-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
-
Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
-
ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Cytaty z tagiem "posąg" [9]
[ + Dodaj cytat]Pewnego popołudnia Ian postanowił poczytać mi coś z twórczości Oscara Wilde'a. Wybrał Szczęśliwego księcia. Jest to opowieść o wysadzanym klejnotami posągu i jego przyjaźni z jaskółką.
Wszelako, jak wiadomo, milionowy posag to najlepszy środek kosmetyczny.
ta moja maszyna pójdzie ze mną, nie porzucę jej, oszczędzam, mam
specjalną książeczkę oszczędnościową, i na emeryturę pójdziemy obydwoje, bo ja tę
maszynę od przedsiębiorstwa kupię, zabiorę ją do siebie, ustawię ją gdzieś w ogrodzie
mego wuja wśród drzew i dopiero wtedy, tam w ogródku, będę robić zaledwie jedną
jedyną paczkę dziennie, ale będzie to paczka spotęgowana, paczka jak posąg, jak
artefakt, w takiej paczce zawrę wszystkie me młodzieńcze złudzenia, wszystko, co
umiem, (...), będzie to paczka, której nie będę musiał się wstydzić, będzie to paczka zawczasu wymarzona, wymedytowana, (...), a nadto jeszcze, gdy do koryta prasy będę kłaść książki i stary papier,
jeszcze podczas tej pracy, która będzie twórczością w pięknie, jeszcze przed
ostatecznym dociśnięciem sypnę konfetti i cekinów...
W Turcji na przykład kobieta uważana jest za istotę niższą, niemogącą zajmować żadnego miejsca, ale jeżeli ci dobrzy Turcy niezbyt są grzeczni, to przynajmniej są dość logiczni. Bo proszę, kobieta dostaje posag od swojego męża, który zapewnia jej wygody lub zbytek stosownie do klasy społecznej, do której należy. Dziewczyna niezamężna musi być żywiona przez swoich rodziców, a jeżeli nie ma familii, to rząd wyznacza jej pensję.
Ale we Francji kobieta nie tylko nie dostaje posagu, ale sama go wnieść musi. Panny bez majątku, jeżeli nie natrafią na jakiegoś nierozważnego starca, to rutkę siać muszą.
Lubię tych nagich epok bawić się wspomnieniem,
Których posągi Febus złocił swym promieniem.
Dałem tym wstępnym rozważaniom tytuł Brązownicy, ponieważ w dyskusji, która stała się ich pobudką, raz po raz pojawiało się pytanie — rozstrzygane zazwyczaj w sensie twierdzącym: czy wielki pisarz — w szczególności Mickiewicz — ma zostać dla nas „posągiem z brązu”. Wynika stąd dla mnie jedna oczywistość: mianowicie, że krytyk czy historyk literatury powinien by w takim razie odbyć praktykę brązowniczą; w przeciwnym razie i w tym brązie będzie fuszerował.
W Ameryce nie znają małżeństw zawartych dla interesu. Ci ludzie, jakkolwiek lubią złoto, żenią się jednak podług serca, biorą żonę, a nie majątek, powszechnie więc nie daje się posagu córkom.
Wyobraź ją sobie jako posąg. Wyobraź sobie, że twoje zło będzie siłą, która skruszy ów posąg. Zobacz ją potem w kawałkach. I zrozum, że taki byłby skutek twego nieodpowiedzialnego działania.
- A to, do czego to w ogóle podobne?- wskazał na posąg skrzydlatego młodzieńca.
- Muszę przyznać, że całkiem mi się podoba. Jest taki...pełen energii.
- Cmentarz to akurat ostatnie miejsce, gdzie należy szukać osób pełnych energii, moja droga- mruknął profesor.