Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A przecież któregoś ranka lub wieczoru, który niczym nie będzie się różnił od pozostałych ranków i wieczorów, twój czas dobiegnie końca. I zanim umrzesz, zrozumiesz, że całe życie stałeś z boku.

Konieczność działania upraszcza wiele rzeczy, sprawia, że stają się one przejrzyste, dużo mniej skomplikowane.

Kusi cię, żeby odpowiedzieć, że nie masz kolegów, u których mógłbyś przenocować. Na szczęście się powstrzymujesz, biadolenia należy unikać.

Samotność, życiowa porażka, robienie dobrej miny do złej gry, stracona na zawsze miłość, matka i ojciec, których nigdy tak naprawdę nie znałeś, a teraz jest już za późno, teraz już twoje życie przepłynęło ci między palcami, a ty nie mogłeś go uchwycić, bo chciałeś tylko o nim opowiadać, a zresztą nie potrafisz już nawet tego.

Kiedy wychodzisz na ulicę, powtarzasz w głowie to zdanie: znaleźliście słowo, którego mi brakowało. Na tym powinna polegać praca pisarza: znajdować słowa, których brakuje innym.

Jedynym celem literatury jest zagłębianie mechanizmów smutku. W przeciwnym razie staje się ona makulaturą, tandetą, czymś zbędnym.