Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Morelowy Sad" do debiut Amandy Coplin - amerykańskiej autorki, która stworzyła ciekawą historię o dobrym i wartościowym człowieku - Williamie Talmadge, który żyje samotnie pośród wielkich połaci sadu pełnego morelowych i jabłoniowych drzew. Niech was nie zwiedzie ładna okładka w pastelowych kolorach. Życie bohatera dalekie jest od sielanki. Od młodych lat mężczyzna musiał ciężko pracować. Kiedy przed laty jego siostra Elsbeth wyszła do lasu po zioła i nigdy już nie powróciła, William został zupełnie sam na swojej ziemi. Nigdy nie odnalazł siostry, nie poznał przyczyny jej zaginięcia. Pogrążył się więc w pracy i zajął rozwojem gospodarstwa. Rytm życia wyznaczały mu prace w ogrodzie ściśle powiązane z następującymi po sobie porami roku. Od czasu do czasu spędzał czas z Caroline Middey - przyjaciółką, która w razie potrzeby mogła się zająć jego domem. W czerwcu odwiedzali go Indianie pędzący konie, wśród których miał oddanego przyjaciela. Talmadge zawsze udzielał im gościny na swojej ziemi. Kiedy pewnego dnia mężczyzna spotkał dwie zaniedbane, brudne i głodne nastolatki, obie w ciąży, postanowił im pomóc. Dziewczęta były wystraszone i nieufne, a ich dziwne zachowanie wskazywało na traumatyczne przeżycia. Okazało się, że Jane i Della to siostry, które uciekły od stręczyciela i przez wiele dni ukrywały w lasach. Talmadge za wszelką cenę stara się im pomóc oferując nocleg i jedzenie. Odkąd dziewczęta pojawiły się w sadzie, odkąd mężczyzna mógł ofiarować im bezinteresowną pomoc, jego życie nabrało nagle sensu. I choć nastolatki izolowały się, były nieufne, trochę dzikie, zaakceptowały Talmadge'a, który zaczął traktować je jak swoją rodzinę, której dotąd mu brakowało. Niestety brutalna przeszłość w osobie stręczyciela upomniała się o dziewczęta, które musiały po raz kolejny stawić jej czoła... "Morelowy sad" to bardzo dojrzały, moim zdaniem, debiut. Akcja osadzona została w końcu XIX wieku, w dobie przemian gospodarczych, wprowadzania rewolucyjnych zmian technicznych. Jest to powieść kontrastów. Sielankowy rytm życia głównego bohatera zakłócają dramatyczne wydarzenia z przeszłości dziewcząt. Historia została zaplanowana w najmniejszym szczególe, każda postać ma swój czas, odgrywa szczególną rolę. Sylwetki bohaterów zostały dokładnie nakreślone, nie ma tu miejsca na zaniedbania czy niedopowiedzenia. Język jest barwny i sugestywny, bardzo dobrze oddaje emocje i przemyślenia poszczególnej osoby. Nie brak tu również elementu zaskoczenia, który zawsze dodaje książce uroku. Spędziłam na lekturze tej powieści więcej czasu niż zwykle i cieszę się, że odnalazłam w postępowaniu bohaterów "drugie dno", każde zachowanie ma bowiem swoją przyczynę, a los bywa przewrotny. Warto sięgnąć po tę nietuzinkową i nieszablonową powieść, przenieść się do rozległej doliny otoczonej wzgórzami, gdzie rozciągają się połacie morelowych i jabłoniowych drzew, pomiędzy którymi dostrzec można wytrwale pracującego człowieka, a latem także dzikie konie pasące się na zielonych łąkach. Polecam.