Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem tuż po lekturze tej niepozornej książki. Cóż mogę powiedzieć... jest to jedna z niewielu ( a może nawet pierwsza) książka, która wywołała u mnie wzruszenie. Poznajemy w niej historię 12-letniej Saneli, adoptowanej dziewczynki mieszkającej ze straszą panią, którą nazywa babcią. Sanela przypomina dziewczynki w swoim wieku, jest ciekawska, pełna życia i przeżywa rozterki jak każda nastolatka. Jedyną różnicą jest to, że nie zna ani swojego pochodzenia ani swoich rodziców. To jednakże niedługo się zmieni i sprawi, że życie dziewczynki nabierze barw. A co z tym wspólnego ma pewien tajemniczy kot? Bardzooooooooo ciepła opowieść. Uczucia między Sanelą a babcią były takie dojrzałe, nierozerwalne. Ich dom przepełniony jest troską i bezpieczeństwem. Mimo tak młodego wieku, Sanela jest nad wyraz inteligentnym dzieckiem, może nawet zaryzykuje stwierdzenie, że mądrym życiowo. Zaczytuje się w "Małym Księciu" i jako jedyna z klasy rozumie jego przesłanie - "Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu". Co też los przyniesie Saneli? Czy rozwikła się zagadka z przeszłości? Czym jest świadomość przynależności do innej kultury? Na wszystkie pytania odpowie Wam ta książka. Mądre i ponadczasowe przesłania ujęte w bardzo prostych słowach. Zarówno babcia jak i Sanela potrafiły cieszyć się drobnostkami, sensem życia były dla nich wspólne rozmowy czy też kontakt z innymi ludźmi. Nie mogę Wam zdradzić za dużo. To jest lektura obowiązkowa! "Ela-Sanela" otrzymała nagrodę w II Konkursie Literackim im. A . Lindgren. A spójrzcie tylko na okładkę? Jest wymowna i nierozerwalnie łączy się z treścią:) Książkę oceniałam z perspektywy 23-latki, ale uważam, że chyba target to wiek 12-16;) Polecam!