Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewielka, niedokończona zresztą książka J.F. Jacobsena to klasyczna, podstawowa pozycja w ramach skromnej liczebnie, ale ciekawej literatury farerskiej, reprezentującej mały archipelag Wysp Owczych. Wprawdzie napisana w j. duńskim, nie farerskim, ale i tak niezwykle ważna w dorobku tego nielicznego, dziś ledwo pięćdziesięciotysięcznego narodu. Książka jest dziś podwójnie historyczna - po pierwsze, wydana została w roku 1939 i po sposobie jej napisania widać, że nawet wtedy była powieścią raczej tradycyjną, niż awangardową. Po drugie, w założeniu to powieść historyczna, opowiadająca o życiu na odległym, smaganym wiatrem i deszczem atlantyckim archipelagu w wieku XVIII. Wszystko to nie umniejsza czytelniczej przyjemności, o ile akceptuje się jej historyczną konwencję. Historia Barbary, kobiety pięknej, fascynującej mężczyzn a także kochliwej, łatwo ulegającej emocjom, może dziś, w czasach mocnych postaci kobiecych brzmieć nieco staroświecko. Jednak sukcesem Jacobsena jest spojrzenie na bohaterkę jako postać tragiczną, a nie jak patrzono na jej pierwowzór - żonę pewnego pastora sprzed stuleci - niemoralną. Barbara jest uwięziona między własną emocjonalnością, potrzebą prawdziwej, wielkiej miłości, a siłami, które wydają się mocniej niż ona sama determinować jej los: purytańskim społeczeństwem Wysp, pozycją jaką kultura w osiemnastowiecznej Europie wyznaczała kobietom, prowincjonalizmem i brakiem alternatyw w miejscu, w którym żyje. Polecam zagorzałym fanom dawniejszej literatury krajów północy (np. piękne opisy farerskiej przyrody),ale także czytelnikom lubiącym dramaty miłosne w historycznym sztafażu.