Włoski dziennikarz wielokrotnie odwiedzający Polskę. W październiku 1939 roku rozpoczął pisanie kroniki burzliwych losów Polski. Zaczął ją pisać w Stambule, w Turcji. Potem kolejno odwiedził Mediolan, Warszawę i Kowno. Rękopis, zatytułowany roboczo "Wisła", skończył w styczniu 1940 roku, nie sporządził jednak żadnej kopii, co się potem zemściło. Rękopis został przekazany kurierem dyplomatycznym z Kowna do Rzymu lecz ówczesne włoskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych oraz Ministerstwo Kultury Ludowej uznały, że wydanie książki nie byłoby dobre dla Italii. Valcini zgodził się aby rękopis został przechowany w siedzibie wydawnictwa w Mediolanie. Pech chciał, że budynek ów padł celem amerykańskich bombowców i spłonął, a wraz z nim jedyna wersja "Wisły". Nowa wersja książki, tym razem pod tytułem "Il calvario di Varsovia 1939-1945", ukazała się dopiero w 1945 roku. Polski przekład to "Golgota Warszawy" (Wydawnictwo Literackie, 1973). Inne książki autora: "Viva l'arte..!: Interviste autentiche! Interviste apocrife!" (La Vedetta Italiana, 1930),"Partire è un pò morire" (Ceschina, 1960),"Bal w hotelu Polonia" (z Anną B. Dutką, 1983),"Z Malapartem w warszawskim getcie. Z notatek korespondenta" (PIW, 1990).
Znakomita książka o tym jakimi jesteśmy ludźmi i jakimi się stajemy. Samo życie. Autor pokazuje Europę, Polskę i Włochy z czasów na krótko przed II wojną światową, w jej trakcie i już po niej. Niedługa książka zachwyca znajomością tematu przez włoskiego autora, zachwyca osadzeniem Valciniego w polskich realiach. Książka jest na wskroś humanistyczna. Rozkoszna po prostu.