Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poranna rutyna. Tym właśnie stało się całe życie. Serią mechanicznych poczynań i gestów prowadzących donikąd i niedających niczego.

Wiem, że wszyscy mamy być dobrymi protestantami. Ale w każdym z nas tkwi odrobina katolika.

A można by pomyśleć, że to się działo wczoraj. Albo w ogóle w jakimś innym życiu. Tragedie rozgrywały się poza normalnym czasem, poza codziennością. Miały niewiarygodną zdolność przygasania i ożywania jednocześnie. Nie zdarzyło się coś takiego jak domknięcie. To był pusty frazes na użytek terapeutów. Po prostu ból utrzymywał się tak długo, że stawał się znajomy, jak ból zęba czy ból fantomowy amputowanej kończyny.

Przecież ty ze mną nie rozmawiasz, pomyślał. Nigdy nie rozmawiałaś. Od dawna. Od ślubu. Ślub zmienił wszystko. Wcześniej, kiedy jeszcze mieli romans, zakazany, sekretny, ukradkowy, łączyła ich niewyobrażalna namiętność. Szaleńczy ogień, który obrączka ślubna ugasiła niemal z dnia na dzień, przemieniając magię w przyziemność.

Nadzieja to cudowna sprawa (...). Dopóki nie dajesz się jej oślepić.