Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałem cię zniszczyć (…) i chciałem też wziąć cię w ramiona i kochać, chciałem cię rozszarpać i chciałem miażdżyć to, co mogło ci wyrządzić krzywdę. Wszystko to jednocześnie.

Czasami dostajemy to, o czym marzymy. A czasami każe nam się poświęcić to, czego chcemy.

- Reed, czy ty potrafisz działać podstępnie? Sądziłam, że jesteś aniołem.
- Będziemy musieli popracować nad twoją definicją anioła.

Nie wiem, co może się wydarzyć, ale niech się dzieje, co chce, a ja i tak podejdę do tego ze śmiechem.

- Chcę tego tysiąca lat z tobą, Evie, nie masz pojęcia, jak bardzo chcę. Chcę tysiąca lat, a potem jeszcze sto tysięcy.

Przez cały ten czas, kiedy tu jestem, nauczyłem się jednej rzeczy. I to jest najlepsza nauka, jaką mogę ci przekazać. Oto ona: nigdy nie sądź, że rozumiesz zamiary Boga.

Dzięki tobie chcę więcej: więcej czasu, więcej twojej miłości, więcej ciebie.

Nie znałem uczucia słabości, zanim nie poznałem ciebie.

(...) To tak, jakby człowiek ciągle czegoś szukał, ale nie wiedział, że szuka. Jakby znaleźć kawałek siebie, nie wiedząc, że się go zgubiło...

- Dbaj o nią. (...)
- Jak o swoje życie - rzuca natychmiast Reed, ale brzmi to raczej jak ślubowanie, a nie odpowiedź.

Wszyscy zaczynamy jako istoty słabe, a potem, (…) zmieniamy się.

Spotkanie z tobą było jak rozszczepienie atomu. Znalazłaś się obok mnie i cały mój świat wyleciał w powietrze.

I może przestałabyś szukać rozgrzeszenia za coś, na co nie masz wpływu.

Gdy patrzę na Reeda, myślę sobie, że może moje wejście w dorosłość i porzucenie świata baśni, w którym takie rzeczy są możliwe, odbyło się wcale nie tak dawno, bo przekroczenie progu tej niezwykłej rzeczywistości nie przeraża mnie aż tak, jak powinno.

Bo najgorszą rzeczą, jaką mogę sobie wyobrazić, jest zniknięcie Reeda ze wszystkich aspektów istnienia. Mogę wybaczyć wszystko prócz jego krzywdy.

- Wtajemniczę cię w mały sekret: nie jesteś otoczona tajemnicą. To Ty jesteś tajemnicą.

- Evie, jesteś geniuszem zła
- Nie, tylko upokorzoną kobietą - odpowiadam, odgryzając kawałek kanapki z krakersów.

Sądząc po ciężarze: albo są w nim szczątki twojego byłego chłopaka, albo... książki.

Ktoś kiedyś powiedział, że jeśli odpowiednio długo stoisz w jednym miejscu, w końcu przejdą obok ciebie wszyscy ludzie na świecie.

Powiedziałem, że będzie z ciebie najdoskonalsza istota, jaką kiedykolwiek spotkałem pod rządami Boga, a uczucia, które do ciebie żywię, nie mogą być mierzone ani ziemską, ani rajską miarą.

Moją uwagę przyciągają kąciki jego idealnych ust, które wyglądają, jakby próbowały się skierować do góry, ale nieskutecznie, bo Reed celowo powstrzymuje uśmiech. Zastanawiam się, czy wszyscy szaleńcy, są tak piękni.

(…) czasem, kiedy człowiek tak na kogoś spojrzy, czuje się, jakby dostał czymś po głowie, i zaczyna dziękować Bogu, że na świecie istnieje takie piękno, a on ma szczęście i może je oglądać.

Jest tyle rzeczy, których nie widziałaś (…) tyle miejsc, w których nigdy nie byłaś. Chcę ci wszystko pokazać i doświadczyć wszystkiego raz jeszcze z tobą, poprzez ciebie.