Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, mimo iż leciwa, nigdy nie stanęła na mojej drodze, a teraz też przypadek zdecydował o naszym spotkaniu. Moja córka od września zaczęła przygotowania do komunii. Postanowiłam więc również na gruncie domowym nastrajać ją w tym kierunku. Chciałam jednak to nastrajanie oprzeć na jakichś opowieściach, przykładach z życia, a nie tylko na formułach przykazań, czy pamięciowej nauce modlitw. Znajoma mama z grupy komunijnej w odpowiedzi na moje rozterki na temat duchowego przygotowania, zaproponowała tę książeczkę, jako swoje wspomnienie z dzieciństwa. Bez problemu znalazłam książkę w antykwariacie internetowym i gdy już ją miałyśmy, zaczęłyśmy codziennie wieczorem czytać jedną opowieść. Po lekturze całości, ja czuję się bardzo nastrojona i gotowa do komunii córki. ;) Myślę jednak, że i ona przeżywała przygody Piotrka i Uli w ich drodze do komunii. Czas, w którym rozgrywają się wydarzenia jest dość odległy i niektóre sytuacje wymagają komentarza, np. przyjazd Cyganów do miasteczka. ;) Imiona kolegów i koleżanek też trącą myszką. Wymiar duchowy, etyczny - uniwersalny. W niektórych miejscach niektóre zachowania mogą wydawać się przesadne i nie przystające do naszych czasów, ale trzeba mieć świadomość, że książka ta powstała w latach sześćdziesiątych. Przygody rodzeństwa pozwalają zatrzymać się na chwilę, przystanąć, dostrzec drugiego człowieka, zastanowić się nad swoim zachowaniem - na przykładzie "rówieśników" z książki. Mimochodem stawia też wiele pytań o to jak dobrze żyć w zgodzie ze sobą i Bogiem. Żałuję, że nie było mi dane przygotowywać się do swojej komunii z tą książeczką.