Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bycie odrzuconym jest równie nieprzyjemne jak przyjście w stroju Wookieego na imprezę, na którą nikt poza tobą się nie przebrał. Kostium Wookieego sam w sobie jest epicki, fantastyczny, stanowi powód do dumy i radości, ale nie w momencie, w którym wszyscy pozostali ubrani są w dżinsy i T-shirty, a ty jesteś jedyną, która nie dostała powiadomienia o zmianie planu. Towarzyszące temu uczucia zażenowania, rozgoryczenia i frustracji potrafią być dezorientujące. Najgorsze, co możesz w takiej sytuacji zrobić, to udawać, że w tym właśnie ubraniu chodzisz na co dzień, że nic się nie stało, albo zachowywać się tak, jakby to wszyscy wokół byli idiotami, bo włożyli dżinsy.

Nie potrafiłam patrzeć na cierpienie moich przyjaciół. Wykańczała mnie moja bezradność, żałowałam, że nie mogę po prostu zajrzeć do ich wnętrza, wszystkiego za nich naprawić i pokazać ich sercom, jak cudownymi są osobami.

Nigdy nie mówię miłych rzeczy. Po prostu pragnę cię bardziej niż swobody i wygody, jakie daje mi zobojętnienie. Sprawiasz, że chce mi się żyć. Różnica wieku między nami nie ma znaczenia i nie spocznę, dopóki mi nie uwierzysz.