Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór opowiadań "Rakietowe szlaki" wydano w 1978 jednak zawiera opowiadania z okresu uważanego przez Roberta Silverberga za "złoty". Jest to bardzo dobry zbiór. "Czuć", że opowiadania pisali amerykańscy (poza Clarkiem) amerykanie. Paralele do amerykańskiej kultury i historii są aż nadto odczuwalne (nawiązanie do poszukiwaczy złota w "Skalnym nurku", amerykański styl życia w "Zajmujących sąsiadach"). Drugą rzeczą dająca się odczuć jest wpływ socjalizmu - mam tutaj na myśli odpowiedni dobór opowiadań (świetność i nowoczesność Ameryki pokazana w kontraście do apokaliptycznego upadku w "Nadejdą deszcze"). Amerykę pokazać w złym świetle lub jako nieistotną cześć przyszłości gdzie ludzkość jest już "jednością". Pierwotnie zamierzałem pokrótce ocenić każde opowiadanie, jednak w trakcie lektury zrezygnowałem z tego pomysłu. Zbiorek zawiera TRZY perełki. "Samotna planeta" Murray'a Leinster'a napisana w 1949 roku. Planeta zamieszkana przez jedną inteligentną istotę w formie olbrzymiego, galaretowatego oceanu pokrywającego niemal cała planetę. Ocean jest świadomy i ze swej tkanki potrafi tworzyć kształty. reaguje na myśli ludzi wchodząc z nimi w interakcję - brzmi znajomo? No jasne! Czyż nie przypomina to "Solaris" Lema wydanej w 1961 roku? Oceńcie sami! Drugą perełką są "Lilie życia" Malcolm'a Jameson'a - choroba trapiąca ludzi (bagienna gorączka) na błotnistej planecie, jak nic przypomina "Jad mantezji" Zajdla. I trzecia "Pomocna dłoń" Paul'a Anderson'a która zawiera treści uniwersalne o "pomocnej dłoni Zachodu" i jednoczesnej asymilacji (aktualne do dziś)... chociaż tutaj właśnie czuć echa socjalizmu, który musiał wpłynąć na zbiór. Opowiadania nie są perełkami dlatego, że tak bardzo kojarzą się z późniejszymi powieściami i opowiadaniami ale czyta je się na prawdę świetnie (zwłaszcza "Samotną planetę"). Dzisiaj nieco anachroniczne i naiwne wciąż mogą sprawić dużo przyjemności wyrobionemu czytelnikowi. Polecam głównie miłośnikom sf. Howgh!