Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Otworzyły się na koniec przed Nandą wrota poznania. Przejrzał świat - i ujrzał swoje w nim stanowisko - i znalazł swoje z niego wyzwolenie. Litość bezbrzeżna zalała mu serce nad tymi wszystki­mi, którzy cierpią, wplątani w koło żywotów i śmierci. Odtąd poświęci się już wskazywaniu bliźnim ucieczki przed bólem świa­ta, z którym go nic więcej nie wiąże, bo nie z tego świata są nowe jego uczucia. W tym ostatnim uczuciu spotka się jeszcze z dawną kochanką, jak on nawróconą. Ale tymczasem wybuchnął hymnem pochwalnym na cześć Tego, który mu wskazał drogę wyzwolenia" "Chwała niech będzie Najdoskonalszemu, którego litość i miłość bez miary Tyle ode mnie odwróciły nieszczęść, tylu szczęsnymi obsypując dary. Oto mnie drogą, której imię boleść, ciągnęła żądza niska i zmysłowa: Jak bodziec zwraca szalonego słonia, tak mię nawrócił bodziec jego słowa. Wydarłem z serca ciernie namiętności na rozkazanie Mistrza-Litośnika: Jakaż w Nirwanie czeka na mnie błogość, gdy dziś już taka błogość mię przenika! Płomieniem żądzy buchający ogień falą spokojnej rozwagi zalałem, Tak mi dziś rzeźwo, jakbym w chłodnym stawie znalazł schronienie przed słońca upałem Nic mi już nie jest miłem, nic niemiłem, już się skłonności i wstrętów wyzbyłem, Spokój mię wielki ogarnął do głębi, już mnie nie pali nic i nic nie ziębi. Nosiłem pęta - dzisiaj jestem wolny, bałem się wielce - dzisiaj się nie boję, W ciemnościm brodził - dziś mi słońce świeci, tonąłem w morzu - dziś na brzegu stoję. Jakbym się dźwignął z obłożnej niemocy, jak gdybym uszedł zasadzki ukrytej, Jakbym się z długów uiścił niezmiernych, jakbym, już z głodu ginąc, powstał syty, Takie spłynęło na mnie ukojenie, a iż je Twoja opieka zdziałała, Raz jeszcze wołam, o Najdoskonalszy, niechaj Ci będzie Chwała". książka zawiera wybór pieśni epicznych wędrowca buddyjskiego Aśwaghoszy, żyjącego w pierwszej połowie II wieku przekład został dokonany przez Andrzeja Gawrońskiego polskiego indologa i językoznawcę