Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właściwie przez długi czas miałam ochotę wystawić temu najniższą możliwą ocenę. Książka wydana ostała w 1999 r. i to bardzo wyraźnie widać - autor przedstawia tak nowoczesne rozwiązania jak nagrywanie na taśmie magnetofonowej, daje wskazówki odnośnie oddawania rękopisu maszynistce do przepisania, jako rzadkość podając pisanie na (!) drukarce komputerowej. W wielu miejscach traktuje studenta jak idiotę, wyjaśnia mu najprostsze rzeczy lub daje do rozumienia, że jednostka na studiach nie istnieje i wszystko co się robi robi się dla ogółu, nie dla siebie. Dlaczego zatem tak wysoka ocena? Cóż, mimo wszystko książka zawiera też parę praktycznych informacji, które nawet nie trzeba wykorzystać dosłownie, ale dają ogólny wgląd na pewne mechanizmy, na których można się wzorować.