Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli nie możesz z pełnym przekonaniem powiedzieć TAK, powiedz NIE.

Rutyna jest jednym z najpotężniejszych narzędzi do pokonywania przeszkód. Bez niej pokusa zajmowania się nieważnymi rzeczami bywa nie do pokonania.

[...] w rzeczywistości jednak, jeden pracownik o nieodpowiednich kwalifikacjach kosztuje firmę więcej niż jeden wakat. A konsekwencją zatrudniania zbyt wielu nieodpowiednich osób ( a trzeba wiedzieć, że jedna nieodpowiednia osoba przyciąga do firmy następne) jest zjawisko , które Gay Kawasaki określił mianem „ekspansji palantów”, przejawiające się osuwaniem się niegdyś wybitnego zespołu lub przedsiębiorstwa w mierność.

Przytłaczająca prawda jest taka, że żyjemy w świecie, w którym niemal wszystko jest bezwartościowe, i tylko nieliczne rzeczy mają wyjątkową wartość. Jak napisał John Maxwell, „Nie sposób przecenić nieważności praktycznie wszystkiego”.

Wyobraźcie sobie kuchenkę z czterema palnikami - poinstruowała obecnych. - Jeden palnik symbolizuje rodzinę, drugi przyjaciół, trzeci zdrowie, a czwarty pracę. Żeby osiągnąć sukces, trzeba, zgasić jeden palnik. Żeby osiągnąć duży sukces, trzeba zgasić dwa.

Aby odróżnić naprawdę ważne rzeczy od nieistotnych, musimy mieć przestrzeń na myślenie, czas na patrzenie i słuchanie, przyzwolenie na zabawę, mądrość, aby spać, i dyscyplinę niezbędną do stosowania bardzo selektywnych kryteriów podczas dokonywania wyborów.
Jaj na ironię w kulturze nieesencjalizmu wymienione rzeczy - przestrzeń, słuchanie, zabawa, sen i selekcjonowanie - mogą być postrzegane jako nieistotne czynniki rozpraszające. W najlepszym wypadku uznaje się, że miło je mieć. W najgorszym są wyszydzane, jako oznaki słabości i rozrzutności.

Kiedy ludzie nie wiedzą, za co są tak na prawdę odpowiedzialni i jak będą rozliczni z wyników pracy; kiedy decyzje są podejmowane pod wpływem kaprysu lub przynajmniej sprawiają takie wrażenie; kiedy role poszczególnych osób są źle zdefiniowane, ludzie szybko się poddają albo - co gorsza - obsesyjnie udają zapracowanie, by wyglądać na bardzo ważnych, zamiast faktycznie robić coś pożytecznego.

Brak klarowności celu oraz świadomości roli poszczególnych osób sprawiał, że ludzie byli zdezorientowani, zestresowani i sfrustrowani, a w ostatecznym rozrachunku, ponosili porażkę.

W rzeczywistości nieesencjalistyczny przywódca uczy ludzi, by nie oczekiwali żadnego zainteresowania z jego strony. Z kolei członkowie zespołu szybko się przekonują, że popełnianie błędów, chodzenie na skróty i przedkładanie rzeczy łatwych nad ważne nie pociąga za sobą żadnych konsekwencji. Uczy się, że każdy cel wyznaczony przez lidera będzie ważny tylko krótko, dopóki priorytetem nie stanie się inny przedmiot jego chwilowego zainteresowania.

Spośród wszystkich form ludzkiej motywacji najbardziej skuteczny jest POSTĘP. Dlaczego? Ponieważ drobne, konkretne zwycięstwa nadają nam rozpęd i wzmacniają wiarę w dalsze sukcesy.

W jednej chwili [...] zrozumiałam, że dziennikarstwo nie polega na wymiotowania faktami, lecz na poszukiwaniu istoty sprawy. Nie wystarczy wiedzieć, kto, co, kiedy i gdzie zrobił, trzeba zrozumieć, co to oznacza i dlaczego to jest ważne.