Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nazywam się Klaudia Natalia Miłość. Miłość nie przypadkiem. Nie chciałam być setną Julią czy dwudziestą Weroniką przy Bierzmowaniu. Zawsze za to chciałam kochać i być kochaną.
Zwykłam mówić o sobie, że jestem zwyczajna. Mam koszulki z dziwnymi napisami. Mam myśli pełne ciebie. Mam parę mądrych książek. Mam w sobie tęsknotę za tobą. A do tego wszystkiego jeszcze sznurówki w kolorze tęczy i poszarpane dżinsy. Tak więc jestem zwyczajna. Mam 20 lat, dużo piszę, piję hektolitry kawy, nie palę papierosów. Nie lubię się opalać, uwielbiam pływać, lubię słońce, kocham deszcz. Czuję. Najbardziej chyba czuję. Tak więc, marzę: Umiem marzyć. Chciałabym np. z tobą pomilczeć . Czasem też cierpię: Dzisiaj wyjmij już szkło z mych oczu, zapełnij je obrazami z bajek. A często po prostu tęsknię: Opisać ci jak jest gdy cię nie ma. I żebyś chciał to wiedzieć. Czy myślisz, że każdy tęskni tak samo? Tak samo często jak czuję myślę. Jestem chyba typem myślącego wrażliwca. A na to myślenie składa się między innymi sztuka rozumienia, tak więc rozumiem: ja otrzepałam już kolana po upadku, wstawiłam tulipany do kosza na śmieci, mam fioletowe paznokcie, 20 lat i mogę zacząć wszystko na nowo. A to będzie chłopczyk, wiesz? Spotkałam w moim życiu wielu ludzi. O niektórych z nich, takich jak Pani Jola czy Kamil, już zawsze będę myślała ciepło i z uśmiechem. Inni śnią mi się w najgorszych koszmarach. Ale do nikogo nie żywię nienawiści, zawiści, złości: Wolę przemilczeć i twarz umyć o trzeciej nad ranem. Pośród moich koszulek z dziwnymi napisami jest jedna, kupiona, zdaje się, milion lat temu w Sztokholmie z napisem: „I love falling in love”. Chcę kochać, tęsknię, cieszę się, płaczę. Jak każdy człowiek. W uczuciach zatracam się całą sobą. Idę ścieżką prawdy, brzydzę się kłamstwem. Czy to nie bardzo zwyczajne? Myślę, że najprościej o sobie mogę napisać: składam się z uczuć. „drżenie.” o nich właśnie opowiada. I chciałabym by „drżenie.” uczucia wywoływało. Autorka