Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka niezła, choć przyznam, że nieco mi się dłużyła i choć tematyka jest bardzo ciekawa — 11-letnie bohaterki muszą poradzić sobie z tym, jak katastrofa w Czarnobylu wpłynęła na ich życie, inne ważne tematy to: Holocaust, II Wojna Światowa, prześladowanie Żydów, dorastanie, przemoc w rodzinie i przyjaźń — mimo to sama powieść jest dziwnie infantylna. Chodzi mniej o jej treść, a bardziej o język i rodzaj narracji. Historia jest przedstawiona z perspektywy 11-letnich dziewczynek i tak też brzmi: jakby opowiadały dzieci. Wszystko jest opisane bardzo wprost, można powiedzieć "prosto w mordę", z wielokrotnymi powtórzeniami i bardzo jasnymi, pozbawionymi subtelności opisami emocji bohaterów oraz wyjaśnieniami tego, co się dzieje i dlaczego. Wszystko musi być dopowiedziane prostymi, krótkim zdaniami; nawet rzeczy oczywiste, które nie wymagają dalszych wyjaśnień. Czytając, odniosłam wrażenie, że książka nadawałaby się właśnie dla młodych nastolatków, ponieważ mnie nieco to już drażniło. Czułam, że autorka traktuje czytelnika trochę, jakby był przygłupi i jakby zupełnie nie ufała, że sam da radę wyciągnąć jakikolwiek wniosek czy połączyć oczywiste nawet elementy ze sobą. Ale możliwe, że źle zrozumiałam marketing tej książki i błędnie uznałam, że jest przeznaczona dla dorosłych. W takim wypadku myślę, że byłaby dobrą, zrozumiałą lekturą dla młodszych czytelników. Wyjaśnia złożone, trudne problemy bardzo jasno i klarowanie. Może niesprawiedliwie daję jej tylko 5 gwiazdek, bo chyba nie byłam grupą docelową.