Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Filozofie wschodnie zawsze były dla mnie trudne do zrozumienia; kuchnia 5 przemian, na tyle, na ile znam ją dotychczas, też budzi we mnie pewne pytania. Miałam nadzieję, że ta pozycja wyjaśni mi te zagadnienia w przystępny sposób. Niestety, nie. Nie wiem, na ile to „wina” autorki, a na ile ta wiedza po prostu JEST skomplikowana i chaotyczna, ale takie właśnie towarzyszyły mi odczucia podczas lektury: pomieszanie z poplątaniem. Gdyby ktoś chciał się zdiagnozować na podstawie tej książki, to uważam, że jest to nader utrudnione. Pewne treści są dla mnie trudne do przyjęcia, np. odradzanie spożywania świeżych owoców, surówek, soków (lub dopuszczanie ich spożycia tylko przez zdrowe osoby i to jedynie w sezonie letnim, do tego jeszcze w niewielkiej ilości) albo twierdzenie, że spożywanie mięsa, masła i jajek jest niezbędne do zapobiegania osteoporozie. Nawet wody nie można się napić. Autorka twierdzi, że obróbka termiczna wręcz podnosi walory odżywcze i wcale nie niszczy witamin – zawsze słyszałam i czytałam, że tak jest, szczególnie wit. C ginie w wysokiej temperaturze, a tu każą długo gotować. W części z przepisami kulinarnymi jest sporo smażonych potraw, a także – o dziwo – są tam surówki, sery i kiszonki, których spożywanie w części teoretycznej książki autorka przecież odradza. Niekonsekwencji znalazłoby się więcej, np. najpierw autorka twierdzi, że witaminy i mikroelementy w żywieniu nie są ważne, a potem wymienia część z nich dokładnie opisuje, jak działają i gdzie można je znaleźć. Mamy też wykaz, co należy z czym łączyć, a jakich połączeń unikać. To wszystko wydaje się być bardzo skomplikowane, przynajmniej przy pierwszej styczności. Brakuje mi porad co jadać w pracy; ja nie mam możliwości podgrzania posiłku. Autorka nie powołuje się na żadne badania, książka jest wynikiem jej osobistych doświadczeń oraz 10 lat pracy z ludźmi. Bibliografia jest dość skąpa, obejmuje pozycje dotyczące filozofii wschodu, ziołolecznictwa, trochę medycyny z lat '70 i '80. Raczej nie są to wiarygodne źródła. Częste są sformułowania, że coś „jest wiadome”. Cała książka wydaje mi się być dość arbitralna, ale chyba taka jest specyfika chińskiej medycyny – z tym się nie dyskutuje. Poza tym podczas czytania miałam wrażenie pewnego rodzaju pośpiechu, wiele zdań zakończonych jest wykrzyknikami, co mi trochę przeszkadzało. Raczej niewiele z tej lektury wniosę do swojej kuchni.