Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Manstein był wysokim oficerem Wehrmachtu, jednym z najlepszych dowódców II Wojny Światowej. Rzucany na beznadziejne odcinki frontu, "strażak Hitlera", wyczyniał cuda stosując ograniczonymi siłami błyskotliwe manewry, do perfekcji używając broń pancerną. To tyle jeśli chodzi o zalety. Po przeczytaniu jego książki wiem także że był typowym butnym, ciasnym umysłowo Prusakiem. Wspomnienia 1919 - 1939 pisał sporo czasu po wojnie, później jeszcze niż wspomnienia 1939-1945. Już na pierwszych 70 stronach dał dowód wielkiej niechęci do Polaków. Przyznając się do domieszki krwi słowiańskiej ujął to tak, że na szczęście większa część, ta pruska ukształtowała jego wspaniały charakter. Był jednym z architektów odbudowy zbrojnej potęgi Niemiec po I Wojnie Światowej (łamiącej postanowienia Ligi Narodów),tłumacząc to iż były to działania obronne przeciwko grożącemu najazdowi z Polski lub Czechosłowacji. Opisując odzyskanie przez Polskę wolności ujął to jako powstańcze próby przejęcie terytoriów niemieckich w Prowincji Poznańskiej przez "polskie bandy". Powstanie Korfantego to były "bandy Korfantego". Postulował przekształcenie paramilitarnej formacji obrony granicznej w jednostki wojskowe, tłumacząc to, że w "razie wybuchu wojny, ludzie ci nie będąc jako żołnierze objęci konwencją haską, znając mentalność Polaków, będą mieli tragiczny los". Wszystko to znamy z II Wojny Światowej, jako stałą praktykę właśnie Manstaina i jego Wehrmachtu... Wojnę, którą wywołali Niemcy, a między innymi Manstein i reszta Sztabu Rzeszy, autor tłumaczy jako dzieło Hitlera, zapominając na przykład, że to jego "Fall Gelb" został zrealizowany w pogromie Francji w 1940 roku. Kilku jego krewnych "zginęło za ojczyznę", np. jeden w 1940 w kampanii w Polsce, drugi jako dowódca bombowców nurkujących nad Brukselą (Belgia była krajem neutralnym...). Tak właśnie walczyli w obronie Niemiec. Książkę warto przeczytać choćby z tego powodu, żeby choć w pewnym stopniu poznać tępotę umysłową żołdaka wytresowanego w koszarach, znajdującego każdy powód, żeby kogoś najechać, trochę pomordować. I nie musieć oceniać czy to co robię jest złe, czy dobre - rozkaz to rozkaz, przysięgałem, więc jak każą, zrobię wszystko. Do redakcji - na przyszłość polecam większe przyłożenie się do tekstu, sporo literówek, zgubionych liter, itp