Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzecia powieść Anny Bednarskiej zwróciła moją uwagę okładką, która zapowiadała nieśmiały romans czający się w środku. Opis również za tym przemawiał, dodając całości pikanterii w postaci wyzwania czyhającego na bohaterów skrywających mroczne tajemnice. Z niecierpliwością więc zasiadłam do lektury tej książki... … niestety rozczarowałam się tym tytułem. Przez pierwsze strony praktycznie dukałam tę historię i wówczas zrodziło się we mnie przerażenie, że tak będzie do samego końca. Jednak mniej więcej po sto pięćdziesiątej stronie złapałam jako taki rytm i płynnie dobrnęłam do ostatniej strony. A gdy już zamknęłam Między pragnieniami, naszła mnie myśl, że właściwie nie wiem, co przeczytałam... Zupełnie. Czarna dziura, nic więcej. Ostatni, a zarazem pierwszy, raz miałam tak z książką Kamienie na szaniec. I bez wątpienia jest to... dziwaczne uczucie. Na chłodno jednak i po uprzednim „daniu sobie czasu”, myślę, że zwyczajnie to nie była książka dla mnie. Faktem też jest to, że historia ta jest mocno przeciągnięta, przegadana, a spokojnie mogłaby być ujęta w 2/3 obecnej objętości. Denerwowała mnie narracja, choć to nic nadzwyczajnego, wszak trzecioosobowych narracji spotyka się wiele. Gubiłam się w przeskokach między bohaterami, które koniec końców włączyły się w jeden wątek, przypominając rzekę z wieloma dopływami... zbyt licznymi jak dla mnie. Sami bohaterowie wydali mi się płascy i tacy nierzeczywiści. A biorąc pod uwagę ich ilość, miałam wrażenie, że każdy jest w pewnym stopniu przerysowany. Jakby autorka w każdym z nich chciała za wszelką cenę pokazać jakąś dysfunkcję, problem, z którym się borykali, co summa summarum wyszło dziwacznie... Raczej prawdopodobieństwo spotkania się takich osobowości w prawdziwym życiu , w jednym miejscu jest bliska zeru. Nie wzbudzili oni we mnie żadnych emocji. Ani pozytywnych, ani negatywnych. Totalna transparentność. Styl autorki... z jednej strony nie przypadł mi do gustu, mam na myśli konstrukcję fabuły. Zupełnie nie trafiło mnie wykonanie, sam pomysł był jednak ciekawy. Co do samych opisów i dialogów, mogłoby być co prawda lepiej, ale ogólnie czytało mi się tę książkę, od pewnego momentu, całkiem szybko, choć bez większych emocji i jakiegoś większego zainteresowani. Niestety Między pragnieniami okazało się dla mnie książką-zmorą. Niewiele z niej wyniosłam, właściwie nic. Niemniej właśnie dlatego trudno mi jednoznacznie ją ocenić. Być może dla Was będzie to powieść rewelacyjna, emocjonalna i poruszająca ważne, życiowe tematy... być może dla Was... ja jestem na nie.