Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prosta i lekka praca magisterska (!),wydana w wyniku zajęcia wysokiego miejsca w konkursie Magister PAFERE. Jej głównym celem jest przedstawienie korzeni i programowych podstaw ordoliberalizmu, którego twórcami m.in. byli Muller-Armack, Ropke czy Eucken. Stali oni w opozycji do klasycznego liberalizmu, socjalizmu, keynesizmu i innych doktryn, tworząc swoją drogę budowaną na niemieckich tradycjach i dążeniu do zjednoczenia kraju, czyli: silne państwo i tzw. społeczna gospodarka rynkowa. Książka napisana jest nie do końca profesjonalnie (co jest całkowicie akceptowalne jak na standard pracy magisterskiej),daje się w znaki prosty język i powtarzalność myśli. Natomiast w treści autor zwraca uwagę na, wydaje mi się najistotniejsze elementy tej doktryny, pomijając aspekt historyczny przemian w powojennych Niemczech. Chodzi o stosunek względem innych "ustrojów" gospodarczych. Krytyce poddano, głównie opierając się na pracach Euckena i Ropke, leseferyzm (powstawanie monopoli, odrobinę płytka analiza wynikająca z obserwacji niżeli dedukcji, co już samo może implikować błąd poznawczy),socjalizm (problem cen, kalkulacji, wielkości przedsiębiorstw państwowych, błędy inwestycyjne, niesprawiedliwy podział dochodów etc.),keynesizm (polityka pełnego zatrudnienia, korporacjonizm) a także ideę państwa opiekuńczego (ubezwłasnowalnianie społeczeństwa i tworzenie z nich poddanych państwu). Co ciekawe ordoliberałowie, tak jak austriacy, twierdzili, że to interwencjonizm państwowy przyczynił się do kryzysu z roku 1929. Choć wątek ten nie został pociągnięty dalej przez autora, przypuszczam, że sposób i ocena zakresu interwencji w obu "szkołach" była odmienna. Tak czy inaczej praca warta przeczytania. Pozwala zapoznać się z ciekawym eksperymentem społeczno-gospodarczym zza miedzy.