-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel9
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant10
-
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Cytaty z tagiem "prawdziwość" [14]
[ + Dodaj cytat]Prawdziwym nie stajesz się w jednej chwili - odparł Zamszowy Koń. - Przemiana trwa długo. Właśnie dlatego nie przytrafia się tym, którzy się łatwo psują, ani tym, z którymi trzeba się delikatnie obchodzić. Prawdziwy stajesz się dopiero wtedy, gdy już wykochano z ciebie większość sierści, gdy oczy ci wypadają i puszczają szwy, kiedy wyglądasz zupełnie żałośnie. Ale to jest bez znaczenia, bo skoro już jesteś Prawdziwy, to w oczach tego, kto cię kocha, nie możesz być brzydki. Brzydkim mogą cię nazwać tyko ci, którzy niczego nie pojmują, którzy nie rozumieją , jakie to piękne być Prawdziwym.
Bycie PRAWDZIWYM nie zależy od tego, jak jesteś zrobiony. To jest coś, co może ci się przytrafić. Staniesz się PRAWDZIWY, jeśli dziecko pokocha cię tak bardzo, że nie tylko będzie się tobą bawić, ale też NAPRAWDĘ cię kochać.
Czasem śnimy o zwykłych rzeczach, a czasem rzeczywistość dobija nas swoją absurdalnością i nieprawdopodobnością. (...) Nie ma dla mnie znaczenia, czy to, co tu i teraz się dzieje, dzieje się naprawdę, bo ważne jest to, by w każdej sytuacji robić to, co się uważa za słuszne. Nie udawać kogoś innego, być ze wszystkimi swoimi zaletami i wadami i tworzyć świat, nieważne, który.
Oświecenie jest istotą naturalnego porządku. Nigdy jednak nie mówiono o nim w ten sposób. Odwrotnie, uszkadzano ludzkie umysły, tworząc cele niezgodne z naturą. Prawdziwa natura jest w tobie. Umysł zaś pragnie rzeczy prawie niemożliwych. Dopiero kiedy je osiągniesz, czujesz się kimś szczególnym. Aby osiągnąć oświecenie, nie trzeba być człowiekiem utalentowanym. Jest ono źródłem życia każdego człowieka. Wiąże się z uświadomieniem sobie prostej prawdy: "Jestem tym, kim zawsze chciałem być". Nie możesz wykroczyć poza własną naturę. Takie wysiłki powodują tylko cierpienie, lęk i zamęt. Jak możesz wykroczyć poza siebie, poza źródło swojego życia?
Jak mogłeś tego nie dostrzegać, że prawdziwa przyjemność była ostatnią rzeczą, na jaką mogłeś mu pozwolić. Czy nie przewidziałeś, że przez sam kontrast zniweczy ona te wszystkie bzdury, które tak mozolnie uczyłeś go cenić? (...) Że to uwolni jego wrażliwość z tej skorupy, którą wokół niego formowałeś, i pozwoli mu odczuć, że powraca do rzeczywistości i odzyskuje samego siebie?
Nigdy nie przywiązywałam wielkiej wagi do urody. Uroda przemija, zatem trudno na niej budować lojalność.
-Rozczarowujące prawda?[...] Zawsze się myśli, że to będzie jak w operze. Bohaterowie zwycięzcy albo przynajmniej zabici w zadowalający sposób i przypuszczalnie na koniec ktoś kogoś całuje.[...] Ale naprawdę tak się nie dzieje, co?[...] Jednak opery są lepsze. Czy kończą się szczęśliwie, czy nie, kończą się. Nie musisz się martwić o to, ile trupów jest na scenie, kurtyna opada, a ty wracasz do żywych. Jeśli jednak jesteś po drugiej jej stronie... [...] Wszystko z czym zostajesz, to zwłoki.
Jeśli dążysz do jakiegoś ideału, nie możesz być prawdziwy wobec chwili, ponieważ twój ideał będzie zawsze obecny i będziesz musiał udawać, że postępujesz w zgodzie w nim.
Łatwo wziąć złudzenia za prawdziwe uczucia, zwłaszcza gdy patrzy się drugiej osobie w oczy.
Nie trzeba być znawcą filozofii religii, żeby wiedzieć, iż udowodnienie lub odrzucenie prawdziwości religijnej tezy jest niemożliwe. Dla racjonalistów, materialistów, dla przedstawicieli logicznego empiryzmu itd. jest to dostateczny powód, żeby w ogóle pomijać kwestie religijne w swoich rozważaniach. Ale dla wierzących nie udowodniony Bóg nie jest gorszy od Boga udowodnionego, a już na pewno lepszy od Boga nie istniejącego, bo Bóg jest pociechą, odpowiedzią na wieczne problemy zła, nieszczęścia i śmierci. W teologicznych rozprawach mamy do czynienia z błędnym kołem.. Objawienie jest jedynym sposobem na poznanie Boga, na którego istnienie nie ma dowodów poza objawieniem (droga Akwinaty). Nie martwi to wierzących, sama bowiem wiara to nie teologiczna gra, lecz jedynie arena, na której gra ta się toczy. Wiara jest darem, który się zdobywa lub który spada na człowieka podczas aktu chrztu lub w drodze do Damaszku. Whitehead powiedział, że Bóg nie jest jakimś wielkim wyjątkiem od wszelkich metafizycznych reguł, który potwierdzałby zarazem ich prawdziwość. Ale niestety, z filozoficznego punktu widzenia, właśnie tym jest Bóg, a Whitehead nigdy nie znalazł przekonywającego argumentu przeciwko tej tezie. (s.176-7).