Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cała nasza wiedza przybliża nas do naszej niewiedzy,
Cała nasza niewiedza przybliża nas do śmierci,
Lecz bliskość śmierci nie zbliża do BOGA.
Gdzie jest Życie, które utraciliśmy żyjąc?
Gdzie jest mądrość utracona w wiedzy?
Gdzie jest wiedza utracona wśród informacji?
[T.S.Eliot-Opoka (1934)] s.79.

Problem polega na tym, że świadome poczucie bezsensu jest czymś dobrym jedynie w młodości. Nie można żyć „bólem istnienia” do późnej starości. Nie można być stale dekadentem, ponieważ dekadencja oznacza spadanie, a trudno mówić o kimś, że spada, jeśli dawno już osiągnął dno. Wcześniej czy później trzeba przyjąć pozytywny stosunek do życia i społeczeństwa. Byłoby zbytnim uproszczeniem powiedzieć, że każdy poeta musi w naszych czasach albo młodo umrzeć, albo wstąpić do Kościoła katolickiego lub partii komunistycznej, lecz najczęściej ucieczka od poczucia bezsensu odbywa się wzdłuż tych dróg. Istnieje inna śmierć niż śmierć fizyczna i istnieją inne sekty i wyznania niż Kościół katolicki i partia komunistyczna, lecz prawdą jest, że po przekroczeniu pewnego wieku albo zaprzestajemy pisać, albo poświęcamy się celom nie tylko estetycznym.
(Orwell o kwartetach Eliota)
s.41.

Po takiej wiedzy – jakież wybaczenie? Pomyśl teraz,
Historia ma tyle chytrych przejść, przebiegłych korytarzy
35 I wyjść; zwodzi szeptami ambicji,
Kieruje nami schlebiając próżności. Pomyśl, daje
Nam w chwili naszej nieuwagi. Daje wykrętnie
Wśród tylu powikłań – że to dawanie na śmierć
Zagłodzi pragnienie. Daje zbyt późno,
40 Gdy już nie wierzymy, albo wierzymy już tylko w pamięci
Rozważającej minioną namiętność. Daje zbyt wcześnie
W słabe ręce to, co uważamy za zbyteczne,
Do chwili, gdy odmowa dania zrodzi strach. Pomyśl tylko,
Ni męstwo, ani strach nie zbawią nas. Heroizm –
Ojcem jest występków przeciwnych naturze.
Do cnoty nas zmuszają nasze zbyt zuchwałe zbrodnie.
Te łzy są otrząsane z drzewa, co zrodziło gniew.
(T.S.Eliot:Gerontion) s.119.