Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Matka Hermita spoliczkowała Keseya egzemplarzem "Lotu nad kukułczym gniazdem" w wydaniu kieszonkowym i wrzeszczała: WRACAJ DO SWOJEJ KUKUŁCZEJ MELINY! POWINIENEŚ ZOSTAĆ W SWOIM GNIEŹDZIE, ZAMIAST Z NIEGO WYLATYWAĆ, TY KUKUŁO!

Według tej idei każde zjawisko i każda osoba to mikrokosmos o pełnym schemacie wszechświata. Tak jakby każdy człowiek był atomem w molekule paznokcia jakiejś gigantycznej istoty.

Każdemu, ale to każdemu i wszędzie, kręci się jego własny film, według własnego scenariusza i każdy gra w tym filmie jak szalony, tyle że większość ludzi nie wie, że właśnie na to dali się złapać, na swoje małe scenariuszyki.

transcendencja ponad ten kit

Gliny twierdziły, że złapały Keseya na próbie spłukania marihuany w sedesie. Kesey utrzymywał, że tylko malował kwiaty na muszli

CHWAŁA WSZELKIM SKRAJNOŚCIOM...

Ocal nas od komunałów, które blokują umysły nawet tych tak zwanych badaczy, jak rozsuwane kraty w witrynie kuśnierza

No kurka siwa. I chyba mamy już gdzieś tę całą sztukę życia we Francji, prawda, chłopaki, niech sobie żabojady zapuszczają te swoje brzuszki, jak opowiadał Henry Miller, i niech sobie chodzą spać w piżamach z kołnierzykami i lamówkami - napiszcie no mi ten list i wyślijcie do starego Morrisa w Morris Orchids w Laredo w Teksasie, chłopaki, zamówcie tyle pejotlowych kaktusów, żeby zasypać wszystkie rozsypujące się wdowie groby w biednym cichym Palo Alto. Właśnie.

kino pod powiekami, miejsce dla nich i wielu innych w stroboskopowych synapsach pięciu miliardów myśli na sekundę

Przyłóż się tam, gdzie będzie z ciebie największy pożytek!

Co będzie jeśli - i nigdy się nie dowiesz, dopóki tego nie zrobisz

Przyjechali tutaj, do miasta, w którym zawsze działy się najważniejsze rzeczy, i przywieźli ze sobą to nienazwane i nienazywalne coś. Może właśnie po to Nowy Jork istnieje? Może istnieje po to, żeby wysławiać tych, którzy coś w sobie mają, bez względu na to, czym to coś jest? A to, co tkwiło w nich, biło na łeb wszystko inne, bo wszyscy na to reagowali, bo chcieli się o to otrzeć, poczuć ten specyficzny dreszczyk, zmrużyć oczy w świetle jaskrawych reflektorów.
O tak, prymitywne to i nader głębokie zarazem! Tylko piloci to coś w sobie naprawdę mieli. Podbijali tym caluteńki świat, a nikt nie wiedział, jak się to coś nazywa.

Ja nie wiem, ile lat temu waszemu psychiatrze, nu, jeśli on dostatecznie stary, on ma na sumieniu dwa pokolenia nieszczęśliwych ludzi, a on sam jest szczęśliwy, bogaty człowiek.

A tam, gdzie są artyści, musi być terpentyna...Znalazłeś się przyjacielu, w artystycznej dzielnicy...!Więc spijaj miód nawet z łyżką dziegciu i uznaj to za emanację Sztuki czy Transcendencji pośród ruin".