Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński15
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Camille Paglia
4
6,3/10
Urodzona: 02.04.1959
naukowiec i krytyk kultury, jest profesorem nauk humanistycznych na filadelfijskim University of Arts, gdzie wykłada od 1984 roku. Swoją karierę naukową zaczęła na Uniwersytecie Stanowym w Nowym Yorku w 1968 roku, a stopnie naukowe zdobyła w Yale University w 1971 i 1974 roku. Jest autorką czterech bestsellerowych książek: Seksualne Persony: Sztuka i dekadencja od Neferetiti do Emily Dickinson, Sex, Art and American Culture, Vamps and Tramps i Birds.
Jej prace były tłumaczone na wiele języków. Obecnie pracuje nad studium poezji, które ma opublikować Pamtheon Books, a trzeci zbiór jej esejów wkrótce ukarze się nakładem Vintage Books. Profesor Paglia jest redaktorem współpracującym z czasopismem Interview. Napisała wiele artykułów na temat sztuki, literatury, popkultury, feminizmu i polityki. Camille Paglia to jedna z największych postaci naszych czasów.
Jej prace były tłumaczone na wiele języków. Obecnie pracuje nad studium poezji, które ma opublikować Pamtheon Books, a trzeci zbiór jej esejów wkrótce ukarze się nakładem Vintage Books. Profesor Paglia jest redaktorem współpracującym z czasopismem Interview. Napisała wiele artykułów na temat sztuki, literatury, popkultury, feminizmu i polityki. Camille Paglia to jedna z największych postaci naszych czasów.
6,3/10średnia ocena książek autora
14 przeczytało książki autora
122 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Seksualne persony. Sztuka i dekadencja od Neferetiti do Emily Dickinson
Camille Paglia
6,3 z 7 ocen
120 czytelników 2 opinie
2006
Break, Blow, Burn: Camille Paglia Reads Forty-Three of the World's Best Poems
Camille Paglia
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1996
Najnowsze opinie o książkach autora
Seksualne persony. Sztuka i dekadencja od Neferetiti do Emily Dickinson Camille Paglia
6,3
Cała ta praca może posłużyć jako przykład ujmowania „natury” jako chwytu retorycznego, znalezienia sposobu na esencjonalistyczne sankcjonowanie określonego porządku po tym, jak kategoria boga przestała spełniać swoją funkcję na tym polu. To Deleuze czy Derrida pisał, że nie ma natury, są tylko jej konsekwencje? Dla Pagli konsekwencją natury są heteroseksistowskie dywagacje, które trudno traktować inaczej niż materiał masturbacyjny prawicowego publicysty. Jej „metodologia”, jeśli można tak to nazwać w tym przypadku, składa się z powierzchownego freudyzmu (żebym musiała bronić Freuda… już tylko dlatego czuję się brudna po lekturze, mniejsza o treści samej książki),wulgarnego darwinizmu i garści wyrwanych z kontekstu cytatów z Nietzschego. O tym, że jest wybiórcza, wtórna, nudna i głupia chyba nie warto wspominać, bo to widać na pierwszy rzut oka. Pod wieloma względami Paglia to po prostu Harold Bloom, który się nie cenzoruje, co bardzo ułatwia mi pracę. I chociaż zwykle daleka jestem od tego typu rzutowania treści na autorkę – Pagli mogę tylko współczuć życia seksualnego. Swoją drogą, zarzut o wtórność Pagli przeszkadzać nie musi, biorąc pod uwagę, że święcie wierzy w każdy stereotyp, jaki wyprodukowała heteroseksistowska kultura. Jeśli „Sexual Personae” jest imponująca objętościowo to właśnie dlatego, że stanowi leksykon takich stereotypów.
Niektóre recenzje na Goodreaders sugerowały, że metodologia jest o kant dupy potłuc, ale analizy są ciekawe. Od tej pory mam powody myśleć, że na Goodresers „ciekawe” to synonim „grafomańskie”. To jak lovechild Eliadego i bloga erotycznego trzynastolatki słuchającej Tokyo Hotel. Nie powiem, w pewien sposób to mistyczne przeżycie. Tak jak wpadnięcie do szamba może być zmieniającym życie doświadczeniem. Efekt jest taki, że mam nieustane mdłości odkąd zabrałam się za lekturę i mój poziom ogólnej mizantropii podskoczył o kilka pasków, zupełnie jakbym siedziała na czasie na wp. Idę się kurować Netflixem i nie wiem, kiedy zdołam znowu być funkcjonalną istotą ludzką.