Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant59
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński26
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Benito Pérez Galdós
Źródło: By Anónimo/anonimowy (in PD from 01/01/1975) - [1], Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1064756
9
6,3/10
Urodzony: 10.05.1843Zmarły: 04.01.1920
Pisarz hiszpański, członek Hiszpańskiej Akademii Królewskiej.
Był głównym przedstawicielem XIX-wiecznego realizmu hiszpańskiego, autorem obszernego cyklu powieści historycznych (Saragossa),współczesnych powieści psychologiczno-obyczajowych w obronie demokracji, postępu i tolerancji religijnej (Doña perfecta) oraz dramatów.
Był głównym przedstawicielem XIX-wiecznego realizmu hiszpańskiego, autorem obszernego cyklu powieści historycznych (Saragossa),współczesnych powieści psychologiczno-obyczajowych w obronie demokracji, postępu i tolerancji religijnej (Doña perfecta) oraz dramatów.
6,3/10średnia ocena książek autora
77 przeczytało książki autora
160 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Fortunata and Jacinta: Two Stories of Married Women
Benito Pérez Galdós
0,0 z ocen
6 czytelników 0 opinii
1988
Najnowsze opinie o książkach autora
Saragossa Benito Pérez Galdós
5,2
jakby spróbować znaleźć polski odpowiednik Galdosa, to chyba najbliższy byłby Kraszewski: bo podobny okres i ta sama, tasiemcowa produkcja powieści historycznych, pisanych ku edukacji narodu. Tyle że Galdos miał lżejszy styl i liberalne poglądy, a Kraszewski pisał ciężkawo i tak już trochę protoendecko.
Tutaj dość ciekawa powieść Galdosa, bo autor musiał rozwiązać pewien problem ideowy. Otóż Galdos był wojowniczym krzyżowcem liberalizmu, a ten w Hiszpanii zaczął się w czasach napoleońskich, importowany z Francji. A gdzie problem? No przecież ta powieść opowiada o walce Hiszpanów z inwazją napoleońską. I była to nie tylko wojna hiszpańsko-francuska, ale również wojna tradycji przeciw bezbożnym nowinkom zza Pirenejów. Jak tu napisać o gonieniu Francuzów, żeby przypadkiem nie promować jednak rodzimej reakcyjnej konserwy? Kto chce się dowiedzieć, musi przeczytać.
W bonusie będzie o Polakach, którzy epizodycznie się tu pojawiają. Ale nie tak jak to się u nas przyjęło: dzielni, waleczni, lekko zaniepokojeni tym że najeżdżają cudzy kraj, szukają i znajdują nić porozumienia z Hiszpanami. Tu Polacy to tchórzliwa, okrutna hołota na francuskim pasku, a hiszpańscy gerylasi bez kłopotu przerabiają ich na mielonkę.
Donia Perfecta Benito Pérez Galdós
6,5
ramota sprzed półtorej wieku (1876),oczywiście nikt przy zdrowych zmysłach po nią nie sięgnie. Oprócz hispanistów, naturalnie. Bo w literaturze hiszpańskiej to dzieło pomnikowe.
Galdos to literacki herold liberalizmu, nieugięty młot na reakcję. Jego makabrycznie długi cykl powieści historycznych (u nas odpowiada pozytywizmowi, ale trudno znaleźć porównywalnego autora) miał wyedukować Hiszpanów w duchu postępowym i liberalnym. " Doña Perfecta " to chyba najwybitniejsze dzieło z tego cyklu.
Ogólnie: bojowa propagandowa liberalna i antykonserwatywna broszura, z dość mocnymi (acz nie otwarcie promowanymi) wątkami antykatolickimi. Postacie papierowe, manicheizm psychologiczny, akcja ugina się od dydaktycznych ambicji autora. Ze współczesnego punktu widzenia całkowicie nieczytelny, nudny gniot, nie daje się czytać. Student iberystyki się przedrze, ale tylko jak dostanie odpowiednio dużo przypisów wyjaśniających szczegóły (tu jest ich moim zdaniem za mało).
O ile się orientuję, książka miała 2 wydania w PRL (tłumaczył Matuszewski, dobry przekład),w 1952 i potem raz w latach 60-tych. Zdaje się jako powieść "postępowa".
Nie polecam nikomu, poza studentom iberystyki (ale ci i tak muszą przeczytać).