Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rano, zaraz po śniadaniu zabrali się do roboty. Dziadek
z zapałem budował latawiec, a Leonek podawał mu potrzebne
elementy. Po godzinie wytężonej pracy ich dzieło było gotowe.
Co prawda nie przypominało smoka, ani nawet jaszczurki,
ale dla Leonka był to najpiękniejszy latawiec, jaki w życiu
widział. Zrobiony z dwóch listewek obciągniętych kolorową
bibułą i udekorowany wstążeczkami, prezentował się okazale.
– Teraz pora go wypróbować! – rzekł zadowolony z siebie
Franciszek, idąc z wnukiem na pobliską łąkę. – Trzymaj
latawiec nad głową i biegnij szybko przed siebie. Ja będę
trzymał sznurek, żeby nam nie uciekł. Zobaczysz, że w pewnym
momencie latawiec wzbije się w powietrze! – obiecał.

Lato tego roku miało być wyjątkowe. Nie dlatego, że znowu
zrobiło się ciepło, można było się bawić na dworze
i objadać lodami, ale z powodu wakacyjnego wyjazdu Leonka
do babci i dziadka na wieś. Był to pierwszy raz, kiedy
chłopiec miał spędzić cały miesiąc poza domem, z dala od
rodziców. Wszyscy bardzo się martwili czy nie będzie płakał
i tęsknił za najbliższymi, ale Leonek od samego początku
lata nie mógł doczekać się wyjazdu. W końcu pewnego
słonecznego dnia spakował swoje rzeczy do kolorowej walizeczki,
wyściskał swoją młodszą siostrzyczkę Zosię i przytulił
na pożegnanie mocno mamę.

Zagrały fanfary, pojawił się dym i po chwili dziadek poczuł,
że go coś dziobnęło w pośladek. Zeskoczył ze skrzynki
i oniemiał z wrażenia. Na słomie zamiast jajka siedział
kurczak i ciekawie wpatrywał się w Franciszka. Publiczność
szalała z zachwytu i wiwatom nie było końca.
– Dziękuje ci Leonku za wspaniałe przedstawienie, jakie
mi załatwiłeś! – syknął z przekąsem dziadek.
Nie gniewaj się! – odparł chłopiec. – Zaraz dostaniemy
jakieś nagrody.