Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę czyta się, jakby była to pozycja propagandowa, na kształt kroniki filmowej. Czasem wręcz szyta grubymi nićmi (np. historia pilota Czugunowa, którego akty tchórzostwa i wręcz dywersji traktowane były z pobłażaniem). Autor jest sztucznie szlachetny, nie ma w sobie nienawiści, pozostaje niewzruszony na "rozpraszające" elementy (np. miłostki),jeśli pije - to z umiarem, nie traci czasu na wewnętrzne rotzterki. Co do meritum, to mało jest opisów samego samolotu, któremu poświęcona jest książka -P39 Airacobra. Słowa nie ma skąd się wzięły na froncie wschodnim. Z kontekstu domyślamy się niektórych faktów, np. trudności, jakie maszyna stwarzała obsłudze technicznej (np. brak umiejetności obsługi radiostacji, których nie miało większość radzieckich myśliwców). Jest trochę o taktyce użycia myśliwców, ale próżno szukać porównań do ówczesnych konstrukcji radzieckich Jaków, Ławoczkinow czy Migów. Z wojskowej strony nie ma więc czym się zachwycać i jest to raczej pozycja kalibru "Czterech pancernych i psa". Choć czyta się dość ciekawie, rozdziały są krótkie i historie dość ciekawe. Opisy walk są też nieco podkolorowane , przeciwnik najczęściej nie jest zbyt wymagający i posiada mityczną przewagę liczebną, co nie pozostaje w zgodzie z prawdą historyczną. Po lekturze mam nieodparte wrażenie, że orginał książki nie został napisany po angielsku, a chyba jednak po rosyjsku. Oczekiwałem trochę więcej po wspomnieniach- jakby nie było- bohatera II W.Ś., który przeszedł (przeleciał) cały front i uszedł z życiem.