Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie będę się niepotrzebnie rozpisywał, zresztą ciężko recenzować książkę, która pełni funkcję podręcznika. Pomijając całkowicie kwestie czysto merytoryczne i wiążące się z obiektywizmem (bądź jego brakiem) autora, chciałbym zwrócić uwagę na tylko jedną istotną właściwość tego typu publikacji. Żyjemy w kulturze mocno etnocentrycznej, tyczy się to zarówno naszych idei narodowych jak i religijnych. Uważamy nasz sposób życia za najsłuszniejszy, najlepszy, często za jedyny właściwy. Jest to pod pewnymi względami zrozumiałe, ale nieumiejętność wyjścia poza ten schemat może łatwo prowadzić do wrogości, nienawiści, pogardy i braku szacunku dla "obcego". Łatwo czasem wytykać palcem, uważać niektóre zachowania za prymitywne, lub po prostu gorsze. O wiele ciężej spróbować je zrozumieć. Książki takie jak ta powinny być na pewnym etapie rozwoju człowieka lekturą obowiązkową. Przede wszystkim dlatego, że pokazują, że nie ma jednego słusznego sposobu na bycie człowiekiem, jednej słusznej kultury i jednej słusznej religii. Pomagają wyjść poza ramy własnej kultury i dostrzec, że człowiekiem można być na wiele różnych sposobów, i że żaden z nich nie jest ani lepszy, ani gorszy od naszego własnego. W dobie powracających z coraz większą siłą nacjonalizmów - lektura obowiązkowa. Polecam!