Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem rozsadzała ją energia i wtedy rozśmieszała ją najmniejsza drobnostka, innym razem chodziła zamyślona, a wszystko, o czym mówiła, było niesłychanie skomplikowane. Mama tłumaczyła mi, że Marta ma bogatą duszę, w którą trzeba się mocno wsłuchiwać. Kiedy zobaczyła coś pięknego, jej oczy stawały się ogromne. Zaczynała marzyć i opowiadać te swoje marzenia.

[...] jak kobiety mają zajęcie, to im głupoty nie chodzą po głowie.

[...] w końcu kocha się ludzi za to, że są, a nie za to, że mają więcej albo mniej czasu.