-
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński1
-
ArtykułyLiliana Więcek: „Każdy z nas potrzebuje w swoim życiu wsparcia drugiego człowieka”BarbaraDorosz1
-
ArtykułyOto najlepsze kryminały. Znamy finalistów Nagrody Wielkiego Kalibru 2024Konrad Wrzesiński3
-
ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?Marcin Waincetel34
Cytaty z tagiem "honor" [241]
[ + Dodaj cytat]Honor jest cenniejszy niż wódka. Często cenniejszy niż życie.
Staroświeckie poczucie honoru nauczyło ludzi patrzeć podejrzliwie na wielkie sukcesy. "Uśmiech losu może być łapówką" - mówiono. A nowoczesne, przeklęte, po stokroć przeklęte brednie o "dojściu do czegoś w życiu" uczą ludzi, że być dobrym to to samo, co robić pieniądze.
Dlatego to rzuciliśmy buławy pod nogi hetmańskie, bo cnota i obowiązek, i wiara, i honor tak nakazywały.
Honor jest tylko głodem Twojej zarozumiałości, Lermontowie. Honor jest iluzją zwierciadeł, honor jest tylko teatrem dla tej mało ważnej publiczności, której jutro tu już nie będzie!
Jak świat długi i szeroki, honor bardzo staniał, bo niechodliwy dzisiaj to towar.
Przed wojną wiele osób stroiło się w zalotne piórka odwagi, proncypialności, honoru, w co się komu podobało. Demon wojny wyskubał te piórka.Teraz każdy stał się tym, czym jest naprawdę, a nie tym, za kogo chciał uchodzić. I okazało się, że wielu to biedne strachajły i szuje.
Gówno sprawia że rosną kwiaty, z honoru nie ma nawet tyle pożytku.
Może istnieją granice plugastwa i zbrodni, poza które nie należy wstępować, choćby tylko dla negocjacji? Może istnieją czyny stawiające swych sprawców poza wszelkimi kategoriami ocen, usprawiedliwień i tłumaczeń? Ohyda, którą możesz tylko zniszczyć, bo każdy pakt z nią zawarty sprawi, że staniesz się wspólnikiem zbrodni?
Wszystko, o co warto walczyć, zdobywa się bez walki. Wszelkie zmagania są zmaganiami ze zwątpieniem. Honor nie jest czymś, za czym należy się uganiać, gdyż - podobnie jak wszystkie siły życia - sam zmierza w naszą stronę, i to w chwili zderzenia odsłania się prawda o nas.
To wymagało odwagi, tego gatunku odwagi, której Scarlett nie posiadała wcale-ostrej jak stal, cierpliwej odwagi, jaką okazała Melania podczas okropnej nocy upadku Atlanty i w czasie długiej podróży do domu. Była to ta sama nieuchwytna, nieefektowna odwaga, cnota, której Scarlett nie rozumiała, ale której oddać musiała hołd