Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Śmiało mogę powiedzieć, że "Ulica Rzeczna" to najlepsza książka ostatnich miesięcy, jaką udało mi się przeczytać. Osoby lubujące się w science fiction i fantasy, a także fani kryminałów i sensacji nie znajdą tutaj nic dla siebie. Nie ma latających stworów, elfów czy gęsto ścielącego się trupa. Nic z tych rzeczy. Zamiast tego mamy codzienne życie w Nairobi w połowie lat 70. XX w. To czasy, kiedy Hindusi całkiem nieźle jeszcze trzymali się w Kenii (w pobliskiej Ugandzie szalał Idi Amin, który Azjatów wyrzucił z kraju). Bohaterem książki jest Ben Wachira, były pracownik wojskowości, który po wyrzuceniu go z państwowej posady próbuje odnaleźć się w nowej, niezbyt ciekawej rzeczywistości. Idzie mu raz lepiej, raz gorzej, potrafi się jednak utrzymać na powierzchni. Nie jest to łatwe, życie co chwila zadaje mocny cios obuchem w głowę. Ale Ben idzie wtedy do swojej ulubionej mordowni, wychyla kilka butelczyn pilznera lub miejscowej taniej berbeluchy i dogłębnie omawia problem ze swym najlepszym kumplem Ochollą. I jakoś daje radę. Być może dlatego tak bardzo spodobała mi się ta książka, bo Ben przypomina nieco mnie samego, to biedak, ale nie kloszard, osobnik, któremu z trudem starcza do kolejnej wypłaty, ale w żadnym wypadku nie ofiara złapana w szpony ciągłych pożyczek lichwiarzy. Nie jest łebskim facetem, ale i nie życiowym niedojdą. Ma serce. Tak, zdecydowanie utożsamiam się z głównym bohaterem "Ulicy Rzecznej". To bez dwóch zdań. A książkę serdecznie polecam. Warto przeczytać.