, zapomnieć o swojej anormalności i zapomnieć o przewidywalności zdarzeń, a także by była nadzieją na to, by znaleźć sposób by być zwykłym śmiertelnikiem.

Któregoś dnia bym powiedziała "co za katorga, znowu żyć w tych samych czasach. Toż to już wszystko widziałam i... ale... Chwila, moment. Jeszcze Wszechświata nie widziałam. Eureka! Mam pomysł!". Bym poszła na inżynierię kosmiczną, zbudowała swój statek kosmiczny i wyleciała w kosmos. Bym budziła się codziennie patrząc na gwiazdy czy na Ziemię czy na inne ciała niebieskie....

Jeśli tylko dostałabym szansę przeżycia swojego życia na nowo, na pewno starałabym się wykorzystać dobrze każdą z jego chwil. Dużo więcej czasu poświęciłabym rodzinie i znajomym. Nie martwiłabym się tak dużo o błahe rzeczy, na które tak na prawdę nie mam żadnego wpływu. Cieszyłabym się z każdej, nawet najdrobniejszej rzeczy, bo kiedy teraz tak na to patrzę, to te małe rzeczy tak na prawdę były wielkimi. Starałabym się więcej podróżować, zwiedzić upragnione miejsca. Przestałabym gromadzić dobra materialne, a zaczęła kolekcjonować momenty. Żyłabym ze świadomością, że to moja ostatnia szansa na zrobienie wszystkich tych rzeczy, o których wcześniej marzyłam, a na które zabrakło mi czasu. Pojechałabym na mecze ulubionych klubów, koncerty ukochanych zespołów.. Przede wszystkim jednak chciałabym coś po sobie zostawić. Chciałabym, żeby ludzie mnie zapamiętali. Chciałabym zrobić coś, dzięki czemu ludziom żyło by się lepiej. Chciałabym żyć nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Bo czymże jest przeżywanie własnego życia tylko z korzyścią dla siebie?
Zrobiłabym wszystko, żeby drugą szansę wykorzystać w stu procentach.

Jeśli tylko dostałabym szansę przeżycia swojego życia na nowo, na pewno starałabym się wykorzystać dobrze każdą z jego chwil. Dużo więcej czasu poświęciłabym rodzinie i znajomym. Nie martwiłabym się tak dużo o błahe rzeczy, na które tak na prawdę nie mam żadnego wpływu. Cieszyłabym się z każdej, nawet najdrobniejszej rzeczy, bo kiedy teraz tak na to patrzę, to te małe...

Może będę jedną z nielicznych osób, które to powiedzą, ale nie zmieniłabym absolutnie niczego. Nawet jakieś przykre wspomnienia czy doświadczenia życiowe, bo to one razem z tymi dobrymi ukształtowały mnie i sprawiły, że jestem w tym momencie życia, gdzie jestem. Jakbym choćby cokolwiek zmieniła to mogłoby to runąć jak domek z kart, a tego bym sobie nie wybaczyła - nigdy. Żyć bez mojego kochanego męża i córeczki plus naszego pieska i całej mojej rodziny - stanowczo mówię - NIE!!!

Może będę jedną z nielicznych osób, które to powiedzą, ale nie zmieniłabym absolutnie niczego. Nawet jakieś przykre wspomnienia czy doświadczenia życiowe, bo to one razem z tymi dobrymi ukształtowały mnie i sprawiły, że jestem w tym momencie życia, gdzie jestem. Jakbym choćby cokolwiek zmieniła to mogłoby to runąć jak domek z kart, a tego bym sobie nie wybaczyła - nigdy....

Nowe życie przyniosłyby wiele zmian.
Zamieszkałabym na poddaszu, z którego widok rozciągałby się na góry. Ogoliłabym sobie głowę na łyso i zrobiła tatuaż na karku w kształcie przerażającego węża, do tego dołożyłabym kolczyki w nosie, brodzie i brwi. Kolorowe sukienki i sztywne żakiety zamieniłabym na czerń skórzanych spodni i ciężar wysokich butów. A twarz malowałabym na podobieństwo upiornego klauna. Zostałabym tatuażystką albo grałabym na bębnach w jakiejś kapeli rockowej. Na co dzień brałabym udział w wyścigach motocyklowych, a w weekendy zajmowałabym się wspinaczką wysokogórską lub wędkarstwem sportowym. Do tego miałabym niezwykłe umiejętności hakerskie, talent rysowniczy i szczęście w grach hazardowych.
I miałabym psa. Buldoga.
A także lustro wielkości ściany, w którym już nigdy więcej nie odbijałby się mój teraźniejszy nudny wizerunek.

Nowe życie przyniosłyby wiele zmian.
Zamieszkałabym na poddaszu, z którego widok rozciągałby się na góry. Ogoliłabym sobie głowę na łyso i zrobiła tatuaż na karku w kształcie przerażającego węża, do tego dołożyłabym kolczyki w nosie, brodzie i brwi. Kolorowe sukienki i sztywne żakiety zamieniłabym na czerń skórzanych spodni i ciężar wysokich butów. A twarz malowałabym na...

Gdyby istniała możliwość rozpoczęcia wszystkiego od nowa nie chciałabym z niej skorzystać. Wszystkie wydarzenia, które przeżyłam i decyzje, które podjęłam ukształtowały mnie na taką osobę, jaką jestem. Gdybym jednak nie miała wyboru i rozpoczęła swoje życie od nowa moim celem byłoby przeczytanie tych książek, których nie udało mi się wcześniej, poznanie lepiej tych ludzi, którzy mi umknęli. Chciałabym uniknąć także wszystkich bezsensownych kłótni z najbliższymi. Cieszę się, że życie można przeżyć tylko raz, a rozpamiętywanie tego, co było, nie wpłynie na przyszłość.

Gdyby istniała możliwość rozpoczęcia wszystkiego od nowa nie chciałabym z niej skorzystać. Wszystkie wydarzenia, które przeżyłam i decyzje, które podjęłam ukształtowały mnie na taką osobę, jaką jestem. Gdybym jednak nie miała wyboru i rozpoczęła swoje życie od nowa moim celem byłoby przeczytanie tych książek, których nie udało mi się wcześniej, poznanie lepiej tych ludzi,...

Być może to co powiem jest naiwne, jednak gdybym dostała szansę przeżyć swoje życie ponownie, niczego bym nie zmieniała. Nie dlatego, że uważam się za osobę idealną, a to co robię pozbawione jest wad. Nie. Zawsze w trudnych chwilach wspieram się sentencją "Nic nie dzieje się bez przyczyny" i chociaż dla jednych jest to forma wymówki, która ma usprawiedliwić niepowodzenia, ja biorę to za znak od losu. Kiedy nie dostaję tego czego pragnę, zaczynam zastanawiać się czy aby na pewno było mi to niezbędne do szczęścia. W ten sposób człowiek z pokorą przyjmuje pręgierz, licząc, że gdzieś tam, kiedyś, spotka go wyczekana nagroda. Poza tym czy gdybyśmy mieli możliwość zmiany swojego życia, radość z osiągnięcia sukcesu okraszonego porażkami, zastąpiona prostym i łatwym dążeniem do celu, smakowałaby tak samo?

Być może to co powiem jest naiwne, jednak gdybym dostała szansę przeżyć swoje życie ponownie, niczego bym nie zmieniała. Nie dlatego, że uważam się za osobę idealną, a to co robię pozbawione jest wad. Nie. Zawsze w trudnych chwilach wspieram się sentencją "Nic nie dzieje się bez przyczyny" i chociaż dla jednych jest to forma wymówki, która ma usprawiedliwić niepowodzenia,...