Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie bał się psów. Zawsze uważał, że pewna doza wzajemnego zaufania rozwiązuje większość problemów. Nie zamierzał ich gryźć. Więc dlaczego miałby zakładać, że one chcą ugryźć jego?

- Widzę, że świat ciągle się zmienia - powiedział Reacher. - Jesteś bankierem i oczekujesz lepszego traktowania. Kiedy to się stało? Pewnie mrugnąłem i nie zauważyłem.

O zapasach nie wiedział nic. Nigdy nie próbował się siłować. Nie odczuwał takiej potrzeby. Za dużo potu. Za dużo zasad i przepisów. Coś jak ostatnia deska ratunku. Nie dla niego. Uważał, że walkę należy wygrać lub przegrać, zanim przeciwnicy zaczną tarzać się po ziemi.

Licz na najlepsze, ale nastaw się na najgorsze.

Na ziemi – rzadka pozycja jak dla Reachera. Choć nie całkiem mu obca. Pierwsza zasada głosiła, że trzeba natychmiast wstać. Migiem. Druga też. I trzecia.

(...)kryzys dla jednych może być okazją dla innych.

Poruszył myszką i przesunął strzałkę na ikony. Wiedział, że są to symbole plików. Albo katalogów. I że otworzą się, kiedy się na nie kliknie. Nigdy nie wiedział, ile razy trzeba to zrobić. Jedni klikali raz, inni dwa razy. On zwykle dwa. Na wszelki wypadek i tak dalej. Być może to pomagało i chyba nigdy nie zaszkodziło. To tak jak strzelić komuś w głowę. Dwie kule nigdy nie zaszkodzą.

Tak, mechanizm wyparcia zawsze przysparza problemów. Rzeczywistość ma gdzieś pańskie myśli i przekonania. Po prostu jest taka, jaka jest.

Ego przeszkadza w podejmowaniu dobrych decyzji.