Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istnieje droga ucieczki przed nieustannym zgiełkiem tłumu, trzeba tylko zanurzyć się we własny głos wewnętrzny, własny spokój, szczęście, a nawet zapach.

Krótko żyjemy, niewiele widzimy, niewiele wiemy, więc przynajmniej snujmy marzenia.

Odkryłem, że ogrody naszej pamięci są na podobieństwo tych miłosnych historii, z których jedna zawarta jest w drugiej, nieskończonym ciągiem opowieści, z których każda prowadzi do następnej. Gdziekolwiek rozgrywają się owe miłosne historie, czy na arabskich pustyniach w Damaszku, czy na stepach Azji, w Weronie u podnóża Alp czy w Bagdadzie u brzegów Tygrysu, wszystkie są pełne bólu, smutne i wzruszające. Tym co w nich najbardziej poruszające jest łatwość, z jaką pozostają w naszej pamięci, łatwość z jaką człowiek może postawić się na miejscu najbardziej nawet naiwnego, udręczonego i nieszczęśliwego bohatera.

Przeczytał wiele stron traktujących o tym, że głównym przymiotem Boga jest tajemnica, czyli ukryty skarb. Trzeba jedynie znaleźć do niej drogę, trzeba tylko dostrzec jej odbicie w otaczającym świecie. Trzeba zrozumieć, że jest obecna wszędzie, w każdej rzeczy, w każdym stworzeniu, w każdym człowieku. Świat to ocean wskazówek, a każda jego kropla naznaczona jest słonawym smakiem tajemnicy.

Ojciec nigdy nie stracił nadziei, że nasz naród stanie się kiedyś na tyle szczęśliwy, by przestać naśladować innych.

Czytać znaczy patrzeć w lustro - Ci, którzy znają "tajemnicę" ukrytą za jego taflą, przechodzą na drugą stronę, Ci zaś, którzy nie mają pojęcia o tajemnicy liter, nie ujrzą w nim nic oprócz własnej twarzy.

Od czasu do czasu trzeba spojrzeć na świat oczami kogoś innego. Podobno wtedy, zaczyna się dostrzegać tajemnicę świata i człowieka.

...aż w końcu okazuje się, że szukanie jest ważniejsze niż odnalezieine".

A man's nightmares are never so real as when he's starved of sleep.

Litery wskazywały tajemnicę, którą znał od lat, lecz pragnął o niej zapomnieć, prawdę, którą pamiętał, choć sądził, że o niej zapomniał, o której się dowiedział, choć był przekonany, że nigdy jej nie poznał, potem, kiedy chciał ją opisać, wyrażał się zupełnie innymi słowami. Ale wtedy, gdy z całą pewnością ujrzał litery na swojej twarzy i odczytał je, wszystko wydało mu się nieskomplikowane i zrozumiałe. Pomyślał, że przecież zna to, co zobaczył i nie powinien się dziwić. Być może to, co potem nazwał zgrozą, było jedynie zdumieniem, że prawda może być tak prosta - taki przerażający rys ma czasem sytuacja, w której w jakimś nagłym przebłysku nasz umysł smukłą szklaneczkę do herbaty stojącą na stoliku, postrzega jako niewiarygodnie piękny przedmiot, podczas gdy oczy, tak jak dawniej, nie widzą w niej niczego fascynującego.

W owych dawnych, szczęśliwych czasach działanie i znaczenie były dla nas jednym. W owych czasach, gdy poeta mówił: drzewo, każdy w wyobraźni mógł ujrzeć to same kompletne drzewo i nie trzeba było mozolnie liczyć jego liści i gałęzi, gdyż słowo oznaczało rzecz istniejącą naprawdę - drzewo z wiersza było drzewem, które rosło w ogrodzie. Wszyscy doskonale wiedzieli, że rzeczy wyrażane słowami i realne są sobie bardzo bliskie, tak bliskie, że gdy o świcie mgła spływała z gór do wioski, słowa mieszały się z opisywanymi za ich pomocą rzeczami. Ci, którzy budzili się w owe, mgliste poranki, nie byli w stanie odróżnić snów od rzeczywistości , poezji i od życia, imion od ludzi. W owych czasach życie i opowieści, były tak realne, że nikomu nawet przez myśl nie przyszło, by pytać, czy opowieść jest prawdziwa - była wszak równie realna jak życie, które opisywała. Ludzie zamiast życia wiedli sny i wykładali znaczenie życia, jak wykłada się znaczenie snów.

Coś co może się przydać w przyszłości, nie uratuje, niestety, teraźniejszości.

Świat był nową encyklopedią, którą należało przeczytać od deski do deski, a w miarę lektury zmianom stale ulegało zarówno dzieło, jak i oni sami, odczytawszy ją do końca, zaczynali czytać na nowo, od pierwszego tomu, upojeni nową tożsamością, zatracali się wśród mnogości stron i zapominali, na której w danym momencie się znajdują.