Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewielka książeczka, a porusza bardzo poważny temat - sąd nad Sokratesem, a właściwie jego mowę obrończą - i tutaj zaskoczenie, bo w utworze tym taką tyradę głosi sam oskarżony. Sokrates nie pozostawił po sobie żadnych pism i wszystko co o nim wiemy, pochodzi z przekazów osób, które go znały (Platon, Arystofanes, Ksenofont) bądź ludzi obrazujących go poprzez osoby trzecie. Niestety, opinie o tym filozofie są skrajnie różne - począwszy od burzyciela ładu społecznego po spokojnego i łagodnego mędrca. Miałam wrażenie, że również Sokrates Varnalisa nie do końca jest postacią jednoznaczną, bo z jednej strony chełpliwe opinie "jedynego sprawiedliwego" i stawianie się ponad innych i sprawy doczesne (vide: relacje z Ksantypą),mogą nieco drażnić, z drugiej zaś, jeśli chodzi o poglądy polityczne, nie sposób odmówić mu racji. Sokrates Varnalisa ma wiele cech wspólnych z Chrystusem (spolegliwie przyjmuje wyrok, nie buntuje się) i przyszłą religią (o czym sam filozof wspomina) - warto zwrócić na ten fragment uwagę. Sokrates chłoszcze niemiłosiernie swoich rodaków, wytyka im wszystkie "grzechy" i przewinienia, właściwie to nie własna obrona, a oskarżenie "elity" - jednak wiadomo, że taka bezkompromisowość nie mogła się spodobać rządzącym... Zadziwiające jak natura ludzka i świat polityki od czasów Sokratesa nic a nic się nie zmieniły...* * Pierwotnie recenzja zamieszczona na stronie: www.bookfreak.pl